زندان قزلحصار از بزرگ‌ترین زندان‌های کشور است که سال‌هاست به‌دلیل تراکم جمعیت، کمبود دارو و پزشک، و نبود امکانات اولیه درمانی مورد انتقاد نهادهای حقوق بشری قرار دارد
کانون حقوق بشر ایران، جمعه ۲ آبان‌ماه ۱۴۰۴ – یک زندانی محبوس در زندان قزلحصار کرج به‌دلیل اهمال پزشکی و تأخیر در انتقال به بیمارستان جان خود را از دست داد. این حادثه بار دیگر وضعیت بحرانی بهداشت و درمان در زندان‌های ایران را برجسته کرده است.
روز چهارشنبه ۳۰ مهر ۱۴۰۴، علیار هواسی، زندانی محبوس در زندان قزلحصار، پس از چند روز تحمل رنج ناشی از بیماری ریوی، در اثر تأخیر مسئولان زندان در انتقال فوری او به مراکز درمانی جان باخت.
این زندانی که اهل روستای ژوله از منطقه سرطرهان بود، به اتهام جرایم مرتبط با مواد مخدر بازداشت و به حبس محکوم شده بود. او مدتی با مشکلات حاد تنفسی دست و پنجه نرم می‌کرد و پزشکان زندان پیش‌تر بر ضرورت انتقال فوری وی به بیمارستان تأکید کرده بودند.
با این وجود، بنا به شهادت زندانیان هم‌بند، مسئولان زندان با بی‌توجهی به وخامت حال وی، اعزام او را چندین ساعت به تعویق انداختند. سرانجام هنگامی که وضعیت او بحرانی شد، در مسیر انتقال جان خود را از دست داد.
زندان قزلحصار از بزرگ‌ترین زندان‌های کشور است که سال‌هاست به‌دلیل تراکم جمعیت، کمبود دارو و پزشک، و نبود امکانات اولیه درمانی مورد انتقاد نهادهای حقوق بشری قرار دارد.
گزارش‌های متعدد از این زندان نشان می‌دهد که زندانیان بیمار اغلب بدون دسترسی به خدمات پزشکی مناسب، روزها و حتی هفته‌ها در انتظار اعزام به بیمارستان باقی می‌مانند. موارد متعددی از مرگ زندانیان بر اثر قصور پزشکی و تأخیر در رسیدگی نیز پیش‌تر در این زندان ثبت شده است.
مرگ علیار هواسی تازه‌ترین مورد از سلسله مرگ‌های خاموش در زندان قزلحصار است؛ مرگ‌هایی که نه در اثر حکم قضایی، بلکه در سایه بی‌توجهی و فقدان حداقل استانداردهای انسانی رخ می‌دهد.
وکیل قلابی، قصاب کهریزک، قاتل خبرنگار، سعید مرتضوی
رد اعاده دادرسی منوچهر فلاح؛ زندانی سیاسی در آستانه اعدام
مرگ علیار هواسی مصداق بارز نقض حق حیات، منع شکنجه و رفتار غیرانسانی، و نقض حق دسترسی به خدمات درمانی برای زندانیان است. بی‌توجهی عامدانه مسئولان زندان به وضعیت سلامت او، مسئولیت مستقیم دستگاه قضایی و سازمان زندان‌ها را در این مرگ نشان می‌دهد.
ماده ۳ اعلامیه جهانی حقوق بشر:
هر فردی حق زندگی، آزادی و امنیت شخصی دارد. تأخیر در درمان منجر به سلب حق حیات از علیار هواسی شد.
ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر:
هیچ‌کس نباید در معرض شکنجه یا رفتار ظالمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز قرار گیرد. محروم کردن زندانی بیمار از درمان مصداق شکنجه غیرمستقیم است.
ماده ۲۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر:
هر فرد حق دارد از سطح زندگی مناسب از جمله مراقبت‌های پزشکی برخوردار باشد. عدم ارائه درمان پزشکی نقض صریح این حق است.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر