افزایش آمار اعدام‌ها در ایران هم‌زمان با گسترش اعتراضات مردمی، بیانگر استفاده حاکمیت از ابزار سرکوب برای حفظ کنترل بر جامعه‌ای است که خواستار اصلاحات بنیادی است
کانون حقوق بشر ایران، پنج‌شنبه ۱۵ آبان‌ماه ۱۴۰۴ – پنج زندانی در زندان‌های درود، قزوین، بروجرد و تبریز اعدام شدند. این اعدام‌ها در بازه زمانی یک‌شنبه ۱۱ آبان، تا چهارشنبه ۱۴ آبان‌ماه ۱۴۰۴، می‌باشد.
اعدام یک زندانی در زندان درود
بامداد چهارشنبه ۱۴ آبان‌ماه ۱۴۰۴، یک زندانی در زندان درود اعدام شد. هویت این زندانی در دست بررسی است. اتهام وی قتل عنوان شده است.
اعدام فرزاد کمانگر در زندان قزوین
سحرگاه سه‌شنبه ۱۳ آبان‌ماه ۱۴۰۴ فرزاد کمانگر در زندان قزوین اعدام شد. وی اهل استان لرستان بود. اتهام این زندانی در ارتباط با مواد مخدر عنوان شده است.
اعدام آرمان سلگی در زندان بروجرد
صبحگاه دو شنبه ۱۲ آبان‌ماه ۱۴۰۴، آرمان سلکی در زندان بروجرد اعدام شد. اتهام این زندانی قتل عنوان شده است.
اعدام ۲ زندانی در زندان تبریز
بامداد یک‌شنبه ۱۱ آبان‌ماه ۱۴۰۴، دو زندانی در زندان تبریز اعدام شدند. هویت یکی از زندانیان سعید مغانلو بود. هویت زندانی دوم در دست بررسی است. اتهام این زندانیان قتل عنوان شده است.
وضعیت وخیم ایوب پرکار و خودداری عمدی وی از اعزام به بیمارستان
محکومیت سه زندانی سیاسی عرب در اهواز به ۴۰ سال زندان و تبعید
ماده سوم این منشور صراحتاً بیان می‌کند: هر فرد حق حیات دارد. این حق مشمول هیچگونه محرومیتی نمی‌شود مگر به موجب حکم صادره از دادگاهی صالح در اثر ارتکاب جرمی که مطابق قانون، جرم محسوب شود.
حکم اعـدام به عنوان بالاترین مجازات، به طور مستقیم با این ماده از منشور جهانی حقوق بشر در تضاد است. چرا که:
حق حیات: حق حیات به عنوان یک حق بنیادین و غیر قابل سلب مطرح می‌شود. حکم اعـدام این حق را سلب می‌کند.
عدم برگشت‌پذیری: در صورت اجرای حکم اعـدام، امکان جبران اشتباه قضایی وجود ندارد.
شکنجه و رفتار غیرانسانی: برخی از روش‌های اجرای حکم اعـدام به عنوان شکنجه و رفتار غیرانسانی تلقی می‌شوند که این خود مغایر با مفاد منشور جهانی حقوق بشر است.
نقض تعهدات حقوق بشری در ارتباط با مجازات اعـدام
طبق ماده ۶ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی، که ایران یکی از امضاکنندگان آن است، صدور و اجرای حکم اعـدام تنها در صورت وجود ضمانت‌های کامل برای محاکمه عادلانه و در جرائم بسیار سنگین مجاز است. در بسیاری از پرونده‌های مشابه، عدم شفافیت، محدودیت‌های حقوقی متهم، و صدور احکام در دادگاه‌هایی فاقد استقلال لازم، مغایر با این اصل بنیادین حقوق بشر تلقی می‌شود.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر