ابراهیم پارسامهر از وکلای پایه یک دادگستری است که سابقه وکالت تعدادی از نوکیشان مسیحی و همچنین چند تن از بازداشت‌شدگان شهرستان باغ‌ملک در جریان خیزش سراسری ۱۴۰۱ را بر عهده داشته است
وکیل دادگستری تبرئه‌شده همچنان محروم از آزادی و درمان است
کانون حقوق بشر ایران، چهارشنبه ۲۸ آبان‌‌ماه ۱۴۰۴ – ابراهیم پارسامهر، وکیل دادگستری و زندانی سیاسی محبوس در زندان شیبان اهواز، در حالی همچنان در بازداشت غیرقانونی به‌سر می‌برد که وضعیت جسمانی او به دلیل دیابت و مشکلات دهان و دندان رو به وخامت گذاشته است. طبق گزارش‌های موثق، مقامات زندان از اعزام این زندانی سیاسی به مراکز درمانی جلوگیری کرده و او ماه‌هاست با درد و عفونت شدید بدون هیچ‌گونه رسیدگی پزشکی رها شده است.
ابراهیم پارسامهر، متولد ۱۳۵۲ و اهل روستای تمبی در شهرستان باغ‌ملک، روز ۲۴ خردادماه ۱۴۰۴ توسط نیروهای اطلاعات سپاه در منزل شخصی‌اش بازداشت شد. مأموران با یورش ناگهانی و اعمال خشونت، خانه او را نیز به‌طور کامل تفتیش کردند و وسایل شخصی‌اش را ضبط نمودند.
به گفته منابع آگاه، پارسامهر پس از بازداشت به مدت چهار ماه در خانه‌های امن اطلاعات تحت بازجویی‌های شدید، ضرب‌وشتم و شکنجه قرار داشته است. این فشارها با هدف گرفتن اعترافات اجباری صورت گرفته و او تنها پس از تحمل ماه‌ها آزار جسمی و روانی به بند ۵ زندان شیبان منتقل شده است.
تبرئه در دادگاه اما ادامه بازداشت با عنوان «تحقیقات»
پرونده ابراهیم پارسامهر در دادگاه انقلاب اهواز، بدون دسترسی آزادانه به وکیل و در قالب جلسه آنلاین، با اتهامات «تشویش اذهان عمومی»، «فعالیت تبلیغی علیه نظام» و «ارتباط با کشور متخاصم» بررسی شد. اما بنا بر اعلام منابع مطلع، او از تمامی این اتهامات تبرئه شده است.
با وجود این، دستگاه قضایی و امنیتی از آزادی او خودداری کرده و با عنوان غیرقانونی «ادامه تحقیقات» همچنان او را در زندان نگه داشته‌اند؛ در حالی که هیچ ابلاغیه یا سند حقوقی برای توجیه این بازداشت وجود ندارد. کارشناسان حقوقی تأکید می‌کنند ادامه بازداشت یک فرد تبرئه‌شده، آشکارا نقض اصل برائت و مصداق بازداشت خودسرانه است.
فشار به دلیل سابقه وکالت پرونده‌های حساس
ابراهیم پارسامهر از وکلای پایه یک دادگستری است که سابقه وکالت تعدادی از نوکیشان مسیحی و همچنین چند تن از بازداشت‌شدگان شهرستان باغ‌ملک در جریان خیزش سراسری ۱۴۰۱ را بر عهده داشته است. این سابقه حرفه‌ای، که حاکی از دفاع او از متهمان سیاسی و عقیدتی بوده، از مهم‌ترین دلایل فشارهای امنیتی علیه او ارزیابی می‌شود.
به گفته نزدیکان، پارسامهر در طول بازداشت بارها تهدید شده که در صورت رسانه‌ای شدن وضعیتش، شرایط نگهداری‌اش سخت‌تر خواهد شد؛ رویکردی که سال‌هاست نیروهای امنیتی برای ساکت‌کردن خانواده‌ها و جلوگیری از اطلاع‌رسانی به کار می‌برند.
گزارش‌ها نشان می‌دهد که وضعیت جسمانی ابراهیم پارسامهر نگران‌کننده است. او مبتلا به دیابت بوده و در هفته‌های اخیر دچار عفونت شدید دندان و لثه شده، اما مسئولان زندان به بهانه‌های مختلف از اعزام او به پزشک متخصص یا درمانگاه خارج از زندان جلوگیری می‌کنند.
هم‌بندیان این زندانی سیاسی می‌گویند که پارسامهر در روزهای اخیر با درد، تب و بی‌حسی صورت روبه‌رو بوده، اما حتی داروهای اولیه نیز در اختیارش قرار نگرفته است. این بی‌توجهی آشکار، خطر بروز عفونت گسترده و آسیب‌های جدی‌تر را افزایش داده است.
امتناع عامدانه از درمان؛ رویکردی سیستماتیک
محرومیت از درمان در زندان شیبان اهواز پیش‌تر نیز گزارش شده بود. پزشکان زندان بارها اعلام کرده‌اند امکانات کافی برای درمان بیماران وجود ندارد و اعزام بیماران نیازمند هماهنگی نهادهای امنیتی است؛ هماهنگی‌هایی که اغلب با مخالفت آنها مواجه می‌شود.
این پدیده تنها مختص پارسامهر نیست؛ گزارش‌های متعددی نشان می‌دهد که زندانیان سیاسی و عادی در شیبان در معرض خطر جدی ناشی از نبود رسیدگی پزشکی قرار دارند.
ضرب و شتم توسط ماموران لباس شخصی در دی‌ماه ۱۴۰۱
شایان ذکر است که ابراهیم پارسامهر در دی‌ماه ۱۴۰۱ توسط مأموران لباس‌شخصی به‌شدت مورد ضرب‌وشتم قرار گرفت؛ به‌گونه‌ای که با صورتی مجروح و خون‌آلود به بیمارستان منتقل شد. او پس از آن‌که اعلام کرد وکالت بازداشت‌شدگان اعتراضات را به‌صورت رایگان بر عهده خواهد گرفت، بار دیگر هدف حمله نیروهای وابسته به حاکمیت قرار گرفت. این یورش دوم، آسیب‌های جدی‌تری بر جای گذاشت؛ از جمله شکستگی شدید بینی و ضربات سنگینی که بر سر او وارد شد و ماه‌ها موجب درد و رنج مداوم وی بود.
در شرایط کنونی، با ادامه فشارها، عدم رسیدگی پزشکی و تداوم بازداشت غیرقانونی، جان ابراهیم پارسامهر به‌شدت در خطر است و نگرانی خانواده و نزدیکان او هر روز بیشتر می‌شود.
در همین روزها، احمد ناصری، زندانی ۳۶ ساله محبوس در زندان سپیدار اهواز که به‌دلیل بی‌توجهی پزشکی دچار وخامت شدید شد، در بیمارستان امام اهواز در حالت کما قرار گرفته است. خانواده او اعلام کرده‌اند مسئولان زندان ادعای «خودکشی» را مطرح کرده‌اند تا قصور درمانی را پنهان کنند.
این موارد نشان می‌دهد که بی‌توجهی پزشکی و ممانعت عامدانه از درمان در زندان‌های خوزستان، از جمله شیبان و سپیدار، تبدیل به رویکردی ساختاری شده است که جان ده‌ها زندانی را تهدید می‌کند.
اعدام نه زندانی در بیرجند، بجنورد، مراغه، اسفراین، ملایر و دورود
وخامت حال احمد ناصری در زندان سپیدار اهواز، تلاش برای پنهان کردن قصور پزشکی
بازداشت خودسرانه، ممانعت از درمان و تداوم نگهداری یک زندانی پس از تبرئه، نقض آشکار اصول بنیادین حقوق بشر و تعهدات بین‌المللی دیکتاتوری حاکم است. رفتار صورت‌گرفته با ابراهیم پارسامهر و دیگر زندانیان در زندان‌های خوزستان نمونه‌ای روشن از سیاست‌های ساختاری بی‌توجهی، شکنجه و رفتار تحقیرآمیز با بازداشت‌شدگان است.
مواد نقض‌شده:
ماده ۳ اعلامیه جهانی حقوق بشر (UDHR):
حق حیات، آزادی و امنیت فردی؛ ادامه بازداشت پس از تبرئه و ایجاد شرایط تهدیدکننده جان، نقض مستقیم این حق است.
ماده ۵ UDHR:
منع شکنجه و رفتار غیرانسانی؛ نگهداری زندانی بیمار بدون درمان و اعمال شکنجه در بازجویی‌ها مصداق روشن نقض آن است.
ماده ۹ UDHR:
ممنوعیت بازداشت و تبعید خودسرانه؛ تداوم بازداشت پارسامهر با عنوان مبهم «تحقیقات» نقض این ماده است.
ماده ۱۰ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی (ICCPR):
الزام به رفتار انسانی و احترام به کرامت ذاتی زندانیان؛ بی‌توجهی عامدانه پزشکی و نگهداری در شرایط غیرانسانی با این ماده در تضاد است.
ماده ۱۲ میثاق حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی (ICESCR):
حق برخورداری از بالاترین سطح قابل دسترس سلامت جسمی و روانی؛ جلوگیری از درمان تخصصی نقض آشکار این حق است.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر