هفت تن از فعالین آذربایجانی محبوس در زندان اوین به‌دلیل اعتصاب غذا و اعتراض به تبعیض و بی‌توجهی درمانی، به سلول‌های انفرادی منتقل شدند
کانون حقوق بشر ایران، یک‌شنبه ۱۱ آبان‌ماه ۱۴۰۴ – روز شنبه ۱۰ آبان، ودود اسدی، محمود اوجاقلو، مرتضی پروین، آیاز سیف‌خواه، سالار طاهر افشار، عبدالعزیز عظیمی قدیم و طاهر نقوی، از فعالین آذربایجانی زندانی در اوین، به‌صورت تنبیهی به سلول‌های انفرادی منتقل شدند. منابع نزدیک به این زندانیان تأیید کردند که انتقال آن‌ها در واکنش به اعتصاب غذا و اعتراض به فشارهای امنیتی صورت گرفته است.
اعتصاب و انتقال تنبیهی شش فعال آذربایجانی
به‌دنبال چند روز اعتصاب غذا در اعتراض به تبعیض، محرومیت از خدمات درمانی و بی‌توجهی نهادهای قضایی، ۷زندانی سیاسی آذربایجانی از بند عمومی زندان اوین به سلول انفرادی منتقل شدند.
این اقدام که از سوی مقام‌های امنیتی به‌عنوان «تنبیه انضباطی» توصیف شده، باعث افزایش نگرانی‌ها نسبت به وضعیت جسمی و روحی این زندانیان شده است.
ودود اسدی، از چهره‌های شناخته‌شده فعالین آذربایجانی، در اردیبهشت‌ماه سال جاری محکومیت پنج سال و شش ماه حبس خود را در دادگاه تجدیدنظر بدون تغییر دریافت کرد. او پیش‌تر به اتهام تبلیغ علیه حاکمیت، عضویت در گروه‌های مخالف و توهین به مقامات حکومتی به زندان محکوم شده بود.
مرتضی پروین جدا، ۳۴ ساله و ساکن اردبیل، در دی‌ماه ۱۴۰۳ از سوی شعبه ۳۶ دادگاه تجدیدنظر به پنج سال حبس بابت اجتماع و تبانی و یک سال دیگر بابت فعالیت تبلیغی محکوم شد. او در بهمن‌ماه ۱۴۰۲ بازداشت و سپس به اوین منتقل شده بود.
عبدالعزیز عظیمی قدیم و طاهر نقوی؛ فشار بر فعالین باسابقه و وکلا
عبدالعزیز عظیمی قدیم، ۵۱ ساله و از فعالین باسابقه آذربایجانی، در مهرماه ۱۴۰۳ توسط دادگاه انقلاب تهران به شش سال زندان محکوم شد. او به اتهام تبلیغ علیه حاکمیت و اجتماع و تبانی بازداشت شد و در حال حاضر در اوین به‌سر می‌برد.
طاهر نقوی، وکیل دادگستری و از فعالین مدنی ترک، نیز در اعتراض به تعلیق پروانه وکالت و بی‌توجهی به وضعیت درمانی‌اش، دست به اعتصاب غذا زده بود. در مهرماه ۱۴۰۴، پروانه وکالت او توسط دادگاه انتظامی وکلا به حالت تعلیق درآمد. وی هم‌اکنون با وضعیت نامناسب جسمی در اوین نگهداری می‌شود.
محمود اوجاقلو نیز در شهریور ۱۴۰۲ به یازده سال حبس تعزیری محکوم شد. وی در مرحله بدوی، توسط دادگاه انقلاب به ریاست قاضی صلواتی، شانزده سال حبس گرفته بود که در تجدیدنظر کاهش یافت. او از آذرماه ۱۴۰۱ در بند چهار اوین محبوس است.
محکومیت‌های سنگین برای آیاز سیف‌خواه و سالار طاهر افشار
آیاز سیف‌خواه، از فعالین ترک (آذربایجانی)، به ۱۴ سال زندان محکوم شده است؛ حکمی که در دی‌ماه ۱۴۰۳ در دادگاه تجدیدنظر تأیید شد. او در بهمن‌ماه ۱۴۰۲ بازداشت شد و تاکنون بدون دسترسی مؤثر به امکانات درمانی در زندان نگهداری می‌شود.
سالار طاهر افشار نیز هم‌اکنون دوران محکومیت پنج‌ساله خود را در اوین می‌گذراند. وی در بهمن‌ماه ۱۴۰۳ توسط نیروهای اطلاعات در ارومیه بازداشت و پس از چند روز بازجویی، از سوی دادگاه تجدیدنظر به پنج سال زندان محکوم شد. او پس از مدت کوتاهی آزادی با وثیقه، مجدداً به زندان بازگردانده شد.
الگوی تکرارشونده سرکوب فعالین آذربایجانی
بازداشت و صدور احکام سنگین علیه فعالین آذربایجانی در سال‌های اخیر، الگویی تکرارشونده از فشار سیستماتیک بر فعالیت‌های فرهنگی و اجتماعی آنان را نشان می‌دهد.
نهادهای امنیتی این فعالان را به اقدام علیه امنیت ملی متهم می‌کنند، در حالی که خانواده‌ها و نزدیکان آنان می‌گویند فعالیت‌هایشان در چارچوب دفاع از حقوق زبانی و فرهنگی بوده است.
تحلیل‌گران حقوق بشری تأکید می‌کنند انتقال مکرر زندانیان سیاسی به سلول انفرادی یکی از ابزارهای فشار روانی برای وادار کردن آنان به عقب‌نشینی از مواضع خود است. این روش نه‌تنها ناقض حقوق زندانیان بلکه خلاف تعهدات بین‌المللی حاکمیت در زمینه رفتار انسانی با بازداشت‌شدگان است.
گزارش‌ها از داخل زندان اوین حاکی از آن است که شماری از این زندانیان از بیماری‌های گوارشی، مشکلات حرکتی و ضعف شدید ناشی از اعتصاب غذا رنج می‌برند. با وجود این وضعیت، مقامات زندان از انتقال آنان به مراکز درمانی یا ارائه خدمات پزشکی مناسب خودداری کرده‌اند.
محرومیت از دارو، تغذیه و تماس با خانواده در کنار بازجویی‌های فشرده، از جمله مواردی است که نگرانی نهادهای حقوق بشری را نسبت به جان این زندانیان افزایش داده است.
چکیده گزارش مای ساتو؛ تشدید سرکوب مرگبار داخلی در ایران به بهانه جنگ و دشمن خارجی
مهدی وفایی ثانی؛ پرونده‌سازی وزارت اطلاعات برای صدور حکم اعدام علیه وی
رفتار با این گروه از زندانیان، نقض آشکار چندین اصل بنیادین حقوق بشر محسوب می‌شود.
ماده ۷ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی: منع شکنجه و رفتار غیرانسانی؛ انتقال به سلول انفرادی و محرومیت از درمان، مصداق نقض این ماده است.
ماده ۹: ممنوعیت بازداشت خودسرانه؛ بازداشت بدون روند قضایی شفاف نقض این ماده است.
ماده ۱۰: لزوم رفتار انسانی با زندانیان؛ بی‌توجهی درمانی و فشارهای انضباطی برخلاف این اصل است.
قواعد نلسون ماندلا: زندانیان باید از حقوق درمان، تماس با خانواده و حفظ کرامت برخوردار باشند.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر