۲۹ اردیبهشت, ۱۴۰۴دسته‌بندی اعدام
پیشتر زندانیان در زندان‌های مهاباد، سنندج، بهبهان، زاهدان و ازبرم لاهیجان نیز به کارزار«سه‌شنبه‌های نه به اعدام» پیوسته بودند
کانون حقوق بشر ایران، ۲۹اردیبهشت ۱۴۰۴ – در ادامه گسترش اعتراض‌های سراسری علیه موج اعدام‌ها در زندان‌های ایران، زندان یاسوج نیز به عنوان چهل و سومین زندان به کارزار اعتراضی «سه‌شنبه‌های نه به اعـدام» پیوست. این کارزار که با هدف اعتراض به افزایش نگران‌کننده صدور و اجرای احکام اعـدام در کشور شکل گرفته، اکنون به یکی از مهم‌ترین اشکال مقاومت مدنی درون زندان‌ها تبدیل شده است.
به گفته منابع مطلع، زندانیان زندان یاسوج با اعلام همبستگی با این حرکت اعتراضی، از روز سه‌شنبه 30 اردیبهشت‌ماه، اقدام به تحصن و اعتصاب غذا می‌کنند. این اقدام در اعتراض به آنچه «تشدید صدور احکام اعـدام و نقض فاحش حق حیات» خوانده شده، صورت گرفته است.
موج پیوستن زندان‌ها به کارزار «نه به اعـدام»
پیش از زندان یاسوج، زندانیان مهاباد، سنندج، بهبهان، زاهدان و ازبرم لاهیجان نیز به این کارزار پیوسته بودند. روز یک‌شنبه ۲۸ اردیبهشت‌ماه، جمعی از زندانیان زندان مهاباد با انتشار بیانیه‌ای اعلام کردند که از 30 اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۴، در اعتراض به روند رو به رشد اعـدام‌ها در کشور، به این کارزار خواهند پیوست و دست به اعتصاب غذا می‌زنند.
وضعیت بحرانی مجید روشن نژاد در زندان تهران بزرگ؛ عدم رعایت تفکیک جرائم و تهدید جدی جانی
کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعـدام»؛ پیوستن زندان مهاباد به کارزار
جنبش «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» نخستین‌بار در ۹ بهمن ۱۴۰۲ از زندان قزلحصار کرج آغاز شد. این حرکت با اعتصاب غذای جمعی زندانیان سیاسی کلید خورد و به سرعت در زندان‌های دیگر نیز گسترش یافت. زندانیان این کارزار با بستن بازوبند مشکی، اعتصاب غذا، یا صدور بیانیه‌های جمعی، مخالفت خود را با سیاست‌های مرگ‌محور دیکتاتوری حاکم اعلام می‌کنند.
علیرغم تشدید سرکوب‌ها و افزایش شمار اعدام‌ها، این کارزار متوقف نشده و همچنان بر موج اعتراض‌های درون زندان دامن می‌زند. بسیاری از ناظران آن را نمادی از مقاومت خاموش اما مستمر علیه نقض سیستماتیک حقوق بشر در ایران می‌دانند.
هشدارهای بین‌المللی و حمایت از جنبش زندانیان
فعالان حقوق بشر و نهادهای بین‌المللی بارها نسبت به افزایش نگران‌کننده اعدام‌ها در ایران هشدار داده‌اند. سازمان‌هایی چون عفو بین‌الملل و دیده‌بان حقوق بشر، اقدامات دستگاه قضایی ایران را «نقض آشکار تعهدات بین‌المللی» دانسته و خواستار توقف فوری اعدام‌ها شده‌اند.
به گفته این نهادها، اجرای اعدام‌ها به‌ویژه در پرونده‌های سیاسی، امنیتی و حتی جرایم غیرخشونت‌آمیز مانند مرتبط با مواد مخدر، با اصول دادرسی عادلانه، حق زندگی، و منع مجازات‌های غیرانسانی در تضاد است.
اعدام؛ ابزار سرکوب، نه عدالت
در شرایطی که موج اعدام‌ها افزایش یافته، دیکتاتوری حاکم از این ابزار به عنوان وسیله‌ای برای سرکوب جامعه و ایجاد رعب و وحشت استفاده می‌کند. با این حال، پیوستن پی‌درپی زندانیان به کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» نشان می‌دهد که صدای اعتراض حتی در تاریک‌ترین نقاط کشور نیز خاموش نشده است.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر