--> مرگ یک زندانی کارگر در زندان قزلحصار؛ افشای چهره پنهان «اردوگاه‌های کار اجباری» در زندان‌ها ~ کانون حقوق بشر ایران

کانون حقوق بشر ایران، بازتاب خبرها و صدای کلیه زندانیان با هر عقیده و مرام و مسلک از ترک و لر و بلوچ و عرب و کرد و فارس

مرگ یک زندانی کارگر در زندان قزلحصار؛ افشای چهره پنهان «اردوگاه‌های کار اجباری» در زندان‌ها


بهمن کرم‌لو، یکی از زندانیان کارگر بود که طبق گزارش‌ها، علیرغم بیماری و ضعف شدید جسمانی، از ترس حذف از فهرست کارگران، بیماری خود را پنهان کرد. در این سیستم، زندانیانی که نتوانند به کار ادامه دهند، از سالن کارگری خارج شده و به بندهای عمومی بازگردانده می‌شوند؛ اقدامی که معمولاً با محرومیت از دسترسی به امکانات محدود کارگری همراه است

کانون حقوق بشر ایران، سه‌شنبه ۱۳ آبان‌ماه ۱۴۰۴ – بنا به گزارش‌های رسیده، بهمن کرم‌لو، زندانی ۵۰ ساله محبوس در زندان قزلحصار کرج، در روزهای اخیر به دلیل فشار جسمی ناشی از کار اجباری و محرومیت از مراقبت‌های پزشکی، جان خود را از دست داد. مرگ این زندانی کارگر، بار دیگر نگاه‌ها را به سمت ساختار استثماری و غیرانسانی کار اجباری در زندان‌های دیکتاتوری حاکم جلب کرده است؛ سیستمی که فعالان حقوق بشری آن را «اردوگاه‌های کار خامنه‌ای» می‌نامند.

اردوگاه‌های کار اجباری در دل زندان‌ها

بر اساس شهادت منابع مطلع، در بسیاری از زندان‌های کشور از جمله قزلحصار، زندانیان به اجبار یا تحت فشار اقتصادی به کار در کارگاه‌ها و کارخانه‌های وابسته به نهادهای امنیتی و نظامی، به‌ویژه سپاه پاسداران، گمارده می‌شوند. این زندانیان در ازای دستمزدی ناچیز و گاه کمتر از هزینه یک وعده غذا، به کارهای سنگین، صنعتی و طاقت‌فرسا وادار می‌شوند.

زندانیانی که توانایی مالی برای خرید مواد مخدر تحت کنترل زندانبانان – به‌ویژه متادون – را ندارند، برای تأمین حداقل نیاز خود به «سالن کارگری» منتقل می‌شوند. این ساختار به‌گونه‌ای طراحی شده که زندانی میان دو انتخاب ناگزیر قرار گیرد: کار طاقت‌فرسا با دستمزدی اندک، یا محرومیت از ابتدایی‌ترین امکانات زنده‌مانی.

مرگ در سکوت و بی‌خبری

بهمن کرم‌لو، یکی از همین زندانیان کارگر بود که طبق گزارش‌ها، علیرغم بیماری و ضعف شدید جسمانی، از ترس حذف از فهرست کارگران، بیماری خود را پنهان کرد. در این سیستم، زندانیانی که نتوانند به کار ادامه دهند، از سالن کارگری خارج شده و به بندهای عمومی بازگردانده می‌شوند؛ اقدامی که معمولاً با محرومیت از دسترسی به امکانات محدود کارگری همراه است.

کرم‌لو که بیش از ۱۴ سال را در زندان سپری کرده بود، به گفته هم‌بندی‌هایش، تا آخرین روزهای عمرش برای تأمین نیازهای ابتدایی خود کار می‌کرد. او در حالی جان باخت که هیچ‌گونه دسترسی مؤثر به خدمات درمانی نداشت و مسئولان زندان نیز نسبت به وضعیت جسمی او بی‌تفاوت بودند.

نقض فاحش حقوق بشر و استانداردهای بین‌المللی

بر اساس قواعد نلسون ماندلا، کار زندانیان باید داوطلبانه، با رعایت شرایط انسانی و با هدف بازپروری انجام شود. اما گزارش‌های متعدد از زندان‌های دیکتاتوری حاکم نشان می‌دهد که در عمل، کار اجباری، فشار اقتصادی، سوءاستفاده و بیگاری ساختاریافته جایگزین هرگونه بازپروری شده است.

در چنین شرایطی، زندانیان نه تنها از دستمزد عادلانه محرومند، بلکه سلامت و جان خود را در محیط‌های ناایمن، آلوده و فاقد نظارت به خطر می‌اندازند. افزون بر این، نهادهای امنیتی از جمله سپاه پاسداران با عقد قراردادهای اقتصادی با سازمان زندان‌ها، از نیروی کار زندانیان سود مستقیم می‌برند.

ساختار استثمار و خاموشی سازمان‌یافته

فعالان مدنی از این ساختار با عنوان «استثمار پنهان» یاد می‌کنند؛ سیستمی که با ظاهری قانونی، اما در واقع با بهره‌کشی از فقر و ناتوانی زنـدانیان، چرخه‌ای از کار اجباری، اعتیاد، بدهی و بیماری را بازتولید می‌کند. بسیاری از زنـدانیان برای حفظ جایگاه خود در سالن کارگری، ناگزیر به پنهان کردن بیماری و درد هستند، چرا که حذف از این فهرست به معنای از دست دادن حداقل درآمد و حتی امنیت نسبی در زندان است.

کارزار سراسری «سه‌شنبه‌های نه به اعدام»؛ صدای ماندگار ایستادگی در برابر قتل حکومتی

نود و سومین هفته کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» در ۵۴ زندان

بی‌پاسخ‌ماندن مرگ زندانیان

مرگ بهمن کرم‌لو تازه‌ترین مورد از ده‌ها مورد مشابه در سال‌های اخیر است که بی‌هیچ پاسخگویی از سوی مقامات قضایی و سازمان زندان‌ها باقی مانده است. گزارش‌ها حاکی است که بسیاری از زنـدانیان کارگر در نتیجه فشار جسمی، کم‌غذایی، بیماری‌های ناشی از کار و نبود مراقبت پزشکی جان خود را از دست داده‌اند، بی‌آنکه علت مرگ آنان به‌صورت رسمی بررسی شود.

درخواست برای نظارت بین‌المللی

نهادهای حقوق بشری بارها نسبت به وجود کار اجباری و نقض فاحش حقوق زنـدانیان در دیکتاتوری حاکم بر ایران هشدار داده‌اند. آنان خواستار اعزام هیئت‌های مستقل برای بررسی وضعیت زندان‌ها، به‌ویژه کارگاه‌های صنعتی وابسته به نهادهای امنیتی شده‌اند.

مرگ بهمن کرم‌لو نه یک حادثه، بلکه نتیجه مستقیم سیاستی سیستماتیک است که جان زنـدانیان را در ازای سود اقتصادی به خطر می‌اندازد. این فاجعه انسانی، بار دیگر ضرورت نظارت بین‌المللی و پاسخگویی سران حکومت در قبال رفتار با زنـدانیان را یادآوری می‌کند.

کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک


اشتراک:

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

نوشته‌های پر بیننده

بایگانی وبلاگ

بازدید وبلاگ