۸ خرداد, ۱۴۰۴دسته‌بندی حقوق بشر
هم‌زمان با افزایش بی‌سابقه اعدام‌ها در ایران، منابع مطلع از زندان قزلحصار از پر شدن سلول‌های انفرادی با زندانیان محکوم به اعدام خبر داده‌اند؛ روندی که نشانگر استفاده از مجازات مرگ به‌عنوان ابزار سرکوب سیستماتیک علیه جامعه است. این شرایط، گسترش کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» را به ضرورتی فوری تبدیل کرده است
موج جدید اعدام‌ها در قزلحصار؛ سلول‌های انفرادی پر از زندانیان در صف مرگ
کانون حقوق بشر ایران، پنج‌شنبه ۸ خردادماه ۱۴۰۴ – در میانه موج بی‌امان اعدام‌ها که همچون تیغی بر گلوی جامعه سنگینی می‌کند، زندان قزلحصار به یکی از نمادهای سرکوب و خشونت سازمان‌یافته تبدیل شده است. گزارش‌های معتبر رسیده از منابع داخل زندان قزلحصار نشان می‌دهد که سلول‌های انفرادی، موسوم به «واحد امن» که معمولاً برای تنبیه انضباطی استفاده می‌شدند، اکنون مملو از زندانیانی‌ست که در انتظار اجرای حکم اعدام به‌سر می‌برند.
بر اساس این گزارش‌ها، در روزهای اخیر هیچ‌یک از زندانیان به‌دلیل موارد انضباطی به واحد امن منتقل نشده‌اند. دلیل این امر نه کاهش تنبیه‌ها، بلکه پر بودن کامل این سلول‌ها با افرادی‌ست که در صف اجرای حکم اعدام قرار دارند. به گفته منابع مطلع، دست‌کم ۱۱ نفر برای اجرای حکم آماده شده‌اند و برخی دیگر تعداد این افراد را تا ۱۸ تن نیز اعلام کرده‌اند.
هم‌زمان با این وضعیت، شهریاری، دادیار اجرای احکام، با حضور در زندان قزلحصار تلاش کرده تا فرآیندهای قضایی مربوط به اعدام‌ها را پیگیری کند؛ اما بنا بر گزارش‌ها، او حتی قادر به رسیدگی به حجم بالای پرونده‌ها نبوده است. این مسئله خود به‌روشنی شدت و گستردگی اعدام‌ها را نشان می‌دهد.
اعدام در زندان قزلحصار، نه یک رویداد استثنایی یا قضایی، بلکه به یک روال عادی و حتی برنامه‌ریزی‌شده تبدیل شده است. این زندان در سال‌های اخیر به یکی از مراکز اصلی اجرای احکام مرگ تبدیل شده؛ جایی که هر هفته، صبح‌هایی با طناب‌های دار آغاز می‌شود و بی‌پایانی برای این کابوس دیده نمی‌شود.
بررسی آمارهای ثبت‌شده توسط نهادهای حقوق بشری حاکی از آن است که تنها در اردیبهشت‌ماه سال جاری، بیش از ۱۷۱ نفر در زندان‌های مختلف ایران اعدام شده‌اند. این عدد، هولناک و بی‌سابقه است. شمار کل اعدام‌های صورت‌گرفته از ابتدای سال ۱۴۰۴ تا کنون نیز از مرز ۲۹۰ نفر گذشته است. در میان این آمارها، زندان قزلحصار به‌تنهایی سهم بزرگی را به‌خود اختصاص داده و تبدیل به کانونی از مرگ تدریجی و ناگهانی شده است.
قتل حکومتی با هدف سرکوب جامعه
کانون حقوق بشر ایران، این اعدام‌های گروهی و مکرر را نه صرفاً اجرای احکام قضایی، بلکه نوعی قتل جمعی حکومتی با هدف ایجاد رعب و سرکوب گسترده‌تر جامعه ارزیابی می‌کنند. در حالی‌که اعتراض‌های عمومی و بحران‌های اقتصادی و سیاسی در کشور تشدید شده، نهادهای امنیتی و قضایی به استفاده از مجازات مرگ به عنوان ابزار تهدید و کنترل اجتماعی متوسل شده‌اند.
این سازمان همچنین هشدار داده که افزایش اعدام‌ها به‌ویژه در شرایطی که جامعه ایران با بحران‌های فزاینده اقتصادی، سیاسی و اجتماعی مواجه است، نشان از بهره‌گیری سیستماتیک حاکمیت از ابزار مرگ برای سرکوب هرگونه اعتراض و مطالبه‌گری دارد.
کاربرد گسترده مجازات مرگ، به‌ویژه علیه اقشار محروم، اقلیت‌های قومی و مذهبی، و پناهجویان، نوعی الگوی خشونت‌محور از حاکمیت را نشان می‌دهد که به‌جای اصلاح ساختارهای معیوب، با سرکوب و مرگ به مقابله با بحران‌ها می‌پردازد. این مسئله، در تناقض آشکار با اصول بنیادین حقوق بشر و موازین حقوق بین‌الملل قرار دارد.
کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام؛ صدای اعتراض علیه ماشین مرگ
در چنین فضایی، کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» که با هدف مقابله مدنی و مسالمت‌آمیز با ماشین اعدام شکل گرفته، به نیرویی حیاتی و نماد مقاومت بدل شده است. این کارزار که با مشارکت فعال جوانان، خانواده‌های جان‌باختگان و مردم معترض در داخل و خارج از کشور برگزار می‌شود، هر هفته در روز سه‌شنبه صدای اعتراض به اجرای احکام مرگ را بلند می‌کند.
اعدام در سایه بی‌عدالتی: نورالله محمدی، کودک‌مجرم افغانستانی، در خطر جدی اجرای حکم اعدام
مصاحبه مریم حسنی با شبکه ایتالیایی مدیاسات
گسترش کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» نه‌تنها برای افشای چهره واقعی حکومت مرگ‌محور، بلکه برای فشار بین‌المللی و آگاهی‌رسانی عمومی ضروری است. این حرکت می‌تواند با حمایت‌های گسترده‌تر، تبدیل به نیرویی اجتماعی شود که سد راه این روند مرگبار گردد.
بسیاری از نهادهای بین‌المللی و گزارشگران ویژه سازمان ملل بارها نسبت به استفاده ابزاری از مجازات اعدام توسط حکومت ایران هشدار داده‌اند. این نهادها بر لزوم توقف فوری اجرای احکام مرگ، اصلاح ساختار قضایی، تضمین دادرسی عادلانه، و لغو مجازات اعدام به‌عنوان مجازاتی غیرانسانی تأکید دارند.
بی‌عدالتی در پرونده‌های اعدام‌شدگان
نکته‌ای که در مورد زندانیان در صف اعدام در زندان قزلحصار نباید از نظر دور بماند، این است که بسیاری از آن‌ها بدون دسترسی به وکیل مستقل، بدون دادرسی عادلانه و با اعترافات اجباری در زیر شکنجه محاکمه شده‌اند. پرونده‌هایی که اغلب به‌دور از شفافیت، در دادگاه‌های انقلاب و به شکلی شتاب‌زده بررسی می‌شوند.
زندگی در برابر مرگ سازمان‌یافته
در غیاب رسانه‌های آزاد و سانسور گسترده در داخل کشور، رسانه‌های مستقل، نهادهای حقوق بشری و صدای خانواده‌های زندانیان باید هرچه بیش‌تر به افشای این روند سرکوبگر بپردازند. اکنون بیش از هر زمان دیگری، گسترش کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» به نمادی از زندگی و مقاومت در برابر مرگ
اعدام‌های گسترده و روند قضایی ناقص در زندان قزلحصار مصداق بارز نقض اصول بنیادین حقوق بشر است.
بر اساس ماده ۶ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی، «حق زندگی» یک حق ذاتی برای هر انسان است و هیچ‌کس نباید به‌طور خودسرانه از این حق محروم شود. اعدام‌هایی که بدون دادرسی عادلانه، بدون شفافیت، و در ابعاد وسیع و سیستماتیک انجام می‌شود، نمونه‌ای از قتل دولتی به‌شمار می‌آید.
علاوه بر این، عدم دسترسی زندانیان به وکیل، اخذ اعترافات تحت فشار و شکنجه، و عدم امکان تجدیدنظرخواهی مؤثر، ناقض ماده ۱۴ میثاق است که بر برگزاری دادرسی عادلانه و علنی تأکید دارد. همچنین، ماده ۷ همین میثاق، صراحتاً هرگونه شکنجه و رفتار غیرانسانی و تحقیرآمیز را ممنوع اعلام کرده است.
آنچه در زندان قزلحصار می‌گذرد، صرفاً آماری از اعدام نیست؛ بلکه نمادی از استفاده ابزاری از مرگ برای حفظ سلطه سیاسی است.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر