اقدام به نصب جمر در زندان قزلحصار، پس از آن صورت گرفت که زندانیان با اعتصاب غذای سراسری خود خواستار پایان اعدام‌ها، بهبود وضعیت زندان و رعایت حقوق انسانی شدند
کانون حقوق بشر ایران، سه‌شنبه ۲۹ مهرماه ۱۴۰۴ – در پی اعتصاب غذای هفت‌روزه زندانیان واحد ۲ زندان قزلحصار، مقام‌های امنیتی و قضایی دیکتاتوری حاکم با هدف قطع ارتباط زندانیان با دنیای بیرون، اقدام به نصب گسترده دستگاه‌های «جمر» یا پارازیت‌انداز در محوطه این زندان کرده‌اند. به گفته منابع مطلع، این اقدام به دستور «عزیزی»، رئیس زندان قزلحصار و با هماهنگی مستقیم وزارت اطلاعات صورت گرفته است.
زندانیان اعلام کرده‌اند که پس از پایان اعتصاب موقت خود، رژیم برای جلوگیری از انعکاس اخبار و هماهنگی‌های بیشتر در میان زندانیان، سیگنال تلفن و اینترنت را به‌طور کامل مختل کرده است. در روزهای نخست نصب این دستگاه‌ها، بسیاری از سیم‌کارت‌ها درون زندان از کار افتاده و تماس‌ها قطع شده است. به گفته شاهدان، حتی برخی تلفن‌های عمومی نیز به‌دلیل امواج قوی این دستگاه‌ها دچار اختلال شدید شده‌اند.
زندانیان واحد ۲ قزلحصار که به‌تازگی پس از هفت روز اعتصاب غذا به‌صورت موقت به اعتصاب خود پایان داده‌اند، این اقدام را تلاشی آشکار برای «خفه کردن صدای اعتراض» خود دانسته‌اند. آنها تأکید کرده‌اند که نصب دستگاه‌های پارازیت‌انداز نه‌تنها ارتباط آنها با خانواده‌هایشان را قطع کرده، بلکه سلامت جسمی و روانی‌شان را نیز به خطر انداخته است.
به گفته پزشکان، قرار گرفتن در معرض امواج جمر می‌تواند عوارضی چون سردردهای مزمن، بی‌خوابی، کاهش تمرکز، مشکلات عصبی و حتی افزایش احتمال بروز سرطان را در پی داشته باشد. گزارش‌ها حاکی از آن است که طی روزهای اخیر، شمار قابل‌توجهی از زندانیان از سرگیجه، حالت تهوع و دردهای مداوم در ناحیه سر شکایت کرده‌اند.
ابزار سرکوب الکترونیکی
اقدام به نصب جمر در زندان قزلحصار، پس از آن صورت گرفت که زندانیان با اعتصاب غذای سراسری خود خواستار پایان اعدام‌ها، بهبود وضعیت زندان و رعایت حقوق انسانی شدند. این اعتصاب که از آن به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین اعتراضات درون‌زندان در سال‌های اخیر یاد می‌شود، موجب نگرانی مقامات حکومتی شد. به‌گفته منابع داخلی زندان، حکومت به جای پاسخگویی به خواسته‌های قانونی زندانیان، سیاست «قطع ارتباط و سرکوب خاموش» را در پیش گرفته است.
اوج گرفتن کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» در نود و یکمین هفته؛ در زندان و خیابان + کلیپ‌ها
نود و یکمین هفته کارزار« سه‌شنبه‌های نه به اعدام» در ۵۲ زندان مختلف
استفاده از دستگاه‌های جمر و ایجاد محدودیت در ارتباط زندانیان، نقض آشکار چندین ماده از اسناد بین‌المللی حقوق بشر است:
ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر: «هیچ‌کس نباید در معرض شکنجه یا رفتار غیرانسانی قرار گیرد.» استفاده از امواج زیان‌بار که سلامت انسان را تهدید می‌کند، مصداق شکنجه سفید است.
ماده ۱۹ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی: هر فردی حق دارد آزادانه اطلاعات و افکار خود را جست‌وجو و منتقل کند. قطع کامل ارتباط زندانیان با خانواده‌ها و رسانه‌ها نقض مستقیم این حق است.
قواعد نلسون ماندلا درباره رفتار با زندانیان: دولت‌ها موظف‌اند شرایط نگهداری زندانیان را به‌گونه‌ای تنظیم کنند که کرامت انسانی آنان حفظ شود؛ نصب جمر و ایجاد آسیب جسمی و روانی در تضاد با این اصول است.
نتیجه‌گیری: خاموش کردن صدا با هزینه جان انسان‌ها
زندان قزلحصار بار دیگر به نماد نقض سیستماتیک حقوق بشر در ایران تبدیل شده است. نصب جمر، نه‌تنها تلاشی برای کنترل اطلاعات، بلکه اقدامی عامدانه برای سرکوب صدای عدالت‌خواهی زندانیان است. در حالی که حکومت مدعی «تأمین امنیت» است، واقعیت آن است که این سیاست‌ها امنیت جانی و روانی هزاران زندانی را به خطر انداخته است.
جامعه جهانی و نهادهای حقوق بشری اکنون باید نسبت به این نقض فاحش حقوق انسانی واکنش نشان دهند؛ زیرا در قزلحصار، امواج جمر نه فقط سیگنال تلفن، بلکه صدای انسانیت را خاموش می‌کند.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر