۱۵ اردیبهشت, ۱۴۰۴دسته‌بندی حقوق بشر
زندانی سیاسی یونس آزادبر از زندانیان سیاسی دهه ۶۰ و ۷۰ می‌باشد. این زندانی سیاسی که سال‌ها در زندان تحت شکنجه قرار داشته است، در زندان بر اثر ضربات باتوم به سر به بیماری صرع مبتلا شده و همچنان از آثار این بیماری رنج می‌برد
کانون حقوق بشر ایران، دوشنبه ۱۵ اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۴ – یونس آزادبر، زندانی سیاسی پیشین و از زندانیان سیاسی دهه ۶۰، صبح روز دوشنبه ۱۵ اردیبهشت ۱۴۰۴، در رشت توسط نیروهای اطلاعات سپاه بازداشت و به مکانی نامعلوم منتقل شد. بازداشت این فعال سیاسی در حالی صورت گرفته که وی با قرار وثیقه‌ای به مبلغ ۸۰ میلیارد ریال آزاد بود.
یونس آزادبر ۶۲ ساله از بیماری‌های جدی و خطرناک از جمله بیماری شدید قلبی و صرع رنج می‌برد. به گفته پزشکان، وی در سال گذشته نیازمند انجام عمل جراحی قلب به دلیل وخامت وضعیت جسمی خود بوده است. بیماری صرع او نیز ناشی از ضربات باتوم در دوران حبس قبلی‌اش و شکنجه‌هایی است که در دهه‌های گذشته متحمل شده است.
بر اساس اطلاعات دریافتی، یونس آزادبر پیش‌تر در تاریخ ۲۸ تیرماه ۱۴۰۲ توسط اداره اطلاعات استان گیلان بازداشت و به بند میثاق زندان لاکان رشت منتقل شده بود. وی پس از چند ماه تحمل حبس و با توجه به وضعیت حاد جسمی، در آذرماه ۱۴۰۲ با قرار وثیقه آزاد شد.
حال، بازداشت مجدد او بدون اعلام دلیل مشخص و انتقال به مکانی نامعلوم، نگرانی‌های شدید خانواده و فعالان حقوق بشر را برانگیخته است. به‌ویژه که بیماری‌های مزمن و وضعیت ناپایدار جسمی وی، هرگونه نگهداری در بازداشتگاه‌های غیرمجهز را به خطری جدی برای جانش تبدیل می‌کند.
فعالان حقوق بشر خواستار شفاف‌سازی فوری درباره محل نگهداری یونس آزادبر، ارائه خدمات درمانی و تضمین سلامت این زندانی سیاسی سابق شده‌اند.
اعتصاب غذای مطلب احمدیان در اعتراض به مرگ تدریجی؛ دادستان تهران درمان را متوقف کرد
تبعید سه زندانی سیاسی کُرد از زندان ایلام به زندان‌های زاهدان، کرمان و مشهد
زندانی سیاسی یونس آزادبر از زندانیان سیاسی دهه ۶۰ و ۷۰ می‌باشد. این زندانی سیاسی که سال‌ها در زندان تحت شکنجه قرار داشته است، در زندان بر اثر ضربات باتوم به سر به بیماری صرع مبتلا شده و همچنان از آثار این بیماری رنج می‌برد. وی به دلیل وخامت وضعیت جسمانی در آذرماه ۱۴۰۲، به قید وثیقه آزاد شده بود.
افشای شکنجه توسط ماموران اطلاعات در پوش معالجه بیماری
وی در خرداد ماه ۱۴۰۳، پیش از آزادی از زندان با نوشتن نامه‌ای به تشریح وضعیت جسمی خود پرداخت. در قسمتی از نامه آمده بود «هر لحظه در خطر حمله و بیم مرگ قرار دارم.» در بخشی از این نامه چنین آمده است:
«به مردم میهنم درود می‌فرستم
اینک در زندان لاکان که فاقد امکانات تخصصی جهت خدمات به بیماران مغز و اعصاب (صرع) می‌باشد، محبوسم. پروژه حذف من که توسط وزارت اطلاعات در بهار ۱۴۰۱ کلید خورده بود، در تابستان ۱۴۰۲ توسط سازمان اطلاعات سپاه با دستگیری بنده شروع شده است.
باری با درخواست‌های مکرر از ریاست زندان، بازپرس پرونده و مدیرکل سازمان زندان‌ها، روز دوشنبه ۱۳ شهریورماه ۱۴۰۲ برای رفع مسئولیت توسط ماموران اداره اطلاعات سپاه! به کلینیک امام سجاد (متعلق به سپاه پاسداران) رشت اعزام و پزشک (دکتر کوروش بهرامی) دستور نوار مغز داد که دستگاه نوار مغز فاقد سیگنال لازمه و کامل بود.
در اتاق نوار مغز بدون اجازه بنده، ماموران اطلاعات سپاه از مراحل آن جهت مستند سازی عکس و فیلم تهیه نمودند که تکنسین نوار مغز در کمال همکاری به ماموران اعتراض نکرد.
پس از مشاهده نوار مغز توسط دکتر بهرامی یکی از ماموران اطلاعات سپاه با کارشناس (بازجو) پرونده تماس گرفت و گوشی را به دکتر بهرامی داده و در خصوص بیماری صرع که سال‌هاست به آن مبتلا هستم، تبادل نظر کردند. سپس مجددا دکتر بهرامی اینجانب را احضار و بدون حضور ماموران اطلاعات سپاه در خصوص اتهام انتسابی سوالاتی کردند که با عرف پزشکی منافات داشت.
از سال ۱۳۸۹ تشنجات بنده که نتیجه ضربات وارده به جمجمه ام در دهه خونبار ۶۰ در زندان‌های دیکتاتوری حاکم بوده است، بنا به تشخیص خانم دکتر عباسیون در قسمت تحتانی مخچه بر اثر اصابت جسم سنگین ضایعه‌ای ایجاد شده است.
بر طبق قوانین ج ا که به صراحت تاکید شده است که بیماران مبتلا به صرع به دلیل شرایط خطرناک‌شان نباید در زندان باشند. متاسفانه این حق قانونی از اینجانب مدت‌هاست که سلب شده و هر لحظه در خطر حمله و بیم مرگ قرار دارم. کمترین امکاناتی در زندان‌های ایران برای این امر پیش بینی نشده است. هیچ اهمیتی نه برای قوانین خود و نه برای جان انسان‌ها قائل نمی‌باشند.»
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر