۶ خرداد, ۱۴۰۴دسته‌بندی اعدام
فریاد «نه به اعدام» در ۲۶ شهر؛ هفتادمین هفته کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام به خیابان‌ها رسید. خانواده‌ها، زندانیان و مردم معترض در ۲۶شهر ایران، در داخل و بیرون زندان‌ها، علیه موج فزاینده اعدام‌ها به حرکت اعتراضی دست زده و همزمان شعار «نه به اعدام» سردادند
کانون حقوق بشر ایران، سه‌شنبه ۶ خردادماه ۱۴۰۴ – در هفتادمین هفته کارزار سراسری «سه‌شنبه‌های نه به اعدام»، صدای اعتراض علیه اجرای احکام اعدام بار دیگر در سراسر ایران طنین‌انداز شد. خانواده‌های زندانیان سیاسی، جوانان معترض و فعالان مدنی در ۲۶ شهر با حضور خیابانی، در مکان‌های عمومی و خیابان‌ها، به اعدام به‌عنوان ابزار سرکوب پاسخ دادند
در این هفته، شرکت‌کنندگان با در دست داشتن تراکت‌ها و بنرهایی با عکس زندانیان محکوم به اعدام و شعارهایی چون «نه به اعدام»، «لغو فوری حکم اعدام»، «اعدام نکنید»، و «نه به احکام قرون وسطایی»، خواهان توقف چرخه مرگ‌آور اعدام در ایران شدند.
اعتراضات همزمان در شهر ایران
این هفته، شهرهای تهران، اهواز، مشهد، آمل، رودسر، سیرجان، ماهشهر، آستارا، بندرعباس، رشت، شهرکرد، قشم، قم، یزد، نیشابور، همدان، بروجن، شفت، اراک، بهارستان، رباط کریم، شهرقدس، شهریار، شیراز، کرج، ملارد صحنه حضور معترضان بودند. تصاویر متعددی از تجمعات خیابانی، در دست گرفتن پلاکاردهای اعتراضی، و شعارهای ضد اعدام در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده که گسترش این اعتراض سراسری را به تصویر می‌کشد.
حضور گسترده خانواده‌های زندانیان محکوم به اعدام در این شهرها، بار دیگر این حقیقت را آشکار کرد که صدای «نه به اعدام» تنها در چارچوب نهادهای حقوق بشری باقی نمانده و به خیابان‌ها و بطن جامعه رسیده است. مادران و پدران زندانیان با فریادهایی چون «فرزندان ما را اعدام نکنید» و «به بچه‌های ایران کمک کنید» به مقابله با این سیاست خشن برخاستند.
حمایت زندانیان زن از درون زندان اوین
همزمان با این اعتراضات خیابانی، زنان زندانی در بند زنان زندان اوین نیز با سر دادن شعارهایی چون «این آخرین پیامه، اعدام کنی قیامه» و «نه سرکوب، نه اعدام، نه تهدید؛ دیگر اثر ندارد» حمایت خود را از کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام اعلام کردند.
شعارهایی مانند «حکومت اعدامی یک خواب خوش ندارد» و «زندانی سیاسی آزاد باید گردد»، نماد ایستادگی و مقاومت از درون دیوارهای زندان است؛ مقاومتی که بار دیگر مرز میان داخل و بیرون زندان را در هم شکسته و مبارزه علیه اعدام را به حرکتی ملی بدل کرده است.
کارزاری که از زندان آغاز شد و به خیابان رسید
«سه‌شنبه‌های نه به اعدام» ابتدا به ابتکار زندانیان سیاسی درون زندان‌ها آغاز شد. کارزاری که در ابتدا تنها در دیوارهای اوین و قزلحصار طنین داشت، حالا به حرکتی اعتراضی با حضور فعال در دست‌کم ۴۴ زندان کشور و ده‌ها شهر تبدیل شده است.
از زندان‌های اوین، رجایی‌شهر، قزلحصار، مرکزی اراک، دیزل‌آباد کرمانشاه، دستگرد اصفهان، سنندج و لنگرود قم، گزارش‌هایی از مشارکت مستقیم زندانیان در این کارزار منتشر شده است. زندانیان، با سر دادن شعار، امتناع از شرکت در برنامه‌های رسمی زندان و ارسال پیام‌های صوتی، فریاد اعتراض خود را به همگان رسانده‌اند.
این هم‌صدایی میان زندانیان، خانواده‌ها و مردم در سطح خیابان، کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام را به یکی از مؤثرترین کمپین‌های اعتراضی داخلی بدل کرده است.
اعدام؛ ابزاری برای سرکوب در دیکتاتوری حاکم
اعدام در ایران همواره یکی از ابزارهای اصلی دیکتاتوری حاکم برای ایجاد رعب و سرکوب مخالفان بوده است. صدور احکام اعدام علیه معترضان، فعالان سیاسی، اقلیت‌های قومی و مذهبی، و حتی نوجوانان، به‌عنوان اهرمی برای مهار نارضایتی اجتماعی به کار رفته است.
بر اساس آمارهای منتشر شده توسط نهادهای بین‌المللی حقوق بشر، ایران یکی از بالاترین نرخ‌های اعدام در جهان را دارد. صدها نفر تنها در سال گذشته اعدام شده‌اند، بسیاری از آن‌ها بدون رعایت اصول دادرسی عادلانه، با پرونده‌هایی مبتنی بر اعترافات تحت شکنجه، و بدون دسترسی به وکیل مستقل محاکمه شده‌اند.
در این میان، اقلیت‌های قومی و مذهبی به‌ویژه کردها، بلوچ‌ها، اهل سنت و عرب‌ها، سهم چشم‌گیری از قربانیان این چرخه مرگ را به خود اختصاص داده‌اند. همچنین، فعالان بازداشت‌شده در اعتراضات سراسری، به‌سرعت محاکمه و محکوم به اعدام شده‌اند.
فریادی سراسری برای لغو اعدام
آن‌چه در هفتادمین هفته کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام نمایان شد، تنها یک اعتراض نبود؛ بلکه فریادی سراسری برای پایان دادن به سیاست حذف فیزیکی معترضان، برای توقف خون‌ریزی، و برای بازپس‌گیری حق زندگی بود.
این فریاد اکنون از دل سلول‌ها، از قلب خیابان‌ها و از زبان خانواده‌هایی که فرزندانشان در معرض چوبه دار قرار دارند، شنیده می‌شود. این فریاد، مرز میان سیاست، جامعه مدنی و مقاومت مردمی را درهم شکسته است.
کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» نشان داده که اعتراض در ایران زنده است. در شرایطی که موج سرکوب در بالاترین سطح خود قرار دارد، این کارزار امید را به خانواده‌ها بازگردانده و شبکه‌ای از همبستگی ملی علیه سیاست اعدام پدید آورده است.
در هفتادمین هفته این کارزار، پیام روشن است: اعدام نکنید. این نه فقط درخواستی برای عدالت، بلکه ایستادگی در برابر ترس، خشونت و بی‌عدالتی است.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر