هاشم خواستار، معلم شناخته‌شده و از چهره‌های برجسته جنبش فرهنگیان ایران، بیش از هشت سال است که در زندان وکیل‌آباد مشهد در شرایطی سخت، فاقد امکانات اولیه و تحت نظارت امنیتی شدید به‌سر می‌برد
کانون حقوق بشر ایران، چهارشنبه ۳۰ مهرماه ۱۴۰۴ – هاشم خواستار، بنیان‌گذار کانون صنفی فرهنگیان مشهد، بیش از هشت سال است در شرایط سخت و تحت کنترل امنیتی در زندان وکیل‌آباد مشهد به سر می‌برد؛ او یکی از چهره‌های شاخص جنبش معلمان ایران است که همواره بر آزادی، عدالت و آگاهی تأکید داشته است.
هاشم خواستار، معلم شناخته‌شده و از چهره‌های برجسته جنبش فرهنگیان ایران، بیش از هشت سال است که در زندان وکیل‌آباد مشهد در شرایطی سخت، فاقد امکانات اولیه و تحت نظارت امنیتی شدید به‌سر می‌برد؛ شرایطی که به‌گفته منابع مطلع، مصداق بارز شکنجه روانی و نقض فاحش حقوق انسانی اوست.
هاشم خواستار در بند موسوم به ۱/۶ زندان وکیل‌آباد، محبوس است؛ بندی که محل نگهداری زندانیان سیاسی و عقیدتی است. در این بند حدود پانزده زندانی در اتاق‌هایی کوچک به ابعاد سه در چهار متر زندانی هستند.
منابع مطلع می‌گویند آقای هاشم خواستار معمولاً در اتاقی به‌صورت انفرادی نگهداری می‌شود، تحت نظارت دوربین‌های مداربسته که حتی فضای شخصی او را نیز پوشش می‌دهند.
او تنها روزی یک ساعت، در دو نوبت نیم‌ساعته اجازه هواخوری دارد. در همین زمان محدود نیز باید تماس تلفنی خود با خانواده را انجام دهد. اما تماس‌هایش به‌طور کامل تحت کنترل است و تنها از طریق دفتر سرپرستی زندان انجام می‌شود؛ تلفن‌ها شنود می‌شوند و در صورت بیان هرگونه اعتراض، بلافاصله قطع می‌گردند.
چنین محدودیت‌هایی باعث شده او عملاً از ارتباط آزاد با خانواده، وکیل و سایر زندانیان محروم شود؛ وضعیتی که به گفته نزدیکانش، «انزوایی هدفمند» برای شکستن روحیه و مقاومت اوست.
یک منبع نزدیک به خانواده هاشم خواستار گفته است:
«او نه فقط از ملاقات حضوری و تلفنی محروم است، بلکه حتی برای رفت‌وآمد به بهداری یا هواخوری، زیر نظر مأموران امنیتی حرکت می‌کند. دوربین‌ها حتی در محل خوابش فعال‌اند و این یعنی حذف کامل حریم خصوصی.»
از سوی دیگر، وضعیت بهداشتی بند بسیار نامناسب توصیف شده است؛ آب آشامیدنی آلوده، نبود امکانات درمانی و محدودیت شدید در دسترسی به کتاب و وسایل نوشتاری از جمله مشکلات روزمره اوست.
به گفته هم‌بندیان سابق، هاشم خواستار حتی اجازه مطالعه و نگارش آزاد ندارد و بسیاری از نوشته‌هایش ضبط یا نابود شده‌اند.
هاشم خواستار متولد ۲ خرداد ۱۳۳۲ در روستای مود از توابع خراسان جنوبی است. پدرش از هواداران دکتر محمد مصدق بود و در خانواده‌ای آزادی‌خواه رشد کرد. تحصیلات ابتدایی را در مود، دبیرستان را در زاهدان و سپس کارشناسی کشاورزی را در دانشگاه ارومیه گذراند. پس از پایان سربازی، در بنیاد مستضعفان و سپس اداره کشاورزی فعالیت کرد، اما در نهایت شغل معلمی را انتخاب کرد؛ چراکه به گفته خودش، «آموزش تنها راه آگاهی و آزادی جامعه است».
او سال‌ها در هنرستان‌های کشاورزی تربت جام و مشهد تدریس کرد و پس از بازنشستگی در سال ۱۳۸۷، به فعالیت صنفی و فرهنگی پرداخت. هاشم خواستار یکی از بنیان‌گذاران کانون صنفی فرهنگیان مشهد بود و در دوره‌ای ریاست کانون خراسان بزرگ را برعهده داشت.
به‌رغم فشارها، بازجویی‌ها و تهدیدها، هرگز فعالیت خود را متوقف نکرد و به سخن‌گویی صریح علیه فساد، تبعیض و سرکوب در آموزش‌وپرورش ادامه داد.
محکومیت شاهین ذوقی تبار به ۱۰ سال زندان بر پایه اتهامات ساختگی
گوترز خواستار توقف فوری اعدام‌ها و پایان شکنجه در ایران شد
بازداشت‌های پیاپی و برخورد امنیتی
اولین بازداشت او به سال ۱۳۶۹ بازمی‌گردد، زمانی که به دلیل پیگیری حقوق معلمان مورد بازجویی قرار گرفت. در دهه ۸۰ نیز چندین‌بار به دلیل اعتراضات صنفی و تجمعات فرهنگیان بازداشت و به احکام تعلیقی و کسر حقوق محکوم شد.
در ۲۵ خرداد ۱۳۸۸ هم‌زمان با اعتراضات مردمی پس از انتخابات ریاست‌جمهوری، توسط اداره اطلاعات مشهد بازداشت و به شش سال زندان محکوم شد. حکم او در تجدیدنظر به دو سال کاهش یافت، اما تمام مدت را بدون مرخصی سپری کرد. در این دوران، نامه‌های افشاگرانه‌اش درباره وضعیت غیرانسانی زندان، بازتاب گسترده‌ای در رسانه‌ها داشت.
در آبان ۱۳۹۷، مأموران امنیتی او را از منزلش ربودند و بدون حکم قضایی در بیمارستان روانی ابن‌سینا بستری کردند؛ اقدامی که واکنش گسترده فعالان صنفی و حقوق بشری را برانگیخت و در نهایت منجر به آزادی او در ۱۹ آبان همان سال شد.
اما تنها چند ماه بعد، در ۲۰ مرداد ۱۳۹۸ در جریان تجمع مسالمت‌آمیز مقابل دادگاه انقلاب مشهد همراه با چند تن از فرهنگیان دیگر بازداشت شد.
دادگاه انقلاب او را به اتهام «تشکیل گروه برای برهم زدن امنیت کشور»، «فعالیت تبلیغی علیه نظام» و «نشر اکاذیب» مجموعاً به ۱۶ سال زندان محکوم کرد.
در دوران حبس فعلی نیز به دلیل انتشار نامه‌ها و بیانیه‌هایی از درون زندان، چهار پرونده جدید علیه او گشوده شد که مجموع احکام آن به حدود ۸ سال حبس دیگر انجامیده است.
نامه‌هایی از درون زندان؛ صدای خاموش‌نشدنی یک معلم
هاشم خواستار طی سال‌های حبس، بارها از درون زندان نامه‌هایی خطاب به معلمان، دانشجویان و مردم ایران نوشته و در آن‌ها نسبت به فساد، ظلم و بی‌عدالتی هشدار داده است.
او در یکی از نامه‌هایش نوشته بود:
«زندان برای معلمی که درس آزادی داده، کلاس تازه‌ای است برای یاد دادنِ مقاومت.»
این روحیه مقاوم، سبب شده بارها تحت فشار، بازجویی و تهدید قرار گیرد. با این وجود، او همواره بر راه مسالمت‌آمیز و مدنی در دفاع از حقوق فرهنگیان تأکید داشته است.
خانواده هاشم خواستار طی سال‌های اخیر بارها نسبت به وضعیت سلامت او هشدار داده‌اند. او در طول حبس طولانی، با مشکلات جسمی از جمله فشار خون و ضعف عضلانی مواجه شده است.
با این حال، تاکنون هیچ‌گونه مرخصی درمانی یا دسترسی آزاد به پزشک برای او فراهم نشده است. سازمان‌های حقوق بشری نیز در گزارش‌های خود، وضعیت او را «نمونه‌ای آشکار از سرکوب فعالان صنفی معلمان در ایران» توصیف کرده‌اند.
معلم اگر خاموش شود، نسل‌ها بی‌صدا می‌میرند
هاشم خواستار بیش از هر چیز، نماد پایداری و صداقت در میان فرهنگیان ایران است؛ معلمی که هیچ‌گاه از آرمان‌های خود عقب ننشست و هزینه‌اش را با سال‌ها زندان، انزوا و آزار پرداخت.
او در آخرین نوشته‌اش خطاب به همکاران خود گفته بود:
«من در زندانم، اما آزادتر از آنان که سکوت کرده‌اند. معلم اگر خاموش شود، نسل‌ها بی‌صدا می‌میرند.»
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر