محرومیت میریوسف یونسی از ملاقات به دلیل اعتراض به انتقال یک محکوم به اعدام
کانون حقوق بشر ایران، سه‌شنبه ۶ آبان‌ماه ۱۴۰۴ – میریوسف یونسی، زندانی سیاسی و پدر علی یونسی (دانشجوی زندانی نخبه دانشگاه صنعتی شریف)، که در بند ۷ زندان اوین دوران محکومیت خود را می‌گذراند، از تاریخ ۴ آبان ۱۴۰۴ برای چندین نوبت از حق ملاقات با خانواده‌اش محروم شده است.
منابع مطلع گفته‌اند که این اقدام تنبیهی پس از آن صورت گرفت که آقای یونسی در جریان اعتراض به انتقال احسان افراشته برای اجرای حکم اعدام، به همراه چند زندانی دیگر با مأموران زندان درگیر شده و مانع از اجرای فوری حکم شدند. در پی این اعتراض، مسئولان زندان اوین با صدور دستور شفاهی، حق ملاقات او با خانواده‌اش را به حالت تعلیق درآوردند.
سابقه بازداشت و وضعیت جسمانی نگران‌کننده
میریوسف یونسی، از زندانیان سیاسی بالای ۷۰ سال، در تاریخ ۷ دی‌ماه ۱۴۰۱ در جریان موج بازداشت‌های سراسری توسط نیروهای لباس‌شخصی در منزلش در شاهرود بازداشت و پس از چند روز بازجویی اولیه به بندهای امنیتی ۲۰۹ و ۲۴۰ زندان اوین منتقل شد.
منابع نزدیک به خانواده او گزارش داده‌اند که وی حدود سه ماه و نیم در سلول انفرادی تحت بازجویی مداوم و فشارهای جسمی و روحی قرار داشته و از دسترسی به داروهای حیاتی و مراقبت‌های درمانی محروم بوده است. خانواده یونسی می‌گویند مأموران امنیتی با توهین و تهدید، او را تحت فشار قرار دادند تا اعترافاتی علیه خود و دیگران بیان کند.
در ۱۲ دی ۱۴۰۱ وزارت اطلاعات اعلام کرد که میریوسف یونسی به اتهام «عضویت در شبکه تأمین مالی و تجهیز تیم‌های عملیاتی سازمان مجاهدین خلق» بازداشت شده است. او بیش از یک سال در بلاتکلیفی نگه داشته شد تا در نهایت در دی‌ماه ۱۴۰۲ توسط شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی ایمان افشاری، در یک جلسه غیرعلنی و کوتاه، به پنج سال حبس تعزیری محکوم شود.
به گفته منابع حقوق بشری، جلسه دادگاه بدون حضور وکیل انتخابی برگزار شد و چون آقای یونسی حاضر نشده بود با لباس زندان در دادگاه شرکت کند، اجازه حضور فیزیکی در جلسه را نیز نیافت. این رویه، برخلاف اصول دادرسی منصفانه و حقوق بنیادین متهم است.
قتل هاشم عیدانی، شهروند عرب اهوازی، در یورش نیروهای امنیتی به روستای خبینه علیا
«سه‌شنبه‌های نه به اعدام»؛ کارزار اعتراض علیه سیاست مرگ + فیلم و عکس
فشار سیستماتیک بر زندانیان سیاسی
محرومیت از ملاقات، یکی از شیوه‌های متداول فشار روانی بر زندانیان سیاسی در دیکتاتوری حاکم است، به‌ویژه برای زندانیان سالخورده یا دارای بیماری‌های مزمن. در مورد میریوسف یونسی، این اقدام علاوه بر جنبه تنبیهی، تهدیدی برای سلامت جسمی و روانی او نیز محسوب می‌شود.
فعالان حقوق بشر تأکید دارند که بی‌توجهی به وضعیت درمانی زندانیان مسن، محدودیت دسترسی به خانواده، و فشارهای روحی مداوم، بخشی از الگوی گسترده سرکوب زندانیان سیاسی در زندان‌های دیکتاتوری حاکم است.
رفتار نهادهای امنیتی و قضایی با میریوسف یونسی مصداق نقض چندین ماده از قوانین بین‌المللی حقوق بشر و اصول حداقلی رفتار با زندانیان است.
نقض حق حیات و سلامت (ماده ۶ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی):
بی‌توجهی به وضعیت درمانی زندانی سالخورده و محرومیت از مراقبت‌های پزشکی جان او را در معرض خطر قرار داده است.
نقض حق ملاقات با خانواده (قواعد نلسون ماندلا و ماده ۱۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر):
ممانعت از ملاقات خانوادگی، مجازاتی مضاعف و برخلاف کرامت انسانی است.
نقض حق دادرسی عادلانه (ماده ۱۴ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی):
محرومیت از وکیل مستقل و برگزاری دادگاه غیرعلنی، اصول دادرسی منصفانه را نقض کرده است.
نقض ممنوعیت شکنجه و رفتار غیرانسانی (ماده ۷ همان میثاق):
بازجویی همراه با تهدید، فشار روحی و محرومیت از دارو، مصداق رفتار غیرانسانی و تحقیرآمیز است.
در مجموع، پرونده میریوسف یونسی نمونه‌ای روشن از استمرار نقض حقوق زندانیان سیاسی سالخورده است؛ روندی که با سکوت و انکار مقامات، هر روز ابعاد گسترده‌تری می‌یابد.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر