۳ خرداد, ۱۴۰۴دسته‌بندی حقوق بشر
مرگ رضا ملکی، به دلیل بیماری کبدی و عدم رسیدگی پزشکی در زندان قزلحصار و موارد مشابه ضرورت گسترش کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» را هر چه بیشتر می‌کند
کانون حقوق بشر ایران، شنبه ۳ خردادماه ۱۴۰۴ – رضا ملکی، زندانی ۳۷ ساله اهل هرسین از توابع استان کرمانشاه، روز پنج‌شنبه اول خردادماه ۱۴۰۴، در زندان قزلحصار کرج جان خود را از دست داد. دلیل مرگ این زندانی، بیماری کبدی حاد و عدم رسیدگی پزشکی اعلام شده است. این واقعه در اندرزگاه ۱۵، واحد دو این زندان به وقوع پیوسته است.
رضا ملکی از یک سال پیش به اتهام مرتبط با مواد مخدر در بازداشت به‌سر می‌برد و با وجود وخامت شدید حال جسمانی‌اش، از ابتدایی‌ترین حقوق درمانی و دادرسی محروم بوده است. یک منبع آگاه نزدیک به خانواده‌ی این زندانی تأیید کرده که پزشکان زندان پیش‌تر از بهبود او قطع امید کرده بودند، اما با این وجود، نه‌تنها هیچ اقدامی برای درمان مؤثر او صورت نگرفت، بلکه اجازه مرخصی استعلاجی و حضور در کنار خانواده نیز از وی سلب شد.
این منبع افزود: «رضا ملکی بدون هیچ‌گونه رسیدگی قضایی و بدون برگزاری حتی یک جلسه دادگاه، در بازداشت موقت به‌سر می‌برد. در تمام این مدت، وضعیت وخیم جسمی او نادیده گرفته شد و درخواست‌های مکرر خانواده برای پیگیری حقوقی یا درمان، بی‌پاسخ ماند.»
مرگ رضا ملکی، تنها یک پرونده از میان صدها مورد مشابه در زندان‌های ایران است که جان انسان‌ها در سایه‌ی بی‌توجهی عامدانه به مسائل بهداشتی، حقوقی و انسانی از میان می‌رود. به‌ویژه در پرونده‌های مرتبط با مواد مخدر، که نظام قضایی حاکم غالباً با رویکردی سرکوب‌گرانه و غیرتخصصی، بدون رسیدگی عادلانه و حتی بررسی مستقل پرونده‌ها، احکام سنگین مانند اعدام یا بازداشت‌های طولانی‌مدت بدون محاکمه صادر می‌کند.
کانون حقوق بشر ایران، بارها نسبت به شرایط غیرانسانی حاکم بر زندان‌های ایران هشدار داده؛ از نبود خدمات پزشکی مناسب گرفته تا محرومیت زندانیان از حق ملاقات، و از شکنجه‌های فیزیکی و روانی تا صدور احکام ناعادلانه. این شرایط مصداق روشنی از نقض سیستماتیک حقوق بشر است که به صورت روزمره در زندان‌های دیکتاتوری حاکم علیه شهروندان اعمال می‌شود.
“نه به اعدام”؛ بازخوانی اعدام ناصر رحیمی و ضرورت گسترش کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام»
مصطفی محمدی، شکنجه و محرومیت از درمان در زندان شیبان
مورد رضا ملکی، نقض چندین اصل بنیادین حقوق بشر به‌شمار می‌رود:
نقض حق برخورداری از مراقبت پزشکی – مطابق ماده ۱۰ «میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی»، با همه افرادی که از آزادی محروم شده‌اند باید با انسانیت و احترام برخورد شود، از جمله تأمین نیازهای درمانی آنان. سلب این حق از رضا ملکی عملاً به مرگ او منجر شد.
نقض اصل دادرسی عادلانه – بر اساس ماده ۱۴ همین میثاق، هر فردی حق دارد که بدون تأخیر غیرضروری محاکمه‌ای عادلانه داشته باشد. اما رضا ملکی بدون هیچ‌گونه جلسه دادگاه و در بازداشت موقت جان باخت.
نقض حق زندگی – طبق ماده ۶ میثاق، هر انسان حق ذاتی بر زندگی دارد. بی‌اعتنایی عامدانه به وضعیت سلامتی رضا ملکی، نقض مستقیم این اصل است.
پرونده‌هایی نظیر رضا ملکی، زنگ خطری است برای تمامی مدافعان حقوق بشر که نشان می‌دهد نظام قضایی حاکم نه‌تنها فاقد سازوکارهای عدالت‌محور است، بلکه به شکلی ساختاری به ابزاری برای سلب حیات، کرامت و امنیت شهروندان تبدیل شده است. صدور احکام اعدام، به‌ویژه در پرونده‌های مشکوک به شکنجه یا اعترافات اجباری، یکی از مصادیق بارز این بی‌عدالتی است.
کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» تنها یک شعار نیست؛ بلکه تلاشی است برای نجات جان انسان‌ها از چنگال یک سیستم قضایی که نه به جان انسان اهمیت می‌دهد، نه به حقیقت. گسترش این کارزار، پیوندی میان دردهای زندانیان، خانواده‌هایشان، و وجدان آگاه جامعه است.
با صدای بلند اعلام می‌کنیم: نه به اعدام، نه به ظلم، نه به مرگ خاموش در سلول‌های فراموش‌شده.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر