اعتصاب غذای زندانیان در زندان قزلحصار و اعتراض سراسری شهروندان در ده‌ها شهر ایران در همبستگی با کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام»
کانون حقوق بشر ایران، سه‌شنبه ۲۲ مهرماه ۱۴۰۴ – کارزار سراسری «نه به اعدام» که با نام «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» شناخته می‌شود، روز سه‌شنبه ۲۲ مهرماه ۱۴۰۴، نودمین هفته پیاپی خود را پشت سر گذاشت. این جنبش اعتراضی که از دل اعتراضات اجتماعی علیه موج گسترده اعدام‌ها شکل گرفته است، اکنون به یکی از مداوم‌ترین و گسترده‌ترین حرکت‌های ضد اعدام در تاریخ معاصر ایران بدل شده و هر هفته در شهرهای مختلف کشور ادامه دارد.
در نودمین هفته این کارزار، شهروندان در شهرهای مختلف از جمله تهران، سنقر، اردبیل، مرند، اصفهان، بابل، صومعه‌سرا، لاهیجان، تبریز، سبزوار، رشت، فومن، رودسر، مشهد، قم، سنندج، سراوان، چالوس، برازجان و…. به خیابان‌ها آمدند و با در دست داشتن پلاکاردها و شعارنوشته‌هایی علیه مجازات اعدام اعتراض کردند.
با وجود تهدید و فشارهای نیروهای امنیتی، معترضان با شعارهایی همچون
نه به اعدام
زندانی سیاسی آزاد باید گردد
من یک مادر دادخواه هستم
فریاد ما از ایران، لغو حکم اعدام
آزادی سبک‌بالان سیاسی
لغو فوری حکم اعدام
نه به اعدام زندانی سیاسی احسان فریدی
از سه‌شنبه‌های نه به اعدام حمایت می‌کنیم
نه به اعدام جوانان ایران سرمایه‌های ایران
فریاد ما از طناب دار شما قوی‌تر است
ما خواهان لغو حکم اعدام هستیم
طناب دار جلاد برگردن دماوند دیگر اثر ندارد
روز جهانی نه به اعدام
این آخرین پیامه اعدام کنی قیامه
بچه‌های ایران را اعدام نکنید
ما خواهان لغو حکم اعدام هستیم
خواسته مردم ایران لغو احکام اعدام
بر مخالفت قاطع خود با سیاست اعدام در ایران تأکید کردند.
تکرار و استمرار این تجمع‌ها نشان می‌دهد که مخالفت با اعدام دیگر جنبشی مقطعی نیست، بلکه به مطالبه‌ای پایدار و فراگیر در میان مردم ایران تبدیل شده است؛ مطالبه‌ای که ریشه در خستگی جامعه از خشونت سیستماتیک و سیاست مرگ دارد.
آزار زنان زندانی سیاسی در زندان اوین، موش، حشرات موذی، سرما و بی‌امکاناتی
نودمین هفته کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» در ۵۲ زندان کشور
از نخستین روزهای شکل‌گیری این حرکت، خانواده‌های زندانیان سیاسی و محکومان به اعدام، بویژه مادران دادخواه، نقشی محوری در پیشبرد این کارزار داشته‌اند.
در تجمعات این هفته نیز مادران و همسران زندانیان سیاسی با در دست داشتن تصاویر عزیزانشان، فریاد می‌زدند:
«من یک مادر دادخواه هستم»،
«زندانی سیاسی آزاد باید گردد»،
«نه به اعدام جوانان ایران، سرمایه‌های ایران»،
و «از سه‌شنبه‌های نه به اعدام حمایت می‌کنیم».
حضور این خانواده‌ها، بار انسانی و اخلاقی جنبش را دوچندان کرده است؛ چراکه این صداها نه صرفاً شعارهای سیاسی، بلکه فریادهایی از دل سوگ و رنج‌اند.
هم‌زمان با ادامه تجمعات در شهرهای مختلف، روز شنبه ۲۱ مهر ۱۴۰۴ خبرهایی از اعتصاب غذای گسترده در زندان قزلحصار کرج منتشر شد.
براساس گزارش‌های رسیده، در پی انتقال ۱۱ زندانی محکوم به اعدام به سلول‌های انفرادی برای اجرای حکم، زندانیان واحد ۲ اندرزگاه ۷ در چهار سالن ۱۴، ۱۵، ۱۶ و ۱۷ در اعتراض به این موج اعدام‌ها دست به اعتصاب غذا زدند.
منابع داخل زندان اعلام کردند که زندانیان از صبح روز شنبه از دریافت وعده‌های غذایی خودداری کرده و شعارهایی مانند «نه به اعدام» سر داده‌اند. مأموران زندان ابتدا تلاش کردند با تهدید و فشار، اعتصاب را متوقف کنند اما زندانیان بر ادامه آن پافشاری کردند.
به گفته یکی از زندانیان:
«زندان قزلحصار واحد ۲، واحد زندانیان زیر اعدام است. همه زندانیان در اعتراض به انتقال گسترده و اعدام‌های بی‌وقفه، اعتصاب غذا کردند. امروز از صبح غذا نگرفتند و حتی چراغخانه زندان بسته شده است.»
این اقدام در حالی صورت می‌گیرد که گزارش‌های متعددی از افزایش اجرای احکام اعدام در زندان قزلحصار طی هفته‌های اخیر منتشر شده است. فعالان حقوق بشر می‌گویند مقامات زندان به طور سازمان‌یافته در حال اجرای احکام اعدام به‌ویژه برای زندانیان متهم به جرایم مواد مخدر هستند؛ امری که مصداق بارز نقض حق حیات است.
سکوت دستگاه قضایی و گسترش اعتراض‌ها
دستگاه قضایی تاکنون هیچ واکنشی نسبت به این اعتصاب غذا و اعتراض‌های سراسری نشان نداده است. در مقابل، گزارش‌ها حاکی از تشدید فضای امنیتی در زندان قزلحصار و تلاش برای قطع ارتباط زندانیان با بیرون از زندان است.
با وجود این سرکوب، موج اعتراض به اعدام‌ها در حال گسترش است و در شبکه‌های اجتماعی نیز کاربران با هشتگ‌های #نه_به_اعدام و #سه‌شنبه‌های_نه_به_اعدام از زندانیان و معترضان حمایت می‌کنند.
صدای اعتراض از درون و بیرون زندان
هم‌زمان با اعتراض‌ها در بیرون، زندانیان سیاسی در زندان‌های مختلف کشور نیز به‌صورت نمادین هر سه‌شنبه دست به اعتصاب غذا می‌زنند. این حرکت، که اکنون بیش از ۹۰ هفته ادامه دارد، به نمادی از همبستگی بین زندانیان و جامعه بدل شده است.
در بیانیه اخیر معترضان آمده است:
«فریاد ما از طناب دار شما قوی‌تر است. ما از زندگی دفاع می‌کنیم، شما از مرگ.»
شرایط حاکم بر زندان قزلحصار و اجرای فزاینده احکام اعدام، موارد متعددی از نقض حقوق بشر را شامل می‌شود:
نقض حق حیات: اعدام‌های گسترده بدون دادرسی عادلانه، مغایر با ماده ۶ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی است.
نقض حق محاکمه عادلانه: بسیاری از احکام اعدام بدون دسترسی متهمان به وکیل مستقل صادر می‌شود.
رفتار غیرانسانی و تحقیرآمیز: نگهداری طولانی‌مدت محکومان به اعدام در سلول انفرادی، مصداق شکنجه روانی است.
سرکوب آزادی بیان: تهدید و مجازات زندانیانی که دست به اعتصاب غذا می‌زنند، نقض آشکار آزادی اعتراض مسالمت‌آمیز است.
فراخوان به اقدام فوری
کانون حقوق بشر ایران، از جامعه جهانی خواسته تا در برابر موج جدید اعدام‌ها سکوت نکنند و برای توقف فوری این روند اقدام کنند.
در پایان بیانیه یکی از خانواده‌های دادخواه آمده است:
«ما از سازمان ملل و تمام نهادهای مدافع حقوق بشر می‌خواهیم برای نجات جان فرزندان ایران از چوبه‌های دار اقدامی فوری و مؤثر انجام دهند. اعدام، راه‌حل نیست؛ اعدام، خود جنایت است.»
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر