۱۲ خرداد, ۱۴۰۴دسته‌بندی حقوق بشر
حبیب زارع، شهروند کرد اهل کرمانشاه، از مهرماه ۱۴۰۳ در بازداشت نهادهای امنیتی است. با گذشت ۸ ماه، هیچ اطلاعی از محل نگهداری، وضعیت جسمی و حقوقی او در دست نیست؛ نگرانی‌ها نسبت به وضعیت سلامت او افزایش یافته است
کانون حقوق بشر ایران، ۱۲ خردادماه ۱۴۰۴ – در شرایطی که موج بازداشت‌های خودسرانه و سرکوب فعالان مدنی و شهروندان عادی در ایران ادامه دارد، خبرها حاکی از آن است که حبیب زارع، شهروند کرد اهل کرمانشاه، از مهرماه ۱۴۰۳ تاکنون در بازداشت نهادهای امنیتی به‌سر می‌برد و سرنوشت او در هاله‌ای از ابهام قرار دارد. منابع مطلع به کانون حقوق بشر ایران گزارش داده‌اند که وی از زمان دستگیری تا امروز، در شرایط بی‌خبری مطلق و بدون هیچ دسترسی به خانواده یا وکیل نگهداری می‌شود؛ امری که موجی از نگرانی درباره وضعیت سلامت، امنیت جانی و حقوق اولیه این زندانی ایجاد کرده است.
بازداشت شبانه و انتقال به مراکز امنیتی نامعلوم
براساس اطلاعات موجود، مأموران امنیتی در مهرماه سال گذشته با یورش به محل سکونت حبیب زارع، او را بدون ارائه حکم قضایی و با خشونت بازداشت کرده و به یکی از مراکز امنیتی منتقل کرده‌اند. با وجود پیگیری‌های مکرر خانواده این شهروند کرد، هیچ نهاد رسمی یا قضایی حاضر به ارائه اطلاعات درباره محل نگهداری یا اتهامات احتمالی او نشده است.
این سطح از پنهان‌کاری و انکار مسئولیت توسط نهادهای امنیتی و قضایی، پیش‌تر نیز در موارد مشابه دیده شده و به‌ویژه در مورد شهروندان کرد، به شکلی سیستماتیک اعمال می‌شود. تجربه‌های گذشته نشان داده که چنین رفتارهایی، اغلب با بازجویی‌های تحت فشار، شکنجه، و نگهداری در شرایط غیرانسانی همراه بوده‌اند.
خانواده حبیب زارع طی ماه‌های گذشته تلاش کرده‌اند با مراجعه به نهادهای قضایی از جمله دادگستری و دادسرای امنیت کرمانشاه، اطلاعاتی از وضعیت فرزند خود به‌دست آورند، اما نه‌تنها با انکار وجود پرونده یا بازداشت از سوی مقامات رسمی روبه‌رو شده‌اند، بلکه در برخی موارد نیز خود مورد تهدید یا احضار قرار گرفته‌اند.
طولانی شدن این بی‌خبری، در حالی است که زارع پیش‌تر سابقه بیماری قلبی و مشکلات مزمن گوارشی داشته و محرومیت او از دارو و مراقبت پزشکی می‌تواند جان او را به خطر بیندازد. نگرانی‌ها از این بابت شدت یافته که موارد متعدد دیگری از مرگ خاموش زندانیان تحت بازداشت در مراکز امنیتی و نظامی ثبت شده است؛ زندانیانی که بدون طی روند قضایی، به مرز نابودی جسمی و روانی کشانده شدند.
اعدام ۳زندانی در زندان‌های بم و زاهدان
بلاتکلیفی ۱۰۰ روزه شاهین نجف قلی زاده ، در زندان اوین؛ فروپاشی روانی در سایه بی‌توجهی دستگاه قضایی
نگاهی به الگوی سرکوب در مناطق کُردنشین
بازداشت‌های پنهانی و بلاتکلیف نگه داشتن زندانیان، به‌ویژه در مناطق کردستان، کرمانشاه و آذربایجان غربی، به‌نوعی به الگوی رفتاری ثابت دستگاه‌های سرکوب در دیکتاتوری حاکم تبدیل شده است. از آغاز اعتراضات سراسری تا امروز، ده‌ها شهروند کرد با اتهاماتی مبهم و بدون طی مراحل دادرسی قانونی، بازداشت شده‌اند و بسیاری از آن‌ها ماه‌ها در سلول‌های انفرادی یا مکان‌های نامعلوم امنیتی نگهداری شده‌اند.
در بسیاری از این موارد، حتی اطلاع از زنده بودن بازداشت‌شدگان برای خانواده‌های آنان غیرممکن شده است. این اقدامات، نه‌تنها ناقض آشکار حقوق اولیه شهروندان است، بلکه در تقابل مستقیم با استانداردهای بین‌المللی حقوق بشر قرار دارد.
بازداشت و بی‌خبری ۸ ماهه از وضعیت حبیب زارع، بار دیگر توجه افکار عمومی را به یکی از مخوف‌ترین جلوه‌های سرکوب سازمان‌یافته در دیکتاتوری حاکم جلب می‌کند. او تنها یک نام در میان صدها بازداشت‌شده‌ی بی‌نام‌ونشان نیست؛ بلکه نماد شهروندانی‌ست که در سایه‌ی سکوت و سرکوب، به تدریج از چرخه‌ی زندگی و حقوق انسانی حذف می‌شوند.
جامعه جهانی، نهادهای مدافع حقوق بشر و سازمان‌های بین‌المللی مسئول‌اند که نسبت به سرنوشت مبهم و نگران‌کننده زندانیان بی‌دفاعی مانند زارع واکنش نشان دهند و با اعمال فشار، مانع از تداوم چرخه‌ی خشونت و بی‌عدالتی شوند.
در پرونده حبیب زارع، موارد متعددی از نقض حقوق بشر دیده می‌شود:
نقض ماده ۹ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی که بازداشت خودسرانه و بدون تفهیم اتهام و محاکمه عادلانه را ممنوع می‌کند.
نقض ماده ۱۰ همان میثاق که بر رفتار انسانی با افراد بازداشت‌شده تأکید دارد.
نقض ماده ۱۴ که حق برخورداری از دادرسی عادلانه و دسترسی به وکیل را تضمین می‌کند.
همچنین، محرومیت از مراقبت پزشکی، با توجه به سابقه بیماری، می‌تواند مصداق شکنجه و رفتار غیرانسانی باشد که ماده ۷ همین میثاق آن را به‌شدت محکوم می‌کند.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر