آگاهی مردم نسبت به تفاوت‌های بنیادین بین آرمان‌های کوروش و عملکرد نظام حاکم، می‌تواند موج اعتراض و قیام را تقویت کند. نظام از این آگاهی هراس دارد و بزرگداشت ۷ آبان را ممنوع کرده است
کانون حقوق بشر ایران، چهارشنبه ۷ آبان‌ماه ۱۴۰۴ – روز ۷ آبان، روز بزرگداشت کوروش بزرگ، به عنوان نمادی از دادگری، عدالت و احترام به حقوق بشر گرامی داشته می‌شود. این روز نه سالروز تولد یا مرگ کوروش، بلکه یادآور فتح صلح‌آمیز و انسانی سرزمین‌ها توسط اوست؛ پادشاهی که بدون خون‌ریزی، با خرد و منش نیک، دل مردم را تسخیر کرد. کوروش بزرگ به‌عنوان نماد آزادی، عدالت و احترام به اقوام و ادیان، الگویی جاودانه در تاریخ بشر است.
در باره ۷ آبان و فتح بابل
۵۳۸ سال پیش از میلاد مسیح، ارتش کوروش بزرگ با درایت و بدون خون‌ریزی وارد بابل شد و به سلطه‌ی امپراتوری ستمگر و خونریز بابل پایان داد. کوروش با هوشمندی نظامی، از مسیر رود فرات وارد شهر شد و پایتخت را بدون جنگ فتح کرد. اهمیت این روز نه در پیروزی نظامی، بلکه در رفتار انسانی کوروش پس از فتح بابل است؛ او آزادی، عدالت و احترام به حقوق بشر را بنیان نهاد و روز ۷ آبان را به نماد صلح و دادگری در تاریخ بدل ساخت.
آنچه روز فتح بابل را ماندگار کرده، نه تنها پیروزی نظامی کوروش بزرگ، بلکه رفتار انسانی و شگفت‌انگیز او پس از فتح شهر است؛ رفتاری که قرن‌ها از زمان خود جلوتر بود و معیارهای نوینی از عدالت، آزادی و حقوق بشر را پایه‌گذاری کرد. این رویداد، ۷ آبان را به نقطه‌عطفی در تاریخ تمدن بشر تبدیل کرد و نام کوروش را به عنوان نماد دادگری و انسان‌دوستی در جهان ثبت نمود.
رفتار با اسیران جنگی
پس از فتح بابل، کوروش هیچ‌یک از اسیران و حتی فرمانده‌ی دشمن، را نکشت یا زندانی نکرد، بلکه تنها او را به کرمان تبعید کرد. این رفتار در عصری که کشتار اسیران امری عادی بود، نشانه‌ای از انسان‌دوستی و عدالت‌خواهی بی‌سابقه به شمار می‌رفت. در حالی‌که در دوران مدرن نیز اسیران جنگی در بسیاری از جنگ‌ها مورد شکنجه و انتقام‌جویی قرار می‌گیرند، رفتار کوروش الگویی است که هنوز جوامع بشری از تحقق کامل آن فاصله دارند.
آزادسازی مردم و بردگان از یوغ ستم
مردم بابل سال‌ها تحت ظلم، مالیات‌های سنگین و نظام برده‌داری بودند. با ورود کوروش، برخلاف انتظارشان، نه غارت و کشتاری رخ داد و نه انتقام‌جویی. کوروش مالیات‌های ظالمانه را لغو کرد، آزادی را بازگرداند و با احترام به مردم رفتار نمود. به‌این‌ترتیب، او نه‌تنها سرزمین بابل، بلکه دل‌های مردمش را نیز فتح کرد و اعتماد عمومی را با عدالت و بخشش به دست آورد.
یکی از بزرگ‌ترین اقدامات کوروش، رهایی بردگان از بندگی و بازگرداندن آنان به سرزمین خود در اورشلیم بود. او امنیت و رفاه آنان را تضمین کرد و فرمان بازسازی معبد مقدس یهودیان را صادر نمود. افزون بر این، بیش از پنج هزار شیء زرین و ارزشمند را که در زمان اسارت ضبط شده بود، به آنان بازگرداند.
کوروش، در حالی‌که به خدای واحدی به نام مردوک باور داشت، نسبت به سایر ادیان نیز نهایت احترام را نشان داد. او معابد بابلیان را بازسازی کرد و آیین تاج‌گذاری‌اش را با رسوم آنان برگزار نمود؛ رفتاری که در تاریخ جهان کم‌نظیر است و تا امروز الگویی برای همزیستی مسالمت‌آمیز ادیان به شمار می‌رود.
به این ترتیب، فتح بابل به دست کوروش بزرگ نه تنها پیروزی نظامی، بلکه آغاز عصری از عدالت، انسان‌گرایی و احترام به آزادی و باورهای گوناگون بود؛ اصولی که هنوز پس از ۲۵ قرن، چراغ راه انسان معاصر است.
اجتناب از کشتن مردمان بی‌دفاع
در تاریخ پرشکوه کوروش، هیچ گزارشی از کشتار مردم بی‌گناه وجود ندارد. او جنگ را تنها برای رفع ظلم می‌خواست و مردم بی‌دفاع را از مرز حرمت انسانی خود جدا نمی‌دانست. در حالی که جهان امروز هنوز گرفتار چرخه خون و انتقام است، رفتار کوروش نشانگر پیشرفتی فراتر از زمان خود بود؛ اصولی که حتی پس از ۲۵ قرن، بسیاری از قدرت‌های جهانی هنوز به آن پایبند نیستند.
رفتار انسانی با مخالفان و دشمنان
کوروش بزرگ در برخورد با دشمنانش نیز منش والایی داشت. او پس از پیروزی، نه به انتقام بلکه به گذشت و مدارای سیاسی می‌اندیشید. پادشاهان مغلوب را نمی‌کشت بلکه تبعید یا تابع خود می‌کرد. این رفتار در تضاد کامل با نظام‌های استبدادی و خونریز امروزی است که مخالفت را برنمی‌تابند و مخالفان خود را به مرگ یا زندان محکوم می‌کنند.
احترام به فرهنگ و سنت‌های اقوام مختلف
امپراتوری کوروش شامل سرزمین‌هایی با فرهنگ‌های گوناگون بود. او هیچ‌گاه فرهنگ یا زبان پارسی را بر آنان تحمیل نکرد، بلکه در هر منطقه به آیین و رسوم محلی احترام می‌گذاشت. این رفتار، نمونه‌ای از احترام به تنوع فرهنگی و الگویی برای آزادی اقوام در جهان امروز است.
صدور احکام سنگین برای ۴زندانی سیاسی در آبدانان؛ مجموعاً بیش از ۱۳ سال حبس تعزیری
محدودیت ملاقات زندانی سیاسی میریوسف یونسی در زندان اوین
احترام به ادیان گوناگون و همزیستی مسالمت‌آمیز
کوروش بزرگ به آزادی ادیان باور داشت و هر قوم را در پرستش خدای خود آزاد می‌گذاشت. آزادسازی یهودیان از اسارت بابل و بازگرداندن آنان به سرزمین خود، نمادی از ایمان او به آزادی مذهبی و همزیستی مسالمت‌آمیز بود.
این آموزه‌ها و منش انسانی، کوروش بزرگ را نه‌تنها به فاتح سرزمین‌ها، بلکه به فتح‌کننده دل‌های بشریت بدل ساخت؛ مردی که عدالت، آزادی و احترام به انسان را بر هر قدرتی ترجیح داد.
اختلاف آرمانی و ایدئولوژیک
اعتقادات و آرمان‌های کوروش بزرگ به‌طور کامل با ایدئولوژی و عملکرد دیکتاتوری حاکم بر ایران در تضاد است. کوروش نماینده عدالت، آزادی، احترام به ادیان و حقوق بشر و همزیستی مسالمت‌آمیز بود، در حالی که دیدگاه خامنه‌ای و دیگر سران حکومت متکی بر سرکوب، اعدام، تبعیض، غارت و فقر مردم است. تفاوت این دو دیدگاه، دو سر طیف کاملاً متضاد را نشان می‌دهد؛ کوروش نماد رهایی و عدالت و حکومت فعلی نماینده اسارت و ظلم است.
اختلاف در روش حکومت‌داری
شیوه حکومت‌داری کوروش بزرگ بر پایه عدالت، احترام به فرهنگ و سنت‌ها، آزادی ادیان و برابری مردم بود. او بردگان را آزاد می‌کرد و مردم را در اداره امور خود مشارکت می‌داد. در مقابل، سران حکومت با بهره‌گیری از ابزارهای مذهبی و امنیتی، مردم را تحت فشار و ترس وادار کرده و فساد، غارت و سرکوب را نهادینه کرده است. بیان عدالت و عملکرد کوروش در عمل، می‌تواند نظام فعلی را زیر سؤال ببرد و باعث قیاس بین دو نوع حکومت شود، از این‌رو سران حکومت تلاش می‌کنند یادآوری و بزرگداشت کوروش محدود یا ممنوع باشد.
آگاهی مردم نسبت به تفاوت‌های بنیادین بین آرمان‌های کوروش و عملکرد نظام حاکم، می‌تواند موج اعتراض و قیام را تقویت کند. نظام از این آگاهی هراس دارد و بزرگداشت ۷ آبان را ممنوع کرده است تا زمینه بروز هرگونه حرکت اعتراضی مردمی را محدود کند.
بزرگداشت ۷ آبان در ایران
با وجود ارزش و اهمیت جهانی روز ۷ آبان به‌عنوان روز کوروش بزرگ و تمایل مردم برای بزرگداشت آن در پاسارگاد، دیکتاتوری حاکم در خفا و آشکار با این مراسم مخالفت می‌کند. این روز می‌توانست نماد افتخار و هویت ملی ایرانیان باشد، اما به دلیل سیاست‌های سرکوبگرانه حکومت، حتی بزرگداشت ساده آن نیز محدود و تحت فشار قرار گرفته است.
این متن نشان می‌دهد که دلیل اصلی دشمنی حکومت با کوروش بزرگ نه مسائل تاریخی، بلکه تضاد آرمانی، ایدئولوژیک و ترس از اثرات سیاسی و اجتماعی بزرگداشت او بر جامعه ایرانی است.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر