۱۴ خرداد, ۱۴۰۴دسته‌بندی حقوق بشر
https://youtu.be/9KO5iVBYFhU?t=86
امید فتحی، فعال مدنی و شهروند معترض ساکن مشهد، صبح روز سیزدهم خردادماه توسط نیروهای امنیتی بدون ارائه حکم قضایی و با خشونت بازداشت و به مکان نامعلومی منتقل شد
کانون حقوق بشر ایران ۱۴ خرداد ۱۴۰۴ – صبح سه‌شنبه ۱۳ خرداد ۱۴۰۴، امید فتحی، فعال مدنی و شهروند منتقد حکومت، در مشهد توسط نیروهای امنیتی بازداشت شد. این بازداشت با یورش خشونت‌آمیز مأموران به منزل شخصی او، بدون ارائه حکم قضایی و با تفتیش کامل خانه همراه بوده است. طبق گزارش منابع مطلع، حتی فرصت پوشیدن لباس مناسب نیز به وی داده نشده است و تلفن همراه او نیز توسط مأموران ضبط شده است.
منابع نزدیک به خانواده و آشنایان فتحی تأیید کرده‌اند که تا لحظه تنظیم این خبر، از محل نگهداری او هیچ اطلاعی در دست نیست و مقامات امنیتی مانع دسترسی وی به وکیل و تماس با خانواده‌اش شده‌اند.
بازداشت امید فتحی در حالی صورت گرفته است که وی در بهمن‌ماه ۱۴۰۳ نیز به‌صورت تلفنی به اداره اطلاعات شاندیز احضار شده بود. در آن زمان، نیروهای امنیتی نسبت به فعالیت‌های مسالمت‌آمیز او در شبکه‌های اجتماعی هشدار داده و او را تهدید به تشکیل پرونده قضایی کرده بودند.
فتحی که در جریان اعتراضات سراسری سال ۱۴۰۱ نیز بازداشت شده بود، به عنوان یک چهره مدنی شناخته می‌شود که با صراحت لهجه، اما بدون خشونت، از ظلم و سرکوب انتقاد می‌کند. بازداشت‌های پیاپی و محروم‌سازی او از حقوق اولیه دادرسی، نمونه‌ای بارز از سرکوب فعالان مستقل و غیر وابسته در ایران به شمار می‌رود.
امید فتحی نه سیاست‌مدار است، نه روشنفکری شناخته‌شده. او یک نجار است؛ انسانی با دستان پینه‌بسته که دل در گروی آزادی و عدالت دارد. دکتر حسن باقری‌نیا، نویسنده و مدرس دانشگاه، در یادداشتی درباره او نوشته است:
«او انسانی شریف، شجاع و عمیقاً مسئولیت‌پذیر است… امید، صدای فرودستان است، کسی که با زبانی صریح و بی‌پرده درباره فساد، سرکوب و بی‌عدالتی سخن می‌گوید. خشم او، خشم اخلاقی است، نه هیجانی کور. و چنین خشم اخلاقی، مسئولیت می‌آورد—بر دوش ما، که باید در برابر سرکوب او سکوت نکنیم.»
این یادداشت که به‌سرعت در شبکه‌های اجتماعی بازنشر شد، بازتاب گسترده‌ای پیدا کرد و تبدیل به سندی برای معرفی شخصیت انسانی امید فتحی شد؛ مردی که به‌رغم نداشتن تریبون رسمی، صدایی پرطنین برای افشای ظلم بود.
مهدی محمودی ناپدید شدن قهری در جریان اعتراضات سراسری ۱۴۰۱
زندان شیبان اهواز؛ افزایش فشار بر زندانیان سیاسی؛ تهدید به محرومیت درمانی در پی افشای واقعیت‌ها
سکوت برابر با مشارکت در سرکوب است
دستگیری مجدد امید فتحی زنگ خطری است برای همه آن‌ها که به آینده‌ای بدون سرکوب امید دارند. درحالی‌که دستگاه‌های تبلیغاتی حکومت در تلاشند تا صدای فعالان مستقل را خفه کنند، تکرار دستگیری‌ها و ایجاد فضای رعب و وحشت، تنها به شعله‌ورتر شدن خشم عمومی می‌انجامد.
حذف صداهایی چون امید فتحی، نه نشانه قدرت حکومت، که علامت هراس آن از مردمی است که دیگر سکوت را انتخاب نمی‌کنند. امید، با وجود شکنجه روانی، تهدید، و بازداشت‌های پی‌در‌پی، همچنان ایستاده است—نه به عنوان یک فرد، بلکه به‌مثابه نماد هزاران شهروندی که لب فروبسته‌اند، اما چشم به او دوخته‌اند.
نقض حقوق بشر: بررسی موارد مشخص
بازداشت و نگهداری امید فتحی بدون اطلاع خانواده، دسترسی به وکیل، یا تفهیم اتهام قانونی، مصداق آشکار نقض چندین ماده از میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی است:
ماده ۹ – حق آزادی و امنیت شخصی
این ماده صراحت دارد که هیچ فردی نباید به شکل خودسرانه بازداشت یا زندانی شود. بازداشت فتحی بدون حکم قضایی و اطلاع خانواده، مصداق نقض این اصل است.
ماده ۱۰ – رفتار انسانی با زندانیان
رفتار خشونت‌آمیز مأموران هنگام بازداشت، ممانعت از پوشیدن لباس مناسب، و نگهداری در محل نامعلوم، خلاف الزامات رفتاری با کرامت انسانی در دوران بازداشت است.
ماده ۱۴ – حق دادرسی عادلانه
امتناع از دسترسی به وکیل و تماس با خانواده، و نیز عدم اطلاع‌رسانی درباره اتهامات، نقض صریح حق دفاع و دادرسی عادلانه است.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر