اطلاعات مکان‌یابی گوشی تلفن همراه دکتر حسن زاده نشان می‌دهد آخرین سیگنال فعال از محدوده قرارگاه سپاه در حوالی میدان نورالشهدا در منطقه گلابدره مخابره شده است؛ نشانه‌ای که گمانه‌زنی درباره بازداشت یا ربوده‌شدن او توسط نهادهای امنیتی را تقویت می‌کند
کانون حقوق بشر ایران، شنبه ۳ آبان‌ماه ۱۴۰۴ – قتل دکتر ناصرالدین حسن زاده تبریزی، استاد دانشگاه ملایر و پژوهشگر حوزه تغذیه طبیعی، پس از چند ماه بی‌خبری، در شرایطی مبهمی مسکوت مانده است. گزارش‌ها حاکی از آن است که آخرین سیگنال تلفن همراه او در محدوده قرارگاه سپاه حوالی میدان نورالشهدا ثبت شده و بقایای پیکر او ماه‌ها بعد در وضعیتی نامشخص کشف شده است.
این پرونده اکنون به یکی از نمونه‌های تکان‌دهنده مفقود شدن‌های هدفمند در ایران تبدیل شده که با ابهام، سکوت نهادهای رسمی و بی‌پاسخ ماندن خانواده قربانی همراه است.
به‌گفته منابع نزدیک به خانواده، دکتر حسن زاده از روز سه‌شنبه ۱۶ بهمن ۱۴۰۳ ناپدید شد و از آن روز هیچ تماسی با خانواده نداشت. پیگیری‌های مداوم خانواده در هفته‌های پس از ناپدیدی، بی‌نتیجه ماند و نهادهای امنیتی و انتظامی از ارائه هرگونه توضیح رسمی خودداری کردند.
اطلاعات مکان‌یابی گوشی تلفن همراه او نشان می‌دهد آخرین سیگنال فعال از محدوده قرارگاه سپاه در حوالی میدان نورالشهدا در محله گلابدره مخابره شده است؛ نشانه‌ای که گمانه‌زنی درباره بازداشت یا ربوده‌شدن او توسط نهادهای امنیتی را تقویت می‌کند.
نزدیکان دکتر حسن زاده گفته‌اند که او پیش از مفقود شدن، چندین بار از طریق تماس‌های ناشناس تهدید شده بود. در این تماس‌ها اتهاماتی نظیر «تشویش اذهان عمومی» و «جاسوسی» به او نسبت داده شد. او در روزهای آخر پیش از ناپدیدی، به اطرافیان گفته بود که احتمال دارد مأمورانی برای بازجویی یا گفت‌وگو به دیدارش بیایند.
به‌گفته خانواده، او هیچ فعالیت سیاسی سازمان‌یافته‌ای نداشت و صرفاً پژوهش‌های علمی و دانشگاهی در زمینه تغذیه طبیعی انجام می‌داد. همین موضوع باعث شده بسیاری از همکاران و دانشجویانش مرگ او را نشانه‌ای از گسترش فضای سرکوب و حذف فکری در محیط‌های علمی کشور بدانند.
کشف بقایای پیکر پس از ماه‌ها بی‌خبری
پس از سه ماه بی‌اطلاعی مطلق از سرنوشت او، در اردیبهشت ۱۴۰۴ مقام‌های محلی به خانواده اطلاع دادند که تکه‌ای از استخوان جمجمه در منطقه‌ای ناشناخته پیدا شده است. با انجام آزمایش DNA، مشخص شد که این بقایا متعلق به دکتر حسن زاده است.
پیکر او هرگز به‌صورت کامل پیدا نشد و فقط همان قطعه استخوان به خانواده تحویل داده شد. هیچ گزارشی درباره نحوه کشف این بقایا، مکان دقیق آن یا زمان احتمالی مرگ از سوی مراجع رسمی منتشر نشده است.
پیوستن زندان تیرچه بلوک بروجرد به کارزار «سه شنبه‌های نه به اعدام»
انتقال ایوب پرکار به بیمارستان؛ زندانی سیاسی که ۱۷ سال بدون مرخصی در حبس است
سکوت نهادهای رسمی و مطالبه پاسخگویی
تا زمان انتشار این گزارش، هیچ نهاد امنیتی یا قضایی در ایران مسئولیت یا توضیحی درباره مفقود شدن و مرگ دکتر ناصرالدین حسن زاده تبریزی بر عهده نگرفته است. خانواده او خواستار تشکیل کمیته‌ای مستقل برای بررسی نحوه ناپدیدی، تهدیدها و مرگ او هستند.
در نبود شفافیت، گمانه‌زنی‌ها درباره نقش نهادهای امنیتی در این ماجرا افزایش یافته است. فعالان سیاسی و دانشگاهیان خواستار پایان دادن به مصونیت مأموران امنیتی در برابر چنین حوادثی شده‌اند.
مرگ مشکوک و مفقود شدن اجباری، مصداق بارز نقض حقوق بنیادین انسان‌هاست.
در این پرونده، چند ماده از اعلامیه جهانی حقوق بشر و میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی نقض شده است:
حق حیات (ماده ۳ اعلامیه جهانی حقوق بشر): هیچ فردی نباید به‌طور خودسرانه از حق زندگی محروم شود.
حق آزادی و امنیت شخصی (ماده ۹): بازداشت یا ناپدید شدن بدون حکم قانونی نقض صریح این حق است.
حق دادرسی عادلانه (ماده ۱۰): بی‌اطلاعی خانواده و عدم پاسخگویی نهادهای رسمی، نشانه فقدان عدالت و شفافیت است.
ممنوعیت شکنجه و رفتار غیرانسانی (ماده ۵): ابهام در شرایط مرگ و احتمال دخالت نیروهای امنیتی، نقض آشکار این اصل است.
پرونده دکتر ناصرالدین حسن زاده تبریزی اکنون نمادی از بحران پاسخگویی و افزایش موارد مفقود شدن اجباری در ایران محسوب می‌شود. خانواده او همچنان خواستار حقیقت و عدالت‌اند، اما در سایه سکوت رسمی، تنها پرسش بی‌پاسخ باقی مانده این است: چه کسی مسئول قتل اوست؟
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر