توزیع مواد مخدر در زندان فشافویه تحت کنترل گروهی از زندانیان خاص است که با پرداخت مبالغی به مأموران، مجوز فعالیت پیدا می‌کنند. پول خرید مواد از طریق کارت‌های بانکی واسطه‌ها واریز می‌شود تا ارتباط مستقیم با مأموران پنهان بماند
کانون حقوق بشر ایران، یک‌شنبه ۱۸ آبان‌ماه ۱۴۰۴ – زندان فشافویه بار دیگر در مرکز توجه نهادهای حقوق بشری قرار گرفته است. بر اساس گزارش‌هایی که از درون این زندان به بیرون درز کرده، شرایط بازداشت، شکنجه و فقدان حداقل امکانات انسانی در این مجموعه، یکی از تاریک‌ترین نمونه‌های نقض حقوق بشر در ایران را رقم زده است. این روایت تصویری تکان‌دهنده از وضعیت سلول‌های انفرادی، تغذیه ناچیز، ضرب‌وشتم‌های مداوم و نبود دسترسی به آب و هوای سالم ارائه می‌دهد؛ شرایطی که بیش از بازداشت، به شکنجه‌ای سیستماتیک شباهت دارد.
منابع مستقل گزارش داده‌اند که یکی از زندانیان سابق این زندان، در مدت هشت ماه بازداشت خود، در سلول انفرادی بدون امکان هواخوری یا تماس با سایر زندانیان نگهداری شده است. در این مدت، نه نور روز دیده و نه امکان حرکت آزادانه داشته است. تنها نشانه گذر زمان برای او، تغییر دما در روز و شب بوده است.
سلول‌ها با کف سیمانی، فاقد وسایل گرمایش و سرمایش هستند و زندان فشافویه در منطقه‌ای بیابانی واقع شده که تابستان‌های آن به‌شدت گرم و زمستان‌هایش سوزناک است. زندانیان از کمبود اکسیژن، بوی تعفن و رشد قارچ‌های پوستی رنج می‌برند. به گفته شاهدان، بسیاری از زندانیان پس از مدت کوتاهی دچار عفونت‌های شدید پوستی و مشکلات تنفسی می‌شوند.
بازجویی‌ها در زندان فشافویه با خشونت همراه است. زندانیان معمولاً دو بار در هفته به اتاق بازجویی برده می‌شوند، جایی که مأموران با چک، لگد و فحاشی سعی در گرفتن اعتراف دارند. بازجوها با نام‌های مستعار شناخته می‌شوند و اغلب خود را «حاجی» یا «سرباز» معرفی می‌کنند. گزارش‌ها حاکی است که در این بازجویی‌ها از تهدید، ضرب‌وشتم و محرومیت از خواب به عنوان ابزار شکنجه روانی استفاده می‌شود.
یکی از زندانیان سابق در گزارش خود نوشته است: «در تمام این مدت از شدت ضربات و تحقیر، ذهن و جسمم فرسوده شد. هنوز هم برای زنده ماندن مجبورم داروی اعصاب مصرف کنم.»
جیره غذایی روزانه زندانیان در فشافویه در حداقل ممکن نگه داشته می‌شود. تنها یک وعده در روز شامل تکه‌ای کوچک از نان لواش، یک سیب‌زمینی کوچک و یک لیوان آب شور به آن‌ها داده می‌شود. این آب از تانکرهایی تأمین می‌شود که بوی تعفن می‌دهند و به گفته منابع، در روزهای گرم تابستان غیرقابل استفاده‌اند. سوءتغذیه گسترده در میان زندانیان زندان فشافویه به یکی از علل اصلی ضعف بدنی، بیماری‌های گوارشی و حتی مرگ‌های تدریجی تبدیل شده است.
اعدام ۶ زندانی در زندان‌های کرمانشاه، همدان، خرم‌آباد، ارومیه و قائمشهر
افزایش خودکشی در زندان‌ها ؛ فشار و بی‌عدالتی، زندانیان را به مرگ سوق می‌دهد
فساد و قاچاق مواد مخدر در داخل زندان
بر اساس گزارش دیگری، توزیع مواد مخدر در زندان فشافویه تحت کنترل گروهی از زندانیان خاص است که با پرداخت مبالغی به مأموران، مجوز فعالیت پیدا می‌کنند. پول خرید مواد از طریق کارت‌های بانکی واسطه‌ها واریز می‌شود تا ارتباط مستقیم با مأموران پنهان بماند. این ساختار فساد، علاوه بر گسترش اعتیاد، زمینه بهره‌کشی و خشونت میان زندانیان را نیز فراهم کرده است.
زندان فشافویه بیش از آنکه مرکزی برای اجرای عدالت باشد، به نماد رنج، شکنجه و بی‌عدالتی تبدیل شده است. روایت‌ها از درون این زندان نشان می‌دهد که نقض حقوق بشر نه نتیجه تخلف فردی، بلکه بخشی از ساختار سیستماتیک رفتار با زندانیان در ایران است؛ ساختاری که جان انسان‌ها را قربانی سیاست سرکوب و سکوت می‌کند. برخی از مواد نقض شده عبارتند:
ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر: هیچ‌کس نباید تحت شکنجه یا رفتارهای ظالمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز قرار گیرد.
نگهداری طولانی‌مدت زندانیان در سلول انفرادی، ضرب‌وشتم در بازجویی و تحقیر سیستماتیک، نقض آشکار این اصل است.
ماده ۳ اعلامیه جهانی حقوق بشر: هر فردی حق زندگی، آزادی و امنیت شخصی دارد.
محرومیت از آب سالم، تغذیه کافی و مراقبت پزشکی، جان زندانیان را در معرض خطر مستقیم قرار می‌دهد.
ماده ۲۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر: هر فردی حق برخورداری از سطح زندگی مناسب از جمله تغذیه، بهداشت و مراقبت پزشکی دارد.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر