۱ خرداد, ۱۴۰۴دسته‌بندی حقوق بشر
به گفته نزدیکان، ذبیح الله ریگی هیچ بیماری زمینه‌ای نداشته و در طول مدت زندان از سلامت جسمی نسبی برخوردار بوده است. پزشکان بیمارستان هم علت مشخصی برای مرگ اعلام نکردند
کانون حقوق بشر ایران، پنج‌شنبه اول خردادماه ۱۴۰۴ – مرگ مشکوک ذبیح الله ریگی (نتوزهی)، زندانی سیاسی بلوچ، در بیمارستان امام علی زاهدان، بار دیگر نگاه‌ها را به فهرست طولانی زندانیانی که در نتیجه رفتارهای مشکوک یا سهل‌انگاری عامدانه نهادهای امنیتی جان باخته‌اند، جلب کرده است. مقامات مدعی‌اند که او در مرخصی هفت‌روزه به‌سر می‌برده اما خانواده و بستگانش این ادعا را دروغی آشکار می‌دانند و تأکید دارند که ذبیح الله ریگی در زندان بوده و توسط مأموران به بیمارستان منتقل شده است.
خبر مرگ ذبیح الله ریگی در تاریخ شنبه ۲۷ اردیبهشت ۱۴۰۴ منتشر شد. بنا بر روایت رسمی، این زندانی ۲۹ ساله تنها سه روز پس از شروع مرخصی دچار درد شدید شکمی شد و با وجود بستری شدن در بیمارستان امام علی زاهدان، پس از چهار روز جان باخت. مقامات گفته‌اند که او در خانه دچار مشکل شده و سپس برای درمان اعزام شده است.
اما یک عضو خانواده ریگی در گفت‌وگو با منابع مطلع، این نسخه از ماجرا را دروغ‌سازی آشکار خوانده و تأکید کرده است:
«ذبیح الله در مرخصی نبود. او داخل زندان بود. سربازها خودشان او را به بیمارستان آوردند و بعد از آن به ما زنگ زدند که بیایید بیمارستان. او دو روز با درد شدید روی تخت افتاده بود. صبح شنبه یک آمپول به او تزریق کردند و همان روز جانش را از دست داد.»
فقدان سابقه بیماری و ابهام در علت مرگ
به گفته نزدیکان، ذبیح الله ریگی هیچ بیماری زمینه‌ای نداشته و در طول مدت زندان از سلامت جسمی نسبی برخوردار بوده است. پزشکان بیمارستان هم علت مشخصی برای مرگ اعلام نکردند. پرونده پزشکی‌اش هم مبهم است. این ابهام در علت مرگ و همزمانی آن با انتقال او از زندان به بیمارستان، افکار عمومی را نسبت به احتمال مسمومیت عمدی یا بدرفتاری فیزیکی در زندان حساس کرده است.
اعدام ۱۸زندانی در زندان‌های قزلحصار،تبریز، قم، کهنوج، برازجان، همدان، اصفهان، بندرعباس، بیرجند
تبعیض و سرکوب علیه پیروان اهل سنت در ایران – قسمت دوم؛ قتل روحانیون اهل سنت
ذبیح الله تنها دو هفته تا آزادی فاصله داشت
یکی از تلخ‌ترین جنبه‌های این مرگ مشکوک آن است که ذبیح الله ریگی تنها دو هفته با پایان دوران محکومیت ده‌ساله‌اش فاصله داشت. این موضوع، فرضیه مرگ طبیعی را برای خانواده رد کرده و آنان را مصمم‌تر از همیشه کرده تا حقیقت را فریاد بزنند. آن‌ها خواستار تحقیقات شفاف، مستقل و بی‌طرفانه در این خصوص شده‌اند.
مرگ ذبیح الله ریگی، مشابه با ده‌ها مورد دیگر از مرگ‌های مشکوک زندانیان سیاسی و عقیدتی در سال‌های گذشته، نشانه‌ای از یک الگوی نگران‌کننده است: پنهانکاری، ارائه گزارش‌های جعلی، فقدان پیگیری قضایی مستقل و عدم پاسخگویی نهادهای امنیتی و قضایی.
مرگ مشکوک ذبیح الله ریگی و انکار حقیقت از سوی مقامات، نمونه‌ای آشکار از نقض جدی حقوق بشر است که بر اساس چندین ماده از میثاق‌های بین‌المللی زیر قابل پیگیری است:
ماده ۶ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی: «هر انسان دارای حق ذاتی زندگی است و این حق باید توسط قانون حمایت شود. هیچ‌کس نباید به‌طور خودسرانه از زندگی محروم شود.»
ماده ۷ همین میثاق: «هیچ‌کس نباید تحت شکنجه یا مجازات یا رفتارهای ظالمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز قرار گیرد.»
پنهانکاری درباره علت مرگ، انکار محل واقعی نگهداری، و بی‌اعتنایی به سلامت جسمی زندانیان، همه مصداق‌هایی روشن از نقض این مواد حقوق بشری است.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر