به‌گفته شاهدانی که جسد فرزاد خوش برش را پیش از انتقال به پزشکی قانونی دیده‌اند، آثار واضح کبودی، کوفتگی و ضربات متعدد بر بدن وی وجود داشته است
کانون حقوق بشر ایران، چهارشنبه ۲۸ آبان‌ماه ۱۴۰۴ – فرزاد خوش برش، متهم سیاسی اهل شهرستان نکا، تنها یک هفته پس از بازداشت مجدد، در بازداشتگاه اداره اطلاعات ساری به شکل مشکوک جان خود را از دست داد؛ مرگی که به‌گفته منابع نزدیک به خانواده، با وجود ادعای «وخامت حال» از سوی نهادهای امنیتی، نشانه‌های آشکار کبودی و ضرب‌وشتم بر پیکر او، احتمال شکنجه و فشار برای گرفتن اعتراف اجباری را برجسته‌تر می‌کند.
بر اساس گزارش‌های رسیده، روز سه‌شنبه ۲۷ آبان ۱۴۰۴ خبر فوت این جوان ۳۱ ساله در اختیار خانواده قرار گرفت. منابع محلی تأیید کرده‌اند که نیروهای اداره اطلاعات، دلیل مرگ را «بدحالی در بازداشتگاه و فوت پس از انتقال به بیمارستان» عنوان کرده‌اند؛ اما این روایت رسمی به‌دلیل تناقض‌ها و عدم ارائه شفافیت با پرسش‌ها و تردیدهای جدی مواجه شده است.
به‌گفته شاهدانی که جسد فرزاد خوش برش را پیش از انتقال به پزشکی قانونی دیده‌اند، آثار واضح کبودی، کوفتگی و ضربات متعدد بر بدن وی وجود داشته است. این نشانه‌ها، روایت «مرگ طبیعی» یا «وخامت ناگهانی وضعیت جسمی» را کاملاً زیر سؤال می‌برد.
یک منبع نزدیک به خانواده گفته است:
«وقتی جسد را دیدیم، آثار ضرب‌وشتم کاملاً مشخص بود. هیچ نشانه‌ای از یک مرگ عادی وجود نداشت. حتی به ما اجازه ندادند بیشتر دقت کنیم.»
به همین دلیل، خانواده و فعالان حقوق بشری احتمال می‌دهند که فرزاد خوش برش در دوران بازداشت تحت شکنجه شدید قرار گرفته و به دلیل مقاومت در برابر اعتراف‌گیری اجباری جان خود را از دست داده باشد؛ موضوعی که در سال‌های اخیر به‌دفعات در گزارش‌های حقوق بشری درباره بازداشتگاه‌های امنیتی مطرح شده است.
پنهان‌کاری و فشار امنیتی برای جلوگیری از اطلاع‌رسانی
به گفته منابع مطلع، اداره اطلاعات ساری جسد این متهم سیاسی را فوراً به پزشکی قانونی منتقل کرده و تاکنون از ارائه هرگونه گزارش رسمی درباره علت فوت خودداری می‌کند. این رفتار، نگرانی‌ها درباره احتمال تغییر گزارش یا امحای آثار شکنجه را دوچندان کرده است.
نیروهای امنیتی حتی در مراسم خاکسپاری نیز حضور داشته‌اند. بنا بر گزارش‌ها، مأموران اداره اطلاعات در قبرستان از حاضران فیلم و عکس گرفته و نسبت به هرگونه انتشار خبر یا جزئیات این مرگ مشکوک هشدار داده‌اند؛ اقدامی که خانواده را در وضعیت فشار و تهدید قرار داده است.
فرزاد خوش برش تنها شش روز پیش از مرگ، یعنی در ۲۱ آبان ۱۴۰۴، برای بار دوم توسط اداره اطلاعات بازداشت شده بود. او پیش‌تر در مرداد ماه به دلیل آنچه «انتشار پست‌ها و استوری‌های انتقادی و اعتراضی سیاسی» خوانده شده، بازداشت و سپس با تودیع وثیقه آزاد شده بود.
بازداشت‌های مکرر، فشارهای امنیتی، و سابقه پرونده او باعث شده احتمال بازجویی‌های خشونت‌آمیز با هدف گرفتن اعتراف اجباری تقویت شود.
سکوت اجباری خانواده؛ نگرانی از تکرار مرگ‌های زیر شکنجه
خانواده خوش برش به‌دلیل تهدیدهای مداوم، تاکنون از مصاحبه و اطلاع‌رسانی مستقیم خودداری کرده‌اند. فشارهای امنیتی بر خانواده‌های قربانیان سابقه طولانی دارد و معمولاً با هدف جلوگیری از افشای موارد مرگ در بازداشت و شکنجه صورت می‌گیرد.
مرگ فرزاد خوش برش یکی دیگر از نمونه‌های تکراری نقض حق حیات، شکنجه سیستماتیک، و مرگ‌های مشکوک در بازداشتگاه‌های امنیتی دیکتاتوری حاکم است؛ روندی که بدون نظارت عمومی و استقلال قضایی، همچنان ادامه دارد.
ابراهیم پارسامهر؛ ممانعت از درمان و تداوم فشارهای امنیتی در زندان شیبان اهواز
اعدام نه زندانی در بیرجند، بجنورد، مراغه، اسفراین، ملایر و دورود
مرگ مشکوک فرزاد خوش برش در بازداشتگاه اطلاعات ساری، همراه با نشانه‌های ضرب‌وشتم و عدم شفافیت کامل در روند بازداشت، بازجویی و اطلاع‌رسانی به خانواده، نمونه‌ای آشکار از نقض جدی حقوق انسانی و اصول دادرسی عادلانه است.
ماده ۳ — حق حیات
سلب جان یک بازداشت‌شده در شرایطی مشکوک و تحت مسئولیت نهاد امنیتی، نقض مستقیم حق بنیادین حیات است.
ماده ۵ — منع شکنجه و رفتارهای غیرانسانی
آثار کبودی و صدمات مشاهده‌شده بر بدن این شهروند نشان‌دهنده احتمال شکنجه یا بدرفتاری در دوران بازداشت است.
ماده ۹ — ممنوعیت بازداشت خودسرانه
بازداشت‌های مکرر و بدون روند قضایی شفاف، مصداق بازداشت خودسرانه و فاقد مبنای قانونی روشن است.
ماده ۱۰ — حق محاکمه عادلانه
عدم دسترسی به مراحل شفاف دادرسی، پنهان نگه‌داشتن اطلاعات و جلوگیری از نظارت وکیل، همگی نقض آشکار حق برخورداری از دادرسی عادلانه است.
ماده ۱۲ — حق مصونیت از دخالت خودسرانه در زندگی خصوصی
تهدید خانواده، ضبط تصاویر در مراسم خاکسپاری و جلوگیری از اطلاع‌رسانی، دخالت غیرقانونی در حریم خصوصی خانواده محسوب می‌شود.
مرگ مشکوک فرزاد خوش برش، با وجود نشانه‌های ضرب‌وشتم و رفتار پنهان‌کارانه نیروهای امنیتی، موجی از نگرانی در میان خانواده‌ها و فعالان حقوق بشر ایجاد کرده است. عدم شفافیت در روند بررسی پزشکی قانونی، تهدید خانواده، و سابقه تکراری اعتراف‌گیری اجباری در بازداشتگاه‌های اطلاعات، همگی این فرضیه را تقویت می‌کند که این متهم سیاسی زیر شکنجه جان خود را از دست داده است.
این حادثه بار دیگر ضرورت نظارت مستقل بر بازداشتگاه‌ها، پایان دادن به بازجویی‌های خشونت‌آمیز، و پاسخگویی مسئولان امنیتی و قضایی را یادآور می‌شود.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر