خانواده احمد ناصری ادعای مسئولان مبنی بر «خودکشی» او را کاملاً رد کرده و تأکید دارند که احمد پیش از انتقال به بیمارستان به دلیل وخامت حال جسمانی نیاز فوری به درمان داشته است
کانون حقوق بشر ایران، سه‌شنبه ۲۷ آبان‌ماه ۱۴۰۴ – گزارش‌ها از زندان سپیدار اهواز حاکی است احمد ناصری، زندانی ۳۶ ساله اهل اهواز، پس از چند روز بیماری و نبود رسیدگی پزشکی مؤثر، در وضعیت کما به بیمارستان خمینی اهواز منتقل شده است. خانواده احمد ناصری ادعای مسئولان مبنی بر «خودکشی» او را کاملاً رد کرده و تأکید دارند که احمد پیش از انتقال به بیمارستان به دلیل وخامت حال جسمانی نیاز فوری به درمان داشته است
احمد ناصری، فرزند هاتو و پدر سه دختر، از اهالی کوی حرشه در مسیر کوت‌عبدالله، در شهریور ۱۴۰۴ به اتهام «شرکت در یک نزاع دسته‌جمعی» توسط نیروی انتظامی بازداشت و به زندان سپیدار اهواز منتقل شد. به گفته منابع آگاه، او در روزهای اخیر دچار بیماری شدید شد، اما مسئولان زندان با وجود هشدار هم‌بندی‌ها به وخامت وضعیت او، تنها چند قرص تجویز کرده و از انتقال فوری او به بیمارستان خودداری کردند.
به روایت منابع نزدیک به پرونده، بی‌توجهی مأموران به وضعیت جسمی این زندانی در نهایت موجب شد حال او به شدت وخیم شده و در پی یک بحران جسمانی به کما برود.
خانواده: «هیچ نشانه‌ای از خودکشی وجود ندارد»
خانواده احمد ناصری که طی روزهای اخیر میان زندان سپیدار و بیمارستان رفت‌وآمد داشته‌اند، می‌گویند مسئولان زندان تلاش کرده‌اند علت وضعیت احمد را «اقدام به خودکشی» اعلام کنند؛ روایتی که خانواده آن را «ساختگی، غیرواقعی و تلاش برای پنهان‌کاری» می‌دانند.
خانواده او با تأکید بر اینکه احمد پیش از بحران جسمانی چندین بار از درد و ناراحتی شدید شکایت کرده بود، می‌گویند هیچ‌گونه سابقه یا نشانه‌ای مبنی بر قصد یا احتمال خودکشی در رفتار او وجود نداشته است.
به گفته نزدیکان خانواده، احمد ناصری همچنان در وضعیت وخیم و در کمای عمیق قرار دارد. گزارش‌ها نشان می‌دهد که پزشکان بیمارستان وضعیت او را «بسیار حساس» توصیف کرده‌اند و اعضای خانواده در شرایطی پراضطراب چشم‌انتظار روشن شدن ابعاد دقیق اتفاقات روزهای اخیر هستند.
منابع محلی و مدافعان حقوق زندانیان می‌گویند این حادثه نمونه دیگری از بحران ساختاری در زندان‌های دیکتاتوری حاکم، به‌ویژه در حوزه رسیدگی پزشکی، است؛ بحرانی که بارها جان زندانیان را در معرض خطر قرار داده است.
نود و پنجمین هفته کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» در ۵۴ زندان
ابهام‌ها و مطالبه پاسخگویی
پرونده احمد ناصری اکنون با پرسش‌های جدی مواجه است: چرا انتقال او به بیمارستان به‌موقع انجام نشد؟ چه زمانی مسئولان زندان متوجه وخامت حال او شدند؟ و چرا روایت «خودکشی» بدون ارائه هیچ مدرک یا شاهدی مطرح شده است؟
خانواده ناصری خواستار بررسی مستقل و شفاف ماجرا شده‌اند و تأکید دارند که «قصور درمانی و بی‌توجهی عامدانه» باید مورد رسیدگی قرار گیرد.
گزارش‌های محلی نیز هشدار می‌دهد که اگر روند فعلی بی‌تفاوتی به وضعیت جسمی زندانیان ادامه یابد، احتمال تکرار چنین فجایعی در زندان‌های کشور بیشتر خواهد شد.
بی‌توجهی به وضعیت درمانی زندانیان و پنهان‌کاری درباره علت وخامت حال آنان، نقض جدی حقوق بنیادین انسانی است و مسئولیت مستقیم آن بر عهده مقامات زندان و نهادهای امنیتی است.
ماده ۳ اعلامیه جهانی حقوق بشر – حق حیات: محروم‌کردن زندانی بیمار از درمان فوری، جان او را در خطر جدی قرار می‌دهد.
ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر – منع شکنجه و رفتار غیرانسانی: نادیده‌گرفتن بیماری و رنج زندانی نوعی رفتار غیرانسانی و تحقیرآمیز است.
ماده ۷ میثاق حقوق مدنی و سیاسی – منع شکنجه: محرومیت از مراقبت پزشکی ضروری برای زندانی، مصداق شکنجه و آزار روانی و جسمی محسوب می‌شود.
قواعد نلسون ماندلا – حق درمان زندانیان: مسئولان زندان موظف به انتقال فوری زندانی بیمار به مراکز درمانی هستند و کوتاهی در این وظیفه نقض مستقیم استانداردهای بین‌المللی است.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر