در نود و دومین هفته این کارزار، مردم در دهها شهر از جمله فردیس، شهرضا، تبریز، لاهیجان، تهران، همدان، نیشابور، میانه، قوچان، فومن، شهرقدس، زنجان، چالوس، تبریز، اسفراین، ارومیه، گرگان، اندیمشک، اصفهان، سنقر و… با وجود تهدید و فشار نیروهای امنیتی، تجمعهایی اعتراضی برگزار کردند
کانون حقوق بشر ایران، سهشنبه ۶ آبانماه ۱۴۰۴، کارزار سراسری «سهشنبههای نه به اعدام»، روز سهشنبه ۶ آبانماه ۱۴۰۴ نود و دومین هفته پیاپی خود را پشت سر گذاشت. این جنبش اعتراضی که از دل اعتراضات علیه موج فزاینده اعدامها شکل گرفته، اکنون به یکی از مداومترین و تأثیرگذارترین حرکتهای ضد اعدام در تاریخ معاصر کشور بدل شده است.
گسترش اعتراضها در شهرهای مختلف ایران
در نود و دومین هفته این کارزار، مردم در دهها شهر از جمله فردیس، شهرضا، تبریز، لاهیجان، تهران، همدان، نیشابور، میانه، قوچان، فومن، شهرقدس، زنجان، چالوس، تبریز، اسفراین، ارومیه، گرگان، اندیمشک، اصفهان، سنقر و… با وجود تهدید و فشار نیروهای امنیتی، تجمعهایی اعتراضی برگزار کردند.
در این تجمعها، شرکتکنندگان با در دست داشتن پلاکاردها و شعارنوشتههایی، مخالفت قاطع خود را با مجازات اعدام اعلام کردند. شعارهایی مانند:
« آتش جواب اعدام
نه به اعدام
نه به اعدام منوچهر فلاح، پیمان فرحآور، کریم خجسته، یعقوب درخشان
لغو فوری حکم اعدام
نه به حکم غیرانسانی اعدامدر مقابل اعدمهای ظالمان سکوت نکنید
بیژن کاظمی را آزاد کنید
زندانی سیاسی آزاد باید گردد
از کارزار سهشنبههای نه به اعدام حمایت کنید
طناب دار جلاد برگردن دماوند دیگر اثرندارد
احسان فریدی و محمد جواد وفایی ثانی؛ کارزار سهشنبههای نه به اعدام
صدای بیژن کاظمی باشیم
قسم به خون یاران ایستادهایم تا پایاناعدام، تبعید دیگر اثر ندارد
درود بر زندانی مقاوم
حکم جنایتکارانه اعدام زهرا شهباز طبری را محکوم میکنیم
لغو فوری حکم اعدام
فضای این اعتراضها را شکل میداد.
نامهایی همچون احسان فریدی، زهرا شهباز طبری، منوچهر فلاح، پیمان فرحآور، یعقوب درخشان و محمدجواد وفایی ثانی زندانیان محکوم به اعدام هستند که توسط دیکتاتوری حاکم در زندان و زیر حکم اعدام میباشند.
نود و دومین هفته کارزار «سهشنبههای نه به اعدام» در ۵۴ زندان
اعدام ۱۰ زندانی از جمله یک زن در زندانهای زنجان، بروجرد، مرکزی کرج، همدان و رشت
جنبشی که از خشم به آگاهی رسیده استکارزار سهشنبههای نه به اعدام در ابتدا واکنشی به موج گسترده اعدامها بود، اما استمرار و انسجام آن نشان میدهد که مخالفت با مجازات مرگ اکنون از سطح اعتراضات مقطعی فراتر رفته و به مطالبهای فراگیر و اجتماعی تبدیل شده است.
بسیاری از ناظران معتقدند این جنبش، بازتاب خستگی عمیق جامعه از چرخه خشونت حکومتی است؛ جامعهای که در پی دههها سرکوب و اعدام، امروز خواهان پایان دادن به سیاست مرگ و آغاز مسیر عدالت و آزادی است.
تحلیلگران همچنین بر این باورند که استمرار این کارزار، نشانهای از تغییر کیفی در فضای اجتماعی جامعه است. تغییری که در آن، مطالبه عدالت جایگزین انتقام و فریاد زندگی جایگزین فرهنگ اعدام شده است.
نقش محوری مادران و خانوادههای دادخواه
یکی از ویژگیهای برجسته کارزار سهشنبههای نه به اعدام، حضور پررنگ مادران دادخواه و خانوادههای زندانیان سیاسی و محکومان به اعدام است. این خانوادهها، که عزیزانشان را یا از دست دادهاند یا در انتظار اجرای حکم مرگ آنان هستند، با حضور در خیابانها و حمل تصاویر فرزندانشان، به نماد مقاومت و اعتراض بدل شدهاند.
در تجمع اخیر نیز مادران دادخواه با صدای بلند اعلام کردند:
«از سهشنبههای نه به اعدام حمایت میکنیم.»
این جمله، به شعاری جمعی و فراگیر در کارزار تبدیل شده است.
حضور زنان، بهویژه مادران و همسران زندانیان سیاسی، بُعد انسانی و اخلاقی این جنبش را پررنگتر کرده است. آنها با شجاعت و با وجود تهدیدهای مداوم، روایتگر درد مشترک جامعهای هستند که فرزندانش قربانی سیاست سرکوب و اعدام شدهاند.
کارزار علیه سیاست اعدام؛ مطالبهای ملیبر اساس آمارهای منتشره، دیکتاتوری حاکم بر ایران، همچنان یکی از کشورهایی است که بالاترین نرخ اجرای اعدام در جهان را دارد. تنها در مهرماه ۱۴۰۴، ۲۸۴ زندانی در زندانهای مختلف از جمله قزلحصار، ارومیه، زاهدان و مشهد اعدام شدند.
جنبش «سهشنبههای نه به اعدام» بهنوعی پاسخ اجتماعی به همین واقعیت تلخ است؛ تلاشی برای توقف چرخه خشونت و قتل دولتی و مطالبه عدالت از درون جامعه.
فعالان این کارزار تأکید میکنند که هدفشان صرفاً لغو مجازات اعدام نیست، بلکه افشای ریشههای آن، از جمله نبود دادرسی عادلانه، شکنجه برای گرفتن اعترافات اجباری، و استفاده سیاسی از احکام مرگ نیز بخشی از مبارزه آنان است.
صدای جمعی مردم در قالب کارزارنود و دومین هفته از کارزار «سهشنبههای نه به اعدام» بار دیگر نشان داد که جامعه ایران، علیرغم سرکوب، در مسیر آگاهی و مطالبهگری گام برمیدارد. تداوم این حرکت، نشانهی پویایی جامعه و مقاومت در برابر سیاست مرگ است.
در شرایطی که آمار اعدامها رو به افزایش است، صدای جمعی مردم در قالب این کارزار، نه تنها فریادی علیه اعدام، بلکه بیانی برای زندگی، عدالت و کرامت انسانی است.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک




















هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر