کارزار «سهشنبههای نه به اعدام» ایستادگی در برابر نقض مکرر اصول بنیادین حقوق بشر توسط دیکتاتوری حاکم بر ایران است؛ جایی که مجازات اعدام نه به عنوان ابزار عدالت، بلکه بهعنوان وسیلهای برای سرکوب سیاسی، انتقام اجتماعی و کنترل عمومی به کار میرود
کانون حقوق بشر ایران، سهشنبه ۱۳ آبانماه ۱۴۰۴ – کارزار سراسری «سهشنبههای نه به اعدام» در روز سهشنبه ۱۳ آبانماه ۱۴۰۴، نود و سومین هفته پیاپی خود را پشت سر گذاشت؛ جنبشی که از دل اعتراضات علیه موج فزاینده اعدامها در ایران برخاست و اکنون به یکی از مداومترین و تأثیرگذارترین حرکتهای ضد اعدام در تاریخ معاصر کشور تبدیل شده است.
این کارزار که با حضور خانوادههای دادخواه، جوانان و مردم در شهرهای مختلف برگزار میشود، بار دیگر نشان داد که خواست لغو اعدام در ایران، دیگر یک مطالبه پراکنده نیست بلکه به کارزاری ملی و انسانی بدل شده است.
گسترش اعتراضها در دهها شهر ایران
در نود و سومین هفته این کارزار، مردم در دهها شهر از جمله نیشابور، کرمان، کرج، کاشمر، قوچان، سبزوار، ساری، رامهرمز، جهرم، تهران، اهواز، مینودشت، مشهد، رشت و دزفول و… با وجود تهدید و فشار نیروهای امنیتی، تجمعهای اعتراضی برگزار کردند.
شرکتکنندگان با در دست داشتن پلاکاردهایی با شعارهایی چون:
طناب دار جلاد بر گردن شیرآهن زنان ایران هرگز اثر ندارد
حکم زهرا طبری را محکوم میکنیم
نه به اعدام احسان فریدی
نه به اعدام سیاسی
مرگ بر دیکتاتور
زندانی سیاسی آزاد باید گردد
نه به اعدام
با اعدام سکوت نمیکنیم
طناب دار جلاد برگردن دماوند دیگر اثر ندارد
قسم به خون یاران ایستادهایم تا پایان
نه به نسلکشی
نه به اعدام قزلحصار
کارزار سهشنبههای نه به اعدام
مرگ بر حکومت اعدام
اعدام، تبعید دیگر اثر ندارد
نه به اعدام، نه زندان، نه تبعید
«سهشنبههای نه به اعدام»
از سهشنبههای نه به اعدام حمایت کنیدلغو فوری احکام اعدام در ایران
ما خواهان لغو فوری حکم اعدام هستیم
خواستار پایان فوری چرخه خشونت دولتی و لغو احکام اعدام شدند.
در بسیاری از شهرها، حضور جوانان، معلمان و سایر اقشار، بهویژه زنان، چهرهای تازه به این حرکت داده است. آنان با شجاعت در برابر فشارهای امنیتی ایستادهاند تا صدای واحدی را فریاد بزنند: نه به اعدام، نه به سرکوب، نه به سکوت.
نامهایی که به نماد مقاومت بدل شدهاند
در تجمعهای اخیر، نامهایی همچون احسان فریدی، زهرا شهباز طبری، منوچهر فلاح، پیمان فرحآور، یعقوب درخشان و محمدجواد وفایی ثانی بارها بر زبان معترضان جاری شد؛ زندانیانی که به اتهامات سیاسی و عقیدتی در آستانه اجرای حکم اعدام قرار دارند.
تجمعکنندگان با سر دادن شعارهایی نظیر «نه به اعدام احسان فریدی» و «حکم زهرا طبری را محکوم میکنیم»، تأکید کردند که مخالفتشان با اعدام، صرفاً به خاطر یک فرد نیست، بلکه اعتراضی به ساختار سیستماتیک خشونت و حذف توسط دیکتاتوری حاکم بر ایران است.
نقش محوری مادران و خانوادههای دادخواه
یکی از مهمترین جلوههای انسانی این جنبش، حضور مادران دادخواه و خانوادههای زندانیان سیاسی و محکومان به اعدام است.
این زنان که فرزندانشان یا در زنداناند یا جانشان را زیر چوبه دار از دست دادهاند، اکنون پیشتاز صفوف اعتراض شدهاند. در تجمع اخیر، مادران با حمل تصاویر فرزندانشان فریاد زدند:
«از سهشنبههای نه به اعدام حمایت میکنیم!»
شعارهایی که به نماد پایداری بدل شده است.
مادر شاهرخ دانشورکار، از زندانیان سیاسی محکوم به اعدام، با در دست داشتن تراکتی که عکس زندانیان سیاسی بر آن نقش بسته بود، فریاد زد: «نه به اعدام».
همچنین مادر وحید بنیعامریان، با در دست داشتن نوشتهای فریاد میزد: اعدام نه، نه، نه.
حضور این مادران، به گفته ناظران، روح تازهای به کارزار بخشیده و بعد انسانی و اخلاقی آن را تقویت کرده است.
کارزاری ملی برای نه به اعدام
جنبش «سهشنبههای نه به اعدام» طی دو سال گذشته از یک حرکت محدود به کارزاری سراسری و ملی تبدیل شده است.
این کارزار اکنون با همبستگی خانوادهها، فعالان سیاسی، هنرمندان و شهروندان ادامه مییابد.
مردم در شهرهای مختلف، با برگزاری تجمعهای هفتگی و انتشار تصاویر و ویدیوها در شبکههای اجتماعی، در برابر سیاست رسمی حکومت در استفاده ابزاری از اعدام به عنوان ابزار سرکوب ایستادهاند.
نقض حقوق بشر با اجرای حکم اعداماجرای هر حکم اعدام، نقض آشکار حق بنیادین حیات و از مصادیق بارز نقض حقوق بشر است. این مجازات غیرقابل بازگشت، کرامت انسانی را زیر سؤال برده و چرخه خشونت، ترس و بیاعتمادی را در جامعه تداوم میبخشد.
مواد نقض شده عبارتند از:
ماده ۳ اعلامیه جهانی حقوق بشر: حق ذاتی هر انسان برای زندگی، آزادی و امنیت شخصی
ماده ۵ میثاق بینالمللی حقوق مدنی و سیاسی: منع رفتار ظالمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز
ماده ۶ همین میثاق: حق زندگی و ضرورت محدودسازی مجازات اعدام تنها در شدیدترین موارد
کارزار «سهشنبههای نه به اعدام» واکنشی به نقض مکرر این اصول بنیادین در ایران است؛ جایی که مجازات اعدام نه به عنوان ابزار عدالت، بلکه بهعنوان وسیلهای برای سرکوب سیاسی، انتقام اجتماعی و کنترل عمومی به کار میرود.
این جنبش با تکیه بر مقاومت مدنی و صدای خانوادهها، تلاشی جمعی است برای احیای ارزش زندگی در برابر ماشین مرگ دولتی.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک

















هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر