۷ خرداد, ۱۴۰۴دسته‌بندی اعدام
اعدام پدرام مدنی، آن‌هم در شرایطی که حکم او سه بار نقض و مجدداً در دادگاهی هم‌عرض تأیید شده بود، به‌روشنی نشان می‌دهد که نظام قضایی در ایران از استقلال برخوردار نیست و دست‌نشانده نهادهای امنیتی است
کانون حقوق بشر ایران، چهارشنبه ۷ خردادماه ۱۴۰۴ – اعدام پدرام مدنی، ۴۰ ساله، صبح روز چهارشنبه ۷ خرداد ۱۴۰۴ در زندان قزلحصار اجرا شد. خبرگزاری میزان وابسته به قوه قضاییه اتهام وی را جاسوسی به نفع سرویس جاسوسی اسرائیل (موساد) ،محاربه و افساد فی‌الارض اعلام کرده است. این در حالی است که روند رسیدگی به پرونده او مملو از ابهامات حقوقی، بی‌عدالتی‌های ساختاری و فشارهای امنیتی بوده است. این اعدام در شرایطی انجام شد که خانواده او از روزهای قبل، در فضایی آکنده از ترس و بی‌خبری، شاهد انتقال پنهانی و شتاب‌زده او از زندان اوین به قزلحصار بودند.
به گزارش منابع حقوق بشری، مدنی که از سال ۱۳۹۸ در بازداشت به‌سر می‌برد، در یک روند قضایی فاقد استانداردهای بین‌المللی دادرسی عادلانه، به اعدام محکوم شد. این حکم دست‌کم سه بار توسط دیوان عالی کشور نقض شد؛ اما هر بار پس از ارجاع مجدد به شعبه هم‌عرض، بدون بررسی مستقل و جامع، مجدداً همان حکم اولیه صادر شد.
با این‌حال، اعدام مدنی در نهایت در بامداد چهارشنبه ۷ خرداد انجام شد، آن هم در سکوت خبری و درحالی‌که بسیاری از نهادهای حقوق بشری نسبت به «اجرای حکم در فضایی مبهم و تحت فشار» هشدار داده بودند.
اعدام پدرام مدنی، آن‌هم در شرایطی که حکم او سه بار نقض و مجدداً در دادگاهی هم‌عرض تأیید شده بود، به‌روشنی نشان می‌دهد که نظام قضایی در ایران از استقلال برخوردار نیست و دست‌نشانده نهادهای امنیتی است. در حالی که انتظار می‌رفت این روند پرابهام متوقف شود و رسیدگی منصفانه صورت گیرد، شاهد اجرای حکمی بودیم که نه‌تنها با اصول انسانی که با موازین حقوق بین‌الملل نیز در تضاد است.
افزایش موج اعدام‌ها در ایران نشانگر هراس حکومت از خیزش دوباره مردم است. هر طناب داری که برپا می‌شود، نه نماد عدالت، بلکه نشانه‌ای از بحران مشروعیت و زوال اخلاقی نظام است.
دادگاه‌های غیرعادلانه و استفاده از اعترافات اجباری
بنا بر گزارش‌های حقوقی، روند محاکمه پدرام مدنی شامل استانداردهای یک دادرسی عادلانه نبوده است. او بارها در طول بازداشت به سلول انفرادی منتقل شده و گزارش‌هایی درباره فشارهای فیزیکی و روانی برای اخذ اعترافات منتشر شده است. بسیاری از این اعترافات، مبنای صدور حکم قرار گرفته‌اند، امری که مغایر با ماده ۱۴ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی است که بر حق متهم به داشتن محاکمه‌ای منصفانه و علنی تأکید می‌کند.
علاوه بر این، نقض اصل برائت، عدم دسترسی به وکیل مستقل در مراحل بازجویی، و عدم رسیدگی شفاف قضایی، از دیگر مواردی است که در این پرونده به چشم می‌خورد. اجرای حکم در حالی صورت گرفت که روند رسیدگی نه شفاف بوده و نه منصفانه.
اعدام پدرام مدنی تنها یکی از صدها مورد اعدامی است که در ماه‌های اخیر در ایران رخ داده است. بر اساس گزارش سازمان‌های حقوق بشری، حکومت طی سال ۱۴۰۳، صدها حکم اعدام را عمدتاً علیه معترضان، زندانیان سیاسی، و متهمان به جرائم مرتبط با مواد مخدر اجرا کرده است.
برخی تحلیلگران معتقدند که افزایش چشمگیر اعدام‌ها، به‌ویژه پس از اعتراضات سراسری، بخشی از راهبرد ارعاب عمومی و ایجاد فضای وحشت در جامعه است. نظام حاکم، که از درون با بحران‌های اقتصادی، سیاسی و اجتماعی مواجه است، برای کنترل خشم عمومی، سیاست «اعدام درمانی» را در پیش گرفته است.
این روند، نشانه‌ای از استیصال حکومتی است که به جای شنیدن صدای اعتراضات مردم، با ابزار مرگ و سرکوب پاسخ می‌دهد.
اعدام پدرام مدنی، با توجه به ابهامات جدی در روند قضایی، نمونه‌ای آشکار از نقض حقوق بشر در ایران محسوب می‌شود. مهم‌ترین موارد نقض عبارت‌اند از:
ماده ۶ میثاق حقوق مدنی و سیاسی: که تنها در «محدودترین شرایط» اجازه صدور حکم اعدام را می‌دهد و بر ممنوعیت اجرای آن بر پایه محاکمات ناعادلانه تأکید دارد.
ماده ۱۴ همان میثاق: که به صراحت از حق محاکمه عادلانه، حضور وکیل، و رسیدگی مستقل و علنی سخن می‌گوید؛ اصولی که در پرونده پدرام مدنی رعایت نشده است.
ممنوعیت شکنجه و اعترافات تحت اجبار (بر اساس ماده ۷ میثاق حقوق مدنی و سیاسی): استفاده از اعترافات تحت فشار به‌عنوان مبنای صدور حکم، نقض مستقیم این اصل بنیادین است.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر