محرومیت زندانی سیاسی محمد تقوی از تماس تلفنی پس از چهار ماه نگهداری در ۲۰۹ اوین

۱۳ آبان, ۱۴۰۳دسته‌بندی حقوق بشر

زندانی سیاسی سیدمحمد تقوی از ۱۱ تیر ۱۴۰۳، پس از عدم شرکت در دادگاه، به دستور قاضی افشاری به ۲۰۹ اوین منتقل شد

به گزارش کانون حقوق بشر ایران، یک‌شنبه ۱۳آبان‌ماه ۱۴۰۳، زندانی سیاسی محمد تقوی زندانی سیاسی متهم به بغی، پس از ۴ماه همچنان در سلول های ۲۰۹ اوین زندانی بوده و از تماس تلفنی محروم شده است. این زندانی سیاسی در اعتراض به نگهداری‌اش در ۲۰۹ اوین و شکنجه هم سلولی‌هایش از اواسط شهریور دست به اعتصاب غذا زده و از آخرین وضعیت او اطلاعی در دست نیست.

زندانی سیاسی سیدمحمد تقوی از ۱۱ تیر ۱۴۰۳، پس از عدم شرکت در دادگاه، به دستور قاضی افشاری به ۲۰۹ اوین منتقل شد.

زندانی سیاسی محمد تقوی مجرد، متولد ۱۳۴۵ از تهران، دارای مدرک لیسانس گرافیک دانشگاه تهران ساکن تهران از زندانیان سیاسی دهه شصت است. او بارها سابقه بازداشت به اتهام سیاسی داشته و علاوه بر دهه شصت در دهه هفتاد و سال ۱۴۰۰ سابقه بازداشت و زندانی داشته است.

او در تاریخ ۴ اسفند ۱۴۰۲، در شهر چالدران بازداشت و به بند ۲۰۹ زندان اوین منتقل شد. وی سپس به بند ۴ زندان اوین منتقل شد.

افشای بازداشتگاه و شکنجه‌گاه مخفی وزارت اطلاعات ارومیه + عکس هوایی و جزئیات

اعدام ۳زندانی در زندان‌های قم و سپیدار اهواز

خودداری از حضور در دادگاه

روز یکشنبه ۱۵ مهر ۱۴۰۳، جلسه دادگاه ۷زندانی سیاسی، سیدمحمد تقوی، مجتبی تقوی، بابک علیپور، وحید بنی عامریان، پویا قبادی، علی‌اکبر دانشورکار و ابوالحسن منتظر در یک پرونده مشترک در شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی ایمان افشاری برگزار شد.

سیدمحمد تقوی نیز از سلول انفرادی به این دادگاه اعزام شد. اما به دلیل به رسمیت نشناختن دادگاه از حضور در این جلسه نیز خودداری کرد. وی سپس به دستور قاضی افشاری مجددا به سلول‌های بند ۲۰۹ اوین منتقل شد.

۶زندانی سیاسی سیدمحمد تقوی، بابک علیپور، وحید بنی عامریان، پویا قبادی، علی اکبردانشورکار و ابوالحسن منتظر در یک پرونده مشترک به «بغی، عضویت و همکاری با مجاهدین خلق، اجتماع و تبانی بر علیه امنیت کشور از طریق همکاری با مجاهدین خلق» متهم شده و محاکمه شدند.

سیدمجتبی تقوی برادر زندانی سیاسی سیدمحمد تقوی نیز به اتهام «اجتماع و تبانی علیه امنیت کشور و عضویت در مجاهدین خلق» در رابطه با همین پرونده محاکمه شد.

زندانی سیاسی سید محمد تقوی در خرداد ۱۴۰۰ به اتهام اجتماع و تبانی به قصد برهم زدن امنیت کشور، دستگیر و به بند ۲۰۹ اوین منتقل شد. محمد تقوی توسط شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران، به ریاست قاضی ایمان افشاری از بابت اتهام «اجتماع و تبانی به قصد برهم زدن امنیت کشور» به ۵ سال زندان و دو سال تبعید در کهنوج کرمان محکوم شد. وی روز شنبه ۶ اسفند ۱۴۰۱ آزاد شد و برای گذراندن ۲سال تبعید، از زندان گوهردشت به کهنوج در استان کرمان منتقل شد.

محرومیت از تماس تلفنی و ملاقات حضوری، نقض قوانین بین‌المللی بشردوستانه

محرومیت یک زندانی از تماس تلفنی و ملاقات حضوری با خانواده‌اش، مغایر با چندین ماده از قوانین و اسناد حقوق بشری بین‌المللی است. این موارد به شرح زیر هستند:

ماده ۱۰ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی (ICCPR)

رفتار انسانی با زندانیان: این ماده تأکید می‌کند که تمامی افرادی که از آزادی‌شان محروم شده‌اند، باید با انسانیت و احترام به حیثیت ذاتی انسانی خود رفتار شود. ارتباط زندانیان با خانواده و دنیای بیرون یکی از موارد اساسی برای تضمین رفتار انسانی با آنهاست.

قوانین حداقل استاندارد رفتار با زندانیان سازمان ملل متحد (قوانین نلسون ماندلا)

قاعده ۵۸: این قاعده تأکید می‌کند که زندانیان باید حق ارتباط با خانواده و دوستانشان را از طریق نامه‌نگاری و تماس‌های تلفنی منظم داشته باشند. همچنین، تماس حضوری با خانواده‌ها باید تا حد ممکن تسهیل شود. محرومیت از این حقوق نقض صریح این قواعد است.

قاعده ۴۳: این قاعده تصریح می‌کند که انزوای انضباطی نباید شامل ممنوعیت کامل از تماس با خانواده باشد.

ماده ۳۷ کنوانسیون حقوق کودک (CRC)

حفظ ارتباط با خانواده: این ماده که درباره رفتار با کودکان در بازداشت است، تصریح می‌کند که هر کودک محروم از آزادی باید بتواند به‌طور منظم با خانواده‌اش، چه از طریق ملاقات و چه از طریق مکاتبه، در تماس باشد. این اصل را می‌توان به زندانیان بالغ نیز تعمیم داد، زیرا اصول انسانی در برخورد با افراد در حبس باید رعایت شود.

ماده ۱۷ اعلامیه جهانی حقوق بشر (UDHR)

حق حریم خصوصی، خانوادگی: این ماده از UDHR به حق حریم خصوصی، خانوادگی و مکاتبات اشاره دارد و هرگونه دخالت خودسرانه در این موارد را ممنوع می‌کند. محرومیت زندانی از ارتباط با خانواده نقض این حق است.

ماده ۷ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی (ICCPR)

ممنوعیت شکنجه و رفتارهای غیرانسانی: هر نوع رفتار یا مجازات غیرانسانی یا تحقیرآمیز ممنوع است. عدم دسترسی به تماس و ملاقات با خانواده می‌تواند نوعی شکنجه روانی تلقی شود.

این مقررات حقوق بشری بر لزوم احترام به کرامت انسانی و حق زندانیان برای حفظ ارتباط با خانواده و دوستانشان تأکید دارد. محرومیت زندانیان از این حقوق، نقض آشکار این اصول اساسی است.

کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / توییتر / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک

اشتراک: