همبستگی مردمی، شجاعت خانوادهها و همراهی جامعه، سهشنبههای نه به اعدام را به حرکتی زنده، پویا و الهامبخش بدل کرده است؛ حرکتی که با گذشت نزدیک به دو سال، همچنان پرقدرت ادامه دارد
کانون حقوق بشر ایران، سهشنبه ۲۰ آبانماه ۱۴۰۴ – کارزار سراسری «سهشنبههای نه به اعدام» در روز سهشنبه ۲۰ آبانماه ۱۴۰۴، نود و چهارمین هفته پیاپی خود را پشت سر گذاشت؛ جنبشی که از دل اعتراضات مردمی علیه موج فزاینده اعدامها در ایران برخاست و امروز به یکی از پایدارترین و اثرگذارترین حرکتهای ضد اعدام در تاریخ معاصر کشور تبدیل شده است.
این کارزار که با حضور خانوادههای دادخواه، فعالان سیاسی، جوانان و مردم معترض در شهرهای مختلف برگزار میشود، بار دیگر نشان داد که خواست لغو اعدام ، دیگر یک مطالبه محدود و پراکنده نیست، بلکه به حرکتی ملی، اجتماعی و انسانی بدل شده است.
گسترش اعتراضها در دهها شهر ایران
در نود و چهارمین هفته این کارزار، مردم در دهها شهر از جمله تهران، شادگان، سبزوار، دزفول، آمل، اردبیل، کرمانشاه، کرمان، کازرون، فسا، جوانرود، کوهدشت، گرگان، کاشمر، نیشابور، دهدشت، رشت، ساری، ساوه، شهرقدس، شوشتر، جهرم، حمیدیه، اهواز و سنقر با وجود تهدید و فشار نیروهای امنیتی، تجمعهای اعتراضی برگزار کردند.
شرکتکنندگان با در دست داشتن پلاکاردهایی با شعارهایی همچون:
نه به اعدام هیچکسنه به اعدام
با اعدام سکوت نمیکنیم
لغو فوری حکم اعدام
آزادی زندانی سیاسی
نه به اعدام
اعدام را متوقف کنید
از سهشنبههای نه به اعدام حمایت کنید
طناب دار جلاد برگردن دماوند دیگر اثر ندارد
انسانها با هر فکر و عقیدهای حق زندگی دارند
اعدام نکنیدنه به اعدام جوانان ایران
آتش جواب اعدام.
اعدام تبعید دیگر اثر ندارد حکومت اعدامی یک خواب خوش ندارد
اعتراض خود را به سیاست اعدام و سرکوب حکومتی اعلام کردند.
در برخی تجمعها، شعارهای رادیکالتری نیز علیه تصمیمگیران و عاملان اجرای احکام اعدام سر داده شد؛ شعارهایی چون «به ضحاک هشدار میدهیم، اعدام جوانها را متوقف کن و ایران را ترک کن» و «قسم به خون یاران، تا لغو حکم اعدام ایستادهایم تا پایان».نقش محوری خانوادههای زندانیان سیاسی محکوم به اعدام
یکی از برجستهترین و انسانیترین جلوههای این جنبش، حضور خانوادههای زندانیان سیاسی محکوم به اعدام است.
این خانوادهها، که فرزندانشان در آستانه اجرای حکم اعدام هستند و سالهاست در زندان بهسر میبرند، امروز در صف نخست اعتراض ایستادهاند. مادران دادخواه، با در دست داشتن تصاویر فرزندان خود، شعارهایی نظیر «نه به اعدام، بچههای ما را اعدام نکنید» و «از سهشنبههای نه به اعدام حمایت میکنیم» سر دادند.
مادر شاهرخ دانشورکار، از زندانیان سیاسی محکوم به اعدام، در یکی از تجمعها با نمایش تصویری از فرزندش و سایر زندانیان محکوم به اعدام شعار میداد: «نه به اعدام، اعدام نکنید، بچههای ما را اعدام نکنید».
همچنین خانوادههای بنیعامریان و قبادی، با در دست داشتن بنرها و عکسهای فرزندانشان، فریاد زدند: «نه به اعدام، اعدام نه، از سهشنبههای نه به اعدام حمایت کنید».
به گفته ناظران، حضور این خانوادهها روح تازهای به کارزار بخشیده و آن را از یک حرکت صرفاً اعتراضی به جنبشی با محوریت عدالتخواهی و کرامت انسانی تبدیل کرده است.
حمایت مردمی و گسترش همبستگی ملیکارزار «سهشنبههای نه به اعدام» در دو سال گذشته از یک حرکت محدود به یک جنبش فراگیر و ملی تبدیل شده است.
این کارزار با پیوستن اقشار مختلف مردم، از خانوادههای قربانیان تا فعالان سیاسی، هنرمندان، دانشجویان و کارگران، ابعاد گستردهتری یافته است.
در بسیاری از شهرها، مردم هر هفته با برگزاری تجمعهای کوچک و پویشهای آنلاین، تصاویر و ویدیوهای خود را با هشتگهای مرتبط با این کارزار منتشر میکنند. این اقدام نه تنها به تداوم حرکت در فضای عمومی کمک کرده، بلکه موجب افزایش آگاهی جمعی درباره ماهیت اعدام به عنوان ابزار سرکوب سیاسی و اجتماعی شده است.
از زندانها تا خیابانها؛ صدای واحد علیه اعدامدر حالی که نود و چهارمین هفته این جنبش در سطح شهرها برگزار میشد، اعتصاب غذای زندانیان در ۵۴ زندان مختلف کشور نیز همزمان ادامه داشت.
در این هفته، بند مردان زندان زاهدان نیز به کارزار پیوست و با شرکت در اعتصاب غذا، همبستگی خود را با زندانیان سیاسی و معترضان خیابانی اعلام کرد.
این همزمانی میان حرکتهای درون زندان و اعتراضهای بیرون از آن، نشانهای از یک پیوند گسترده اجتماعی علیه مجازات اعدام و سیاست ارعاب حکومتی است.
نود و چهارمین هفته کارزار «سهشنبههای نه به اعدام» در ۵۴ زندان مختلف
سهشنبههای نه به اعدام؛ صدای ماندگار دادخواهی
به باور بسیاری از تحلیلگران اجتماعی، کارزار «سهشنبههای نه به اعدام» اکنون از یک حرکت اعتراضی ساده فراتر رفته و به نماد مقاومت اجتماعی در برابر خشونت سازمانیافته دولتی تبدیل شده است.
این جنبش توانسته است با استمرار، انسجام و تکیه بر ارزشهای انسانی، خواست لغو اعدام را از یک مطالبه فردی به مطالبهای ملی و جهانی تبدیل کند.
همبستگی مردمی، شجاعت خانوادهها و همراهی جامعه، سهشنبههای نه به اعدام را به حرکتی زنده، پویا و الهامبخش بدل کرده است؛ حرکتی که با گذشت نزدیک به دو سال، همچنان پرقدرت ادامه دارد و هر هفته بر شمار حامیانش در داخل و خارج کشور افزوده میشود.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک














هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر