عباس حقگو، زندانی سیاسی دهه ۶۰ و شهروند ساکن رشت، پس از احضار به اداره اطلاعات بازداشت و مجدداً به زندان لاکان منتقل شد
احضار و بازداشت ناگهانی عباس حقگو
کانون حقوق بشر ایران، یکشنبه ۱۶ آذرماه ۱۴۰۴ – روز شنبه ۱۵ آذرماه، عباس حقگو، شهروند ۵۷ ساله و از زندانیان سیاسی دهه ۶۰، در پی احضار به اداره اطلاعات رشت بازداشت و به زندان لاکان رشت منتقل شد. منابع مطلع گزارش دادند که او صبح همان روز مطابق احضاریه در اداره اطلاعات حاضر شده اما بدون ارائه توضیحاتی روشن، توسط نیروهای امنیتی بازداشت و سپس به زندان لاکان منتقل گردید.
یک منبع آگاه در اینباره گفت: «اتهامهای مطرح شده علیه او تبلیغ علیه نظام و اقدام علیه امنیت ملی عنوان شده است.» این اتهامزنیها سابقهدار است و در سالهای اخیر نیز چندینبار به همین دلایل او را بازداشت یا برایش پروندهسازی کردهاند.
عباس حقگو، که سابقه بازداشت و زندان در دهه ۶۰ را دارد، طی سالهای اخیر تحت فشارهای امنیتی و قضایی قرار گرفته است. در اردیبهشتماه ۱۴۰۳، او به اتهام فعالیت در فضای مجازی توسط دستگاه قضایی رشت بازداشت و روانه زندان لاکان شد. طبق دادنامه صادرشده، وی به ۹۱ روز حبس تعزیری محکوم گردید.
در دادنامه صادره علیه او آمده بود:
«فعالیت تبلیغی علیه نظام یا به نفع گروهها و سازمانهای مخالف نظام» و «تشویش اذهان عمومی».
اتهاماتی که بسیاری از فعالان حقوق بشر آن را ابزار سرکوب مخالفان سیاسی و منتقدان اجتماعی میدانند.
اتهامات مطرحشده علیه حقگو، انتشار مطالب انتقادی در صفحه اینستاگرامش درباره موضوعاتی مانند مرگ سالانه ۲۰ هزار نفر در جادههای ایران، خشک شدن دریاچه ارومیه، میزان بیکاری و تورم در کشور عنوان شده است؛ موضوعاتی که اساساً ماهیت اجتماعی و مطالبهگرانه داشته و مصداق نقد سیاستهای حکومتی محسوب میشوند.
فشارها بر عباس حقگو تنها به بازداشتهای مقطعی محدود نماند. در اواخر اردیبهشتماه ۱۴۰۳، دادگاه انقلاب شهرستان شفت او را به اتهام «فعالیت تبلیغی علیه نظام» به تحمل ۶ ماه حبس محکوم کرد. این حکم در حالی صادر شد که او پیشتر به دلیل فعالیت در شبکههای اجتماعی حکم ۹۱ روز حبس گرفته بود و پروندههای امنیتی علیه وی بدون توقف در حال انباشت هستند.
این حکم در شعبه ۱۰۲ دادگاه کیفری ۲ شفت صادر شده و بر اساس آن، انتشار «فیلم، عکس و مطلب در فضای مجازی» مصداق فعالیت تبلیغی علیه نظام تشخیص داده شده است. فعالان حقوق بشر بارها هشدار دادهاند که چنین رویکردهایی نشاندهنده جرمانگاری آزادی بیان است؛ جایی که حتی اشاره به مسائل روزمره اجتماعی نیز میتواند به صدور احکام سنگین حبس منجر شود.
عباس حقگو، متولد شهرستان شفت و ساکن رشت، اکنون در ۵۷ سالگی بار دیگر در زندان لاکان رشت بهسر میبرد. این زندان در سالهای گذشته محل نگهداری بسیاری از زندانیان سیاسی و عقیدتی بوده و به دلیل شرایط نامناسب، فشارهای امنیتی، محدودیت دسترسی به امکانات درمانی و اعمال تصمیمات فراقانونی همواره مورد انتقاد فعالان حقوق بشر قرار گرفته است.
بازداشت اخیر او، که بدون محاکمه جدید و تنها با اتکا به اتهامات امنیتی صورت گرفته، نگرانیهای جدی درباره سلامت جسمی و روانی وی و نیز احتمال تشدید فشارهای امنیتی بر او را افزایش داده است.
ماده ۱۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر – آزادی بیان
بازداشت حقگو به دلیل انتشار مطالب انتقادی در شبکههای اجتماعی نشاندهنده نقض آشکار حق آزادی بیان است.
ماده ۹ – منع بازداشت خودسرانه
احضار و بازداشت بدون ارائه دلایل روشن و بدون طی روند قضایی عادلانه، مصداق بازداشت خودسرانه است.
ماده ۱۰ – حق دادرسی عادلانه
صدور احکام متعدد و مشابه در دادگاههای مختلف علیه یک فرد، آنهم بدون امکان دفاع مؤثر، نشاندهنده نبود دادرسی مستقل و منصفانه است.
ماده ۵ – منع شکنجه و رفتار ظالمانه
تهدید، فشار مستمر امنیتی، پروندهسازی مکرر و بازداشتهای متعدد میتواند مصداق «شکنجه سفید» و رفتار غیرانسانی باشد.
اعدام ۱۴ زندانی در کرمانشاه، کرج، خرمآباد، دزفول، سنندج، بروجرد، همدان، اهر و شیراز
انتقال محمدجواد وفایی ثانی به سلول انفرادی؛ افزایش نگرانیها نسبت به خطر اجرای حکم اعدام
پرونده عباس حقگو بازتابی از الگوی گسترده سرکوب آزادیهای مدنی و بیان است؛ الگویی که طی آن شهروندان به دلیل ابراز عقاید یا طرح انتقادهای اجتماعی، با اتهامات امنیتی روبهرو میشوند. بازداشت دوباره این زندانی سیاسی پیشین، که تنها به دلیل فعالیت در شبکههای اجتماعی تحت تعقیب قرار گرفته، بار دیگر اهمیت توجه به وضعیت حقوق بشر و لزوم توقف پروندهسازیهای امنیتی علیه شهروندان منتقد را یادآور میشود.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر