در حالی که هزاران نفر از مردم استان کهگیلویه‌وبویراحمد به خیابان آمدند تا از حق آب، حق زندگی و حق آینده دفاع کنند، صدای زندانیانی چون نویسنده این نامه یادآور آن است که این مبارزه تنها بیرون زندان نیست؛ بلکه در پشت دیوارها نیز کسانی هزینه مقاومت و حق‌طلبی را با جان و آزادی خود می‌پردازند
کانون حقوق بشر ایران، جمعه ۳۰ آبان‌ماه ۱۴۰۴ – اعتراضات گسترده مردم یاسوج در استان کهگیلویه‌وبویراحمد در ۲۷ آبان ۱۴۰۴ علیه بحران آب، پروژه‌های سدسازی مخرب و بی‌توجهی حکومت به زندگی و محیط‌زیست مردم، بار دیگر خشم انباشته‌شده و مطالبات سرکوب‌شده‌ی سال‌های طولانی در کهگیلویه‌وبویراحمد را آشکار کرد. هزاران شهروند، با شعارهایی چون «میجنگیم، میمیریم، دنا رو پس میگیریم» و «مسئول بی‌لیاقت، استعفا»، به خیابان آمدند تا نسبت به تخریب منابع طبیعی، تهدید حیات کشاورزی و تصمیمات شتاب‌زده دولت درباره سدهای ماندگان و خرسان ۳ اعتراض کنند. این خیزش مردمی نه صرفاً یک اعتراض محیط‌زیستی، بلکه بازتاب دهه‌ها رنج، فقر، تبعیض ساختاری و بی‌پاسخ‌ماندن فریادهای مردم این استان است.
حمایت یک زندانی سیاسی از اعتراضات مردم استان کهگیلویه و بویراحمد
یک زندانی سیاسی؛ این بیانیه خطاب به مردم استان کهگیلویه و بویراحمد ارائه شده و بازتاب‌دهنده تجربه‌های زیسته، دردهای مشترک و همدلی عمیق با جنبش‌های مدنی و تلاش‌های حق‌طلبانه اخیر آن‌هاست. این متن همچنین بر اهمیت ادامه ایستادگی، حفظ اتحاد اجتماعی و مشارکت فعال در فرآیندهای مدنی تأکید دارد و قصد دارد آگاهی و انگیزه بیشتری برای همبستگی و حمایت از حقوق اساسی مردم ایجاد کند. بدین ترتیب، می‌تواند به عنوان سندی از صبر، شجاعت و مقاومت جمعی در برابر ناملایمات سیاسی و اجتماعی خوانده شود.
در روزهای اخیر بار دیگر شاهد اعتراضات مردم به ستوه آمده این استان بودیم. اعتراضاتی که با شعار«میجنگیم میمیریم دنا رو پس میگیریم» ریشه در سالها رنج و محرومیت و بی عدالتی دارد. اینجانب بعنوان یکی از فرزندان این دیار محروم، شرایط اسفبار حاکم را در زندگی خود لمس کردم و میدانم بسیاری از شما نیز تجربه مشابهی را دارید. هنوز به یاد داریم که در کودکی با امید و باور و با سوت و کف به پیشواز کسانی می رفتیم که مثلا آمده بودند سایه محرومیت را از سر استانمان کم کنند.
هنوز وعده های آنچنانی اما پوچ و تو خالی را به خاطر داریم که به مردم « بصیر و شهید پرور» کهگیلویه و بویراحمد داده می شد. اما امروز که در انتهای خط محرومیت و فقر تنها و بی پناه مانده ایم، به محض هرگونه مطالبه گری و پرسیدن از حقمان «کوردل و فتنه گر» نامیده شدیم. برای شناخت ریشه‌ها و مسببان این وضعیت کافی است کمی به اطرافمان نگاه بیندازیم، به درد و رنج در مردمانمان در هر شهر و روستا، به کودکان پا برهنه و از سرما لرزانمان، به جوانان بیکار و ناامید از آینده به قتل عام محیط زیست و کوه های سبزمان به غارت و چپاول معادن و خاک گنجمان به سلسه قیام های متعدد و نشستن سرب داغ بر سینه فرزندان دلیرمان و یا صدور احکام سنگین برای کسانی که تنها جرمشان حق خواهی بود.
پاورقی:
(۱) کی لهراسب و خان طلا در زمان رضا خان علیه او مسلحانه جنگیدند
تهدید همسر احمد ناصری در پی وخامت حال او در زندان سپیدار
اعدام ۹ زندانی درکاشمر، مشهد، کرمانشاه، ایلام، بهبهان، کرمان، قزوین و اصفهان
بیانیه این زندانی سیاسی، هم‌صدا با فریاد مردم یاسوج، تصویری روشن از عمق نارضایتی و بی‌عدالتی تاریخی در کهگیلویه‌وبویراحمد ارائه می‌دهد؛ استانی که سال‌هاست با فقر ساختاری، تخریب محیط‌زیست، تبعیض اقتصادی و سرکوب امنیتی مواجه بوده است. اعتراضات اخیر نشان داد که جامعه دیگر تاب تحمل پروژه‌هایی را ندارد که بدون نظر مردم و برخلاف منافع آنان اجرا میشود.
مبارزه‌ای در زندان و خیابان
در حالی که هزاران نفر از مردم استان کهگیلویه‌وبویراحمد به خیابان آمدند تا از حق آب، حق زندگی و حق آینده دفاع کنند، صدای زندانیانی چون نویسنده این نامه یادآور آن است که این مبارزه تنها بیرون زندان نیست؛ بلکه در پشت دیوارها نیز کسانی هزینه مقاومت و حق‌طلبی را با جان و آزادی خود می‌پردازند.
تأکید می‌کنیم که خواست مشترک مردم و کنشگران – چه در خیابان و چه در زندان – ایستادگی در برابر ظلم، حفظ منابع طبیعی و رسیدن به عدالت اجتماعی است؛ مسیری که با اتحاد و آگاهی می‌تواند آینده‌ای متفاوت برای این استان رقم بزند.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر