--> زندان لاکان رشت، وخامت وضعیت جسمی سه زندانی سیاسی؛ محرومیت از درمان و تداوم «شکنجه سفید» ~ کانون حقوق بشر ایران

کانون حقوق بشر ایران، بازتاب خبرها و صدای کلیه زندانیان با هر عقیده و مرام و مسلک از ترک و لر و بلوچ و عرب و کرد و فارس

زندان لاکان رشت، وخامت وضعیت جسمی سه زندانی سیاسی؛ محرومیت از درمان و تداوم «شکنجه سفید»


محروم‌کردن زندانیان سیاسی از دسترسی به خدمات درمانی در زندان لاکان رشت، یک سیاست سیستماتیک است؛ سیاستی که طی سال‌های اخیر بارها درباره آن هشدار داده شده است

کانون حقوق بشر ایران، شنبه ۱۵ آذرماه ۱۴۰۴ – به گزارش منابع مطلع از داخل زندان لاکان رشت، وضعیت سلامت سه زندانی سیاسی، منوچهر فلاح، پیمان فرح‌آور و یعقوب درخشان به دلیل وخامت بیماری و نبود رسیدگی درمانی مناسب، به مرحله‌ای نگران‌کننده رسیده است. این زندانیان ماه‌هاست با دردهای شدید و بیماری‌های تشدیدشونده دست‌وپنجه نرم می‌کنند، اما مسئولان زندان همچنان از انتقال آنان به مراکز درمانی تخصصی خودداری می‌کنند؛ اقدامی که به گفته فعالان حقوق بشر، مصداق روشن «شکنجه سفید» و محرومیت آگاهانه از درمان است.

وضعیت بحرانی منوچهر فلاح و بی‌توجهی نسبت به خطرات پزشکی

براساس گزارش هم‌بندیان، منوچهر فلاح شب‌ها بر اثر درد شدید معده از خواب می‌پرد و از شدت درد به خود می‌پیچد. وی بارها به بهداری زندان مراجعه کرده، اما امکانات محدود پزشکی در زندان قادر به تشخیص یا درمان او نیست. پزشکان زندان صراحتاً اعلام کرده‌اند که برای انجام آندوسکوپی و تشخیص علت این دردها، باید او به بیمارستانی در خارج از زندان منتقل شود.

در کنار مشکلات گوارشی، چند غده چربی در نقاط مختلف بدن این زندانی سیاسی رشد کرده است؛ یکی از این غده‌ها روی دست چپ او به اندازه یک گردو بزرگ شده و همچنان رو به افزایش است. با وجود خطرات احتمالی این ضایعات، مسئولان زندان تاکنون هیچ اقدامی برای انتقال او به مراکز درمانی تخصصی انجام نداده‌اند.

منابع آگاه می‌گویند: «پزشک زندان تنها اعلام کرده این غده‌ها خطر فوری ندارند، اما روند رشد آن‌ها و دردهای همراه نشان می‌دهد که نیاز به بررسی فوری توسط متخصص وجود دارد.»

بیماری‌های پیچیده پیمان فرح‌آور؛ انتقال ناموفق و ادامه محرومیت درمانی

پیمان فرح‌آور دیگر زندانی سیاسی محبوس در زندان لاکان رشت، پیش از بازداشت تحت عمل جراحی قرار گرفته و به دلیل ابتلا به سنگ کیسه صفرا، کیسه صفرای او برداشته شده بود.

با وجود سابقه بیماری، وی اکنون دچار دردهای شدید شکمی است؛ دردهایی که به گفته هم‌بندیان، زندگی روزمره او را مختل کرده است. افزون بر این، بینایی او نیز اخیراً تضعیف شده و پزشکان بهداری توصیه کرده‌اند که برای معاینه تخصصی چشم به بیمارستان منتقل شود.

فرح‌آور یک‌بار از سوی مسئولان زندان به خارج از زندان منتقل شده، اما به دلیل رسیدگی ناقص، وضعیت او همچنان نامطلوب است و دردهای جسمی ادامه دارد. با این وجود، روند درمان او متوقف شده و انتقال بعدی او با مخالفت و بی‌توجهی مسئولان امنیتی روبه‌رو شده است.

تداوم محرومیت نایب حاجی زاده از مرخصی؛ نگرانی خانواده همزمان با بیماری و جراحی دخترش

جنبش دانشجویی از آغاز تا سال ۵۷ ؛ شکل‌گیری روز دانشجو

یعقوب درخشان و بی‌خوابی‌های ناشی از بیماری درمان‌نشده

سومین زندانی سیاسی، یعقوب درخشان، با مشکلات جدی پروستات و بیماری‌های کلیوی مواجه است. منابع داخل زندان می‌گویند که او شب‌ها به دلیل درد و مشکلات ادراری قادر به خوابیدن نیست.

پزشکان زندان لاکان رشت اعلام کرده‌اند که درمان این بیماری‌ها در امکانات محدود زندان ممکن نیست و او باید به مراکز درمانی خارج از زندان منتقل شود. با این حال، مانند دو زندانی دیگر، درخواست انتقال او نیز بی‌جواب مانده و روند بیماری او در حال تشدید است.

نقض حقوق بشر مقامات زندان لاکان رشت در عدم رسیدگی به بیماری زندانیان سیاسی

محرومیت از درمان؛ مصداق شکنجه سفید در زندان لاکان رشت



مسئولان با جلوگیری از درمان این زندانیان، سلامت و جان آنان را عمداً در خطر قرار داده‌اند که نقض آشکار حقوق بنیادین آنان است.

ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر:

منع شکنجه و رفتارهای ظالمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز؛ محروم‌کردن زندانی از درمان مصداق شکنجه سفید است.

ماده ۲۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر:

حق برخورداری از بالاترین استاندارد سلامت و خدمات درمانی؛ عدم ارائه درمان، نقض صریح این حق است.

ماده ۱۰ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی:

رفتار انسانی و محترمانه با زندانیان؛ بی‌توجهی عمدی به سلامت آنان نقض این ماده است.

شکنجه سفید و الگوی سیستماتیک محرومیت از درمان در زندان لاکان رشت

فعالان حقوق بشر می‌گویند که محروم‌کردن زندانیان سیاسی از دسترسی به خدمات درمانی در زندان لاکان رشت، یک سیاست سیستماتیک است؛ سیاستی که طی سال‌های اخیر بارها درباره آن هشدار داده شده است.

«شکنجه سفید» یکی از شیوه‌های رایج در زندان‌های دیکتاتوری حاکم بر ایران محسوب می‌شود؛ نوعی از شکنجه که بدون خشونت آشکار، اما با ایجاد فشارهای روانی و جسمی — ازجمله محرومیت از درمان — در طولانی‌مدت آثار مخرب و جبران‌ناپذیری بر بدن و روح زندانی برجای می‌گذارد.

در پرونده منوچهر فلاح، پیمان فرح‌آور و یعقوب درخشان، مجموع شهادت‌ها و گزارش‌ها نشان می‌دهد که مسئولان زندان به‌طور آگاهانه و عمدی روند درمان آنان را مختل کرده و جان آنها را در معرض خطر قرار داده‌اند.

در حالی که استانداردهای بین‌المللی حقوق بشر تأکید می‌کند زندان‌بانان موظف‌اند سطحی از خدمات درمانی را ارائه دهند که جان و سلامت زندانیان حفظ شود، وضعیت این سه زندانی سیاسی نشان می‌دهد که چنین الزاماتی در زندان لاکان رشت عملاً نادیده گرفته شده است.

کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک

اشتراک:

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

نوشته‌های پر بیننده

بایگانی وبلاگ

بازدید وبلاگ