۲۹ اردیبهشت, ۱۴۰۴دسته‌بندی اعدام
پیش از این، زندان‌های یاسوج، مهاباد، سنندج، بهبهان، زاهدان و ازبرم لاهیجان نیز به کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام»پیوسته بودند
کانون حقوق بشر ایران، ۲۹ اردیبهشت ۱۴۰۴ – زندان بوکان به عنوان چهل و چهارمین زندان در ایران، به کارزار اعتراضی «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» پیوست. این کارزار که با هدف مقابله با موج رو به گسترش اعدام‌ها در زندان‌های ایران شکل گرفته، به یکی از نمادهای مقاومت مدنی در برابر دستگاه سرکوبگر قضایی دیکتاتوری حاکم تبدیل شده است.
بر اساس گزارش‌های دریافتی، زندانیان زندان بوکان اعلام کرده‌اند که از سه‌شنبه ۳۰ اردیبهشت‌ماه، به نشانه اعتراض به سیاست‌های اعدام‌محور حاکم، دست به تحصن و اعتصاب غذا خواهند زد. این حرکت نمادین در چارچوب کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» صورت می‌گیرد؛ کارزاری که از بهمن سال گذشته آغاز شده و همچنان در حال گسترش در زندان‌های مختلف کشور است.
موج پیوستن زندان‌ها به کارزار «نه به اعدام»
پیش از این، زندان‌های یاسوج، مهاباد، سنندج، بهبهان، زاهدان و ازبرم لاهیجان نیز به این جنبش پیوسته بودند. روز یک‌شنبه ۲۸ اردیبهشت‌ماه، جمعی از زندانیان زندان مهاباد با انتشار بیانیه‌ای از پیوستن خود به این کارزار خبر دادند و اعلام کردند که از روز ۳۰ اردیبهشت، در اعتراض به افزایش نگران‌کننده اعدام‌ها و روند فزاینده حذف حق حیات، اعتصاب غذا خواهند کرد.
اعتراض‌های گسترده در میان زندانیان سیاسی، عقیدتی و حتی زندانیان جرایم عادی در ایران نشان می‌دهد که اعدام به ابزاری برای سرکوب، ارعاب و خاموش کردن هرگونه صدای مخالف در کشور تبدیل شده است.
مرگ مشکوک ذبیح الله ریگی در ایام مرخصی؛ ابهامات و نگرانی‌ها درباره دخالت نهادهای امنیتی
کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» در ۹ بهمن ۱۴۰۲ از زندان قزلحصار کرج آغاز شد. این کارزار در ابتدا با اعتصاب غذای جمعی زندانیان سیاسی کلید خورد و به‌تدریج در میان سایر زندان‌ها گسترش یافت. زندانیان با استفاده از نمادهایی همچون بازوبند مشکی، صدور بیانیه، تحصن و اعتصاب غذا، مخالفت خود را با سیاست‌های سرکوبگرانه حاکم در قالب مجازات اعدام ابراز می‌کنند.
جنبش «نه به اعدام» اکنون به یک صدای جمعی فراگیر در میان زندانیان سراسر کشور تبدیل شده است؛ صدایی که خواهان پایان دادن به استفاده از اعدام به عنوان ابزار کنترل اجتماعی و سیاسی است.
حمایت نهادهای حقوق بشری و هشدارهای بین‌المللی
نهادهای بین‌المللی مدافع حقوق بشر از جمله سازمان عفو بین‌الملل، شورای حقوق بشر سازمان ملل بارها درباره موج فزاینده اعدام‌ها در ایران هشدار داده‌اند. بر اساس گزارش‌ها، در سال ۱۴۰۳ بیش از ۸۰۰ نفر در ایران اعدام شده‌اند؛ بسیاری از این اعدام‌ها بدون دادرسی عادلانه و در سکوت کامل خبری انجام شده‌اند.
این نهادها اجرای مجازات اعدام در ایران را ناقض صریح اصل حق زندگی و مغایر با میثاق‌های بین‌المللی حقوق بشر می‌دانند. آن‌ها خواستار توقف فوری اعدام‌ها، شفاف‌سازی پرونده‌ها و لغو احکام اعدام به‌ویژه در پرونده‌های سیاسی و امنیتی شده‌اند.
مقاومت در تاریکی؛ اعتراض از دل زندان‌ها
پیوستن زندان بوکان به کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» نشانه‌ای از آن است که صدای اعتراض حتی در تاریک‌ترین نقاط کشور خاموش نشده است. زندانیان با وجود فشارهای شدید امنیتی، تهدیدها و محرومیت‌ها، همچنان به مقاومت مدنی و اعتراض مسالمت‌آمیز علیه سیاست‌های مرگ‌محور حکومت ادامه می‌دهند.
این حرکت اعتراضی نه‌تنها از حمایت نهادهای حقوق بشری برخوردار شده، بلکه توجه افکار عمومی داخلی و بین‌المللی را نیز به خود جلب کرده است. جنبش «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» اکنون به نماد پایداری و فریاد جمعی علیه مجازاتی بدل شده که تنها مرگ و ترس به همراه دارد.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر