۱۳ خرداد, ۱۴۰۴دسته‌بندی حقوق بشر
با وجود وضعیت بحرانی جسمی و نیاز فوری به انتقال به بیمارستان، مقامات زندان اوین از اعزام ابوالفضل قدیانی، زندانی سیاسی سرشناس، به دلیل مخالفت با زدن دستبند جلوگیری کرده‌اند
وضعیت بحرانی سلامت و خودداری مقامات از اعزام به بیمارستان؛ جان زندانی سیاسی ۸۰ ساله در خطر است
کانون حقوق بشر ایران، سه‌شنبه ۱۳خردادماه ۱۴۰۴ – زندانی سیاسی ابوالفضل قدیانی، با وجود شرایط جسمانی وخیم ناشی از عفونت شدید ریوی، از دسترسی به خدمات پزشکی ضروری محروم مانده است. مقامات زندان اوین به بهانه امتناع او از زدن دستبند، از اعزام وی به بیمارستان جلوگیری کرده‌اند. این تصمیم امنیتی و تحقیرآمیز در حالی اتخاذ شده که جان این زندانی ۸۰ ساله به‌صورت جدی در معرض خطر است.
تحقیر و تنبیه به‌جای درمان؛ رویه‌ای تکرارشونده در سرکوب مخالفان
این اقدام بار دیگر سیاست تحقیر، تنبیه و فرسایش تدریجی زندانیان سیاسی در زندان‌های تحت کنترل دستگاه امنیتی را به نمایش می‌گذارد. چنین سیاست‌هایی به‌ویژه در قبال منتقدان رادیکال ساختار حکومتی شدت بیشتری دارد.
در یکی از نوشته‌های اخیر خود از زندان، ابوالفضل قدیانی هشدار داده بود که «این نظام فاسد دیر یا زود به پایان خواهد رسید»، جمله‌ای که گواهی‌ست بر جسارت و پایداری او در دفاع از آزادی و عدالت، با وجود هزینه‌های سنگین شخصی که متحمل شده است.
محرومیت سعدالله آیینی، از ابتدایی‌ترین حقوق انسانی در زندان ایلام
بی‌توجهی عامدانه به سلامت زندانیان سیاسی؛ مرگی آرام اما برنامه‌ریزی‌شده
محرومیت ابوالفضل قدیانی از درمان، تنها یک نمونه از سیاست مستمر شکنجه سفید در زندان‌های دیکتاتوری حاکم است؛ سیاستی که شامل انکار درمان، قطع تماس با خانواده، بازجویی‌های فرسایشی و اعمال روانی برای وادارسازی به تسلیم و اعتراف است.
طی سال‌های گذشته، موارد متعددی از قتل خاموش زندانیان سیاسی به دلیل عدم رسیدگی پزشکی به ثبت رسیده است. نمونه‌های متأخری چون علیرضا شیرمحمدعلی، بکتاش آبتین و شاهین ناصری، که جان خود را به‌دلیل بی‌توجهی عامدانه مسئولان زندان از دست دادند، نشان می‌دهد محرومیت درمانی، بخشی از سیاست حذف تدریجی مخالفان است.
در شرایطی که سازمان‌های حقوق بشری بارها درباره وضعیت زندانیان عقیدتی در ایران هشدار داده‌اند، مقامات حکومتی با نقض سیستماتیک حقوق زندانیان، همچنان به سرکوب فزاینده فعالان سیاسی ادامه می‌دهند. این رویکرد، مصداق بارز جنایت علیه بشریت در حوزه حقوق مدنی و سیاسی است.
ماده ۱۰ – حق رفتار انسانی با زندانیان
طبق ماده ۱۰ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی، با همه افراد محروم از آزادی باید با انسانیت و احترام به کرامت ذاتی انسان رفتار شود. محروم کردن ابوالفضل قدیانی، یک فرد سالمند و بیمار، از حق درمان، مصداق آشکار بی‌رحمی، تحقیر و نقض این اصل بنیادین است. اجبار به زدن دستبند برای اعزام به بیمارستان به‌منظور تحقیر و تنبیه، برخلاف کرامت انسانی و مغایر با هنجارهای بین‌المللی است.
ماده ۹ – حق آزادی و امنیت شخصی
این ماده تضمین می‌کند که هر فردی از آزادی و امنیت شخصی برخوردار است و در صورت بازداشت، نباید تحت شکنجه یا رفتار غیرانسانی قرار گیرد. زندانی نگه داشتن یک فرد سالخورده با بیماری ریوی حاد، مانند ابوالفضل قدیانی بدون اعزام به مراکز درمانی مناسب، نوعی شکنجه روانی و جسمی است که به وضوح ناقض ماده ۹ این میثاق است.
این اقدامات بار دیگر لزوم نظارت بین‌المللی بر وضعیت زندانیان سیاسی در ایران و پیگیری فوری موارد نقض سیستماتیک حقوق بشر از سوی نهادهای جهانی را یادآور می‌شود. سکوت در برابر مرگ تدریجی زندانیان، همراهی با یک جنایت مستمر است.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر