در خردادماه ۱۴۰۳، مأموران وزارت اطلاعات در دو نوبت با زینب جلالیان ملاقات کرده و شرط اعزام او به بیمارستان و دریافت درمان تخصصی را نوشتن ندامت‌نامه و ابراز پشیمانی از مواضع سیاسی‌اش اعلام کردند
بازگشت اجباری به زندان پیش از بهبودی
زینب جلالیان از مدت‌ها پیش با خونریزی داخلی، مشکلات کلیوی و دردهای مزمن روبه‌رو بوده است. در تیرماه ۱۴۰۳، به دلیل شدت درد به بهداری زندان مرکزی یزد منتقل شد اما بدون دیدار با پزشک متخصص و تنها با دریافت مسکن به بند بازگردانده شد.
پس از عمل جراحی اخیر نیز، بدون گذراندن دوره نقاهت و در حالی که هنوز تحت مراقبت ویژه بود، به زندان بازگردانده شد. شرایط سلول‌های فاقد امکانات بهداشتی، نبود تغذیه مناسب و کمبود دارو، وضعیت جسمی او را بحرانی‌تر کرده است.
فشار امنیتی برای امضای ندامت‌نامه
در خردادماه ۱۴۰۳، مأموران وزارت اطلاعات در دو نوبت با زینب جلالیان ملاقات کرده و شرط اعزام او به بیمارستان و دریافت درمان تخصصی را نوشتن ندامت‌نامه و ابراز پشیمانی از مواضع سیاسی‌اش اعلام کردند.
او با رد این درخواست، تأکید کرده است که درمان حق قانونی و انسانی هر زندانی است و نباید به ابزار فشار سیاسی تبدیل شود. این رفتار پیش‌تر در آبان ۱۴۰۲ نیز تکرار شده بود، زمانی که مأموران تهدید کردند در صورت ادامه مقاومت، او از حق تماس با خانواده و درمان محروم خواهد شد.
بر اساس اطلاعات موجود، زینب جلالیان علاوه بر مشکلات کلیوی، با ضعف عمومی، دردهای شدید ناحیه پهلو و عوارض پوستی ناشی از شرایط غیربهداشتی در زندان مواجه است.
منابع نزدیک به خانواده او می‌گویند که به‌رغم درخواست‌های مکرر برای اعزام به بیمارستان، مسئولان زندان پاسخی نداده‌اند. پزشکان زندان نیز هشدار داده‌اند که ادامه این روند ممکن است منجر به نارسایی کلیه و عوارض خطرناک دیگر شود.
زندان قرچک ورامین؛ مرگ خاموش زندانیان در سایه بی‌توجهی پزشکی، شهادت تکان‌دهنده زندانیان
تأیید حکم اعدام رضا عبدالی، زندانی سیاسی در زندان شیبان اهواز
واکنش نهادهای حقوق بشری و بین‌المللی
۲۲ سازمان حقوق بشری و ۱۳ مدافع حقوق بشر در بیانیه‌ای مشترک، رفتار حکومت با زینب جلالیان را مصداق شکنجه و رفتار غیرانسانی دانسته و خواستار آزادی فوری او شدند.
در همین رابطه، نه گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد در بیانیه‌ای اعلام کردند: «زمان برای نجات جان زینب جلالیان حیاتی است و هرگونه تأخیر می‌تواند به مرگ او منجر شود.»
این نهادها تأکید کرده‌اند که دیکتاتوری حاکم بر ایران، موظف است مطابق تعهدات بین‌المللی خود، دسترسی زندانیان به خدمات درمانی مناسب را تضمین کند.
مواد نقض‌شده:
ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر: هیچ‌کس نباید تحت شکنجه یا رفتار غیرانسانی قرار گیرد.
نگهداری بیمار در شرایط دردناک و بدون درمان مصداق شکنجه است.
ماده ۲۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر: هر فرد حق برخورداری از سطح مناسب زندگی و مراقبت‌های پزشکی دارد.
محروم کردن او از درمان ضروری، نقض مستقیم این ماده است.
ماده ۱۰ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی: با همه افراد محروم از آزادی باید با انسانیت رفتار شود.
اعمال فشار سیاسی در ازای درمان، مغایر با این اصل است.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر