اعتصاب زندانیان قزلحصار و کارزار « سه‌شنبه‌های نه به اعدام» در بیرون، دو بخش از یک پیکره‌اند: درون زندان، زندانیان با جان خود فریاد می‌زنند، و در بیرون، مردم با حضورشان در خیابان این صدا را بازتاب می‌دهند
«سه‌شنبه‌های نه به اعدام»
کانون حقوق بشر ایران، سه‌شنبه ۲۹ مهرماه ۱۴۰۴، کارزار سراسری «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» وارد نود و یکمین هفته متوالی خود شد. این حرکت اعتراضی که از دل اعتراضات اجتماعی علیه سیاست مرگ‌محور دیکتاتوری حاکم و موج گسترده‌ی اعدام‌ها شکل گرفته، امروز به یکی از مداوم‌ترین و فراگیرترین جنبش‌های ضد اعدام در تاریخ معاصر ایران تبدیل شده است.
این هفته، در حالی‌که خیابان‌های ده‌ها شهر ایران صحنه فریادهای «نه به اعدام» بود، داخل دیوارهای سرد زندان قزلحصار نیز یکی از بزرگ‌ترین اعتراضات جمعی تاریخ زندان‌های کشور رقم خورد — اعتصاب غذای بیش از ۱۵۰۰ زندانی در واحد ۲ قزلحصار که به ششمین روز خود رسید و بازتابی گسترده در جامعه برانگیخت.
همراهی زندان و جامعه؛ «نه به اعدام» درون و بیرون دیوارها
در نود و یکمین هفته کارزار«سه‌شنبه‌های نه به اعدام»، شهروندان در شهرهای مختلف از جمله بروجرد، کنگاور، تبریز، تهران، اهر، بجنورد، بندرعباس، رشت، شوش، قائمشهر، کرج، لاهیجان، لنگرود، ایرانشهر، شیروان،کرمان، سنقر، تهران، به خیابان آمدند. در دست‌هایشان پلاکاردهایی دیده می‌شد با شعارهایی چون:
زندانی سیاسی آزاد باید گردد
لغو فوری حکم اعدام
این آخرین پیامه اعدام کنی قیامه
آزادی فوری زندانیان سیاسی
عزیزان ما را اعدام نکنید
طناب دار جلاد بر گردن دماوند دیگر اثر ندارد
لغو فوری حکم اعدام احسان فریدی و محمدجواد وفایی‌ثانی
زندانی اعتصابی حمایتت میکنیم
از سه‌شنبه‌های نه به اعدام حمایت میکنیم
حمایت از زندانیان واحد ۲ قزلحصار
اعتصاب غذای گسترده‌ی زندانیان قزلحصار در اعتراض به اجرای احکام اعدام، بار دیگر نگاه‌ها را به درون زندان‌ها دوخت و شعار «نه به اعدام» را از پشت میله‌ها تا خیابان‌ها امتداد داد. فعالان این کارزار می‌گویند کارزار « سه‌شنبه‌های نه به اعدام» دیگر صرفاً یک حرکت اعتراضی نیست، بلکه به سمبل ایستادگی در برابر سیاست حذف و سرکوب بدل شده است.
از نخستین روزهای شکل‌گیری این کارزار ، مادران و خانواده‌های زندانیان سیاسی ستون اصلی این کارزار بوده‌اند. آن‌ها، که اغلب عزیزانشان در صف اعدام یا در زندان‌های سراسر کشور محبوس‌اند، با حضور مستمر خود در تجمعات هفتگی، فریاد وجدان جامعه شده‌اند.
در تجمعات این هفته، مادران زندانیان سیاسی با در دست داشتن تصاویر فرزندان خود فریاد زدند:
« اعدام نکنید، نه به اعدام، اعدام برای هیچکس، اعدام نه نه نه
حضور زنان، به‌ویژه مادران دادخواه، باعث شده این کارزار رنگ و بویی انسانی‌تر و اخلاقی‌تر به خود بگیرد؛ زیرا این صداها نه از سیاست، بلکه از عمق درد و رنج برمی‌خیزند.
نود و یکمین هفته کارزار« سه‌شنبه‌های نه به اعدام» در ۵۲ زندان مختلف
انتقال مجید اسکندری به بند۲ زندان وکیل‌آباد پس از اطلاع رسانی در باره وضعیت وی
شعار «نه به اعدام» اکنون از دیوارهای زندان فراتر رفته و به نماد یک اعتراض اجتماعی فراگیر تبدیل شده است. در شبکه‌های اجتماعی، دانشگاه‌ها، محافل کارگری و حتی در میان هنرمندان و ورزشکاران نیز این شعار به‌صورت گسترده بازتاب یافته است.
بسیاری از فعالان سیاسی این کارزار را با جنبش جهانی لغو مجازات مرگ مقایسه کرده و معتقدند آنچه در ایران جریان دارد، نه صرفاً مخالفت با اعدام، بلکه رویارویی با فرهنگ مرگ‌سازی و خشونت نهادینه‌شده‌ی حکومت است.
به گفته تحلیل‌گران، اعتصاب زندانیان قزلحصار و کارزار « سه‌شنبه‌های نه به اعدام» در بیرون، دو بخش از یک پیکره‌اند: درون زندان، زندانیان با جان خود فریاد می‌زنند، و در بیرون، مردم با حضورشان در خیابان این صدا را بازتاب می‌دهند.
واکنش دیکتاتوری حاکم و تاکتیک ارعاب
در برابر گسترش این موج، حکومت همچنان بر سیاست تهدید و ارعاب تکیه دارد. گزارش‌ها از زندان قزلحصار حاکی است که مأموران با قطع آب، تهدید زندانیان، و محدود کردن تماس‌ها کوشیدند صدای معترضان را خاموش کنند؛ اما مقاومت و همبستگی بی‌سابقه‌ی زندانیان سبب شد حکومت ناچار شود موقتاً به برخی خواسته‌های آن‌ها تن دهد و اعدام‌های برنامه‌ریزی‌شده را متوقف کند.
گزارش‌های حقوق بشری نشان می‌دهد که هم‌زمان با اعتصاب قزلحصار، موارد متعددی از نقض حقوق بشر در زندان‌ها مشاهده شده است.
حق حیات
طبق ماده ۳ اعلامیه جهانی حقوق بشر، هر فردی حق زندگی، آزادی و امنیت شخصی دارد. سیاست اعدام گسترده در ایران آشکارا این اصل را نقض می‌کند.
ممنوعیت شکنجه و رفتار غیرانسانی
ماده ۵ اعلامیه تصریح دارد هیچکس نباید مورد شکنجه یا رفتار ظالمانه قرار گیرد. تهدید، ضرب‌وشتم، و اجبار زندانیان به اعتراف اجباری در زندان‌های دیکتاتوری حاکم مصداق آشکار نقض این ماده است.
حق دادرسی عادلانه
بر اساس ماده ۱۰ اعلامیه، هرکس حق دارد در دادگاهی بی‌طرف و مستقل محاکمه شود. محاکمه‌های چنددقیقه‌ای و محرومیت زندانیان از وکیل مستقل در پرونده‌های اعدام، نشانه‌ی بی‌اعتنایی کامل به این اصل است.
صدای پای تغییر؛ از قزلحصار تا خیابان‌های ایران
کارزار « سه‌شنبه‌های نه به اعدام» امروز دیگر تنها یک حرکت اعتراضی نیست؛ نشانه‌ی تغییر در جامعه ایران است. از لب‌های دوخته‌ی زندانیان قزلحصار تا شعارهای مادران در خیابان‌های تهران و تبریز، یک پیام روشن به گوش می‌رسد:
«زندگی حق ماست، نه مرگ.»
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر