۲۸ اردیبهشت, ۱۴۰۴دسته‌بندی حقوق بشر
عزیز کبدانی، زندانی ۵۴ ساله بلوچ محکوم به اعدام، به‌دلیل بی‌توجهی مسئولان زندان ایرانشهر به وضعیت اورژانسی پزشکی، درگذشت. مرگ او بار دیگر زنگ خطر وضعیت بهداشت و درمان در زندان‌های این منطقه را به صدا درآورد
کانون حقوق بشر ایران، یک‌شنبه ۲۸ اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۴ – صبح روز گذشته شنبه ۲۷ اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۴، یک زندانی بلوچ به نام «عزیز کبدانی» در بیمارستان خاتم‌الانبیاء ایرانشهر جان خود را از دست داد. وی که از بیماری شدید کلیوی رنج می‌برد، به‌دلیل تأخیر در انتقال از زندان و عدم رسیدگی به‌موقع پزشکی، درگذشت.
این زندانی که ۵۴ سال سن داشت و اهل زاهدان بود، سه سال پیش به اتهامات مرتبط با مواد مخدر در ایرانشهر بازداشت شده و توسط دادگاه انقلاب به اعدام محکوم شده بود. وی تا لحظه مرگ در زندان ایرانشهر نگهداری می‌شد.
سابقه پزشکی نادیده‌گرفته‌شده
به‌گفته منابع مطلع، عزیز کبدانی از حدود یک هفته پیش، یعنی از ۲۰ اردیبهشت‌ماه، به‌دلیل عفونت شدید کلیه و نارسایی حاد کلیوی دچار وخامت شدید جسمی شده بود. در نهایت، با تأخیر زیاد به بیمارستان خاتم‌الانبیاء منتقل و مستقیماً در بخش مراقبت‌های ویژه بستری شد.
با این حال، نبود تجهیزات کافی در درمانگاه زندان و تأخیر در اعزام وی به مرکز درمانی تخصصی، باعث شد روند درمان اثربخش نباشد و وی صبح امروز جان خود را از دست بدهد.
فقدان رسیدگی پزشکی مناسب به زندانیان در ایرانشهر، مسئله‌ای جدید نیست. گزارش‌های پیشین نشان می‌دهند که زندان‌های استان سیستان و بلوچستان به‌طور مزمن با کمبود امکانات پزشکی، نبود پزشک مقیم، و مقاومت نهادهای امنیتی در اعزام فوری زندانیان به مراکز درمانی روبرو هستند.
درمانگاه زندان ایرانشهر به‌گفته منابع مطلع فاقد تجهیزات اولیه تشخیصی و درمانی است و پرسنل آن نیز اغلب فاقد صلاحیت پزشکی تخصصی هستند. مرگ عزیز کبدانی، شاهدی تلخ بر تبعات این وضعیت بحرانی است.
ابعاد انسانی و اجتماعی این فاجعه
عزیز کبدانی متأهل و پدر شش فرزند، از جمله یک فرزند دارای معلولیت جسمی بود. مرگ وی نه‌تنها یک فاجعه شخصی برای خانواده‌اش، بلکه نمادی از بی‌توجهی گسترده به حقوق انسانی زندانیان در مناطق محروم کشور است.
جامعه بلوچ در سال‌های اخیر بارها نسبت به تبعیض در نظام قضایی، صدور احکام ناعادلانه، و محرومیت از درمان و امکانات اولیه در زندان‌ها هشدار داده است. این مرگ، بار دیگر این نگرانی‌ها را در سطح ملی و بین‌المللی برجسته می‌کند.
قسامه؛ نهادی به جای مانده از قرون گذشته – قسمت اول
مهدی معمار، بلاتکلیفی ۴۰۰ روزه در زندان شیبان اهواز
مرگ عزیز کبدانی تنها یک مورد از زنجیره‌ای از فجایع انسانی در زندان‌های ایران است؛ فجایعی که در سایه عدم شفافیت، نبود پاسخگویی و تبعیض منطقه‌ای و مذهبی تکرار می‌شوند. افزایش مرگ‌های مشکوک در زندان‌های سیستان و بلوچستان، نیازمند تحقیق مستقل و اقدام فوری از سوی نهادهای حقوق بشری داخلی و بین‌المللی است.
مرگ عزیز کبدانی در اثر بی‌توجهی پزشکی، نقض مستقیم چندین ماده از اعلامیه جهانی حقوق بشر است:
ماده ۳: حق زندگی، آزادی و امنیت شخصی. عزیز کبدانی به‌سبب عدم رسیدگی پزشکی، از حق زندگی محروم شد.
ماده ۵: ممنوعیت رفتارهای غیرانسانی و توهین‌آمیز. محروم‌کردن زندانی بیمار از دسترسی به درمان، مصداقی از رفتار غیرانسانی است.
ماده ۲۵: حق برخورداری از خدمات بهداشتی. زندانیان نیز طبق این ماده باید به امکانات درمانی مناسب دسترسی داشته باشند.
نادیده گرفتن این حقوق توسط نهادهای مسئول، نشانگر بحران ساختاری در برخورد با زندانیان، به‌ویژه در مناطق محروم و اقلیت‌نشین است
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر