۱۱ اردیبهشت, ۱۴۰۴دسته‌بندی حقوق بشر
سه زندانی در زندان ایرانشهر بر اثر گرما جان باختند. فریادهای بی‌پاسخی که هیچوقت شنیده نشد، حاکی از بحران انسانی در این زندان است
به گفته منابع مطلع، بیش از ۲۰۰ زندانی در یک سوله بدون تهویه مناسب محبوس هستند. تنها یک هواکش کوچک در این سوله وجود دارد که نمی‌تواند پاسخگوی گرمای طاقت‌فرسای منطقه باشد. این شرایط در دو سال گذشته منجر به مرگ دستکم سه زندانی، از جمله عدنان نارویی و محمد اربابی شده است.
بی‌توجهی مسئولان زندان ایرانشهر به وضعیت اسفناک بند، از جمله فقدان سیستم سرمایشی و گرمایشی، موجب وخامت حال زندانیان شده و جان آن‌ها را در معرض خطر مستقیم قرار داده است. همچنین، روند پیگیری قضایی زندانیان عملاً متوقف شده و هیچ پاسخگویی از سوی مقامات وجود ندارد.
اعتراض خانواده زندانیان به وضعیت نابسامان زندان
خانواده زندانیان تأکید کرده‌اند که سه مقام اصلی زندان، شامل رئیس زندان ایرانشهر، مسئول حفاظت زندان و محمدحسین خسروی،
در شهریورماه ۱۴۰۳، خانواده‌های زندانیان نیز در اعتراض به فشارهای مالی و وضعیت نابسامان زندان، در مقابل بخش مراجعین زندان ایرانشهر تجمع اعتراضی برگزار کردند. آنان به دریافت هزینه‌های غیرقانونی برای ملاقات و همچنین اخاذی در روند آزادی مشروط اعتراض داشتند.
در گزارشی پیشین که توسط کانون حقوق بشر ایران منتشر شد، فاش شده بود که دادستان ایرانشهر و رئیس زندان از زندانیان با جرائم مواد مخدر، در ازای تودیع وثیقه یا موافقت با آزادی مشروط، به‌صورت مستقیم و غیرمستقیم، مبالغ کلان و یا سکه طلا دریافت می‌کنند.
این گزارش‌ها بار دیگر ضرورت نظارت جدی نهادهای حقوق بشری و بین‌المللی بر وضعیت زندان‌های ایران را برجسته می‌کند؛ جایی که عدالت، کرامت انسانی و حتی حق زنده‌ماندن در آن به‌شدت تهدید می‌شود.
اعدام دستکم ۱۲زندانی در زندان‌های قزلحصار، سپیدار اهواز و وکیل‌آباد مشهد
اعدام محسن لنگرنشین متخصص برجسته امنیت سایبری، در زندان قزلحصار
افشای شرایط غیرانسانی زندان‌ها در ایران، وظیفه‌ای اخلاقی و ملی هر ایرانی است. زندان‌های کشور، به‌ویژه در مناطق محروم مانند بلوچستان، به مکانی برای نقض آشکار حقوق بشر تبدیل شده‌اند. کمبود امکانات اولیه، شرایط غیربهداشتی، تغذیه ناکافی، و برخوردهای تحقیرآمیز با زندانیان، زندگی هزاران انسان را در این مراکز به جهنمی بی‌پایان تبدیل کرده است.
سکوت در برابر این وضعیت، تنها به تداوم این بی‌عدالتی‌ها کمک می‌کند. هر ایرانی، فارغ از گرایش‌های سیاسی یا اجتماعی خود، باید به اهمیت شفاف‌سازی و افشای این حقایق تلخ پی ببرد.
آگاهی‌بخشی درباره وضعیت زندان‌ها، نه‌تنها قدمی در جهت دفاع از حقوق زندانیان، بلکه تلاشی برای اصلاح ساختارهای معیوب و جلوگیری از گسترش این بحران انسانی است.
وظیفه ماست که صدای زندانیانی باشیم که در پشت دیوارهای سکوت و ظلم، از ابتدایی‌ترین حقوق انسانی خود محروم شده‌اند. اگر هر ایرانی، حتی در سطحی کوچک، تلاش کند این واقعیات را به گوش دیگران برساند، جامعه به سمتی حرکت خواهد کرد که ظلم دیگر قابل پنهان‌کردن نباشد. تنها با اتحاد و آگاهی‌بخشی، می‌توانیم مسئولان را به پاسخگویی وادار کرده و امیدی برای تغییر شرایط ایجاد کنیم.
زندانیان، هرچند محکوم، انسان هستند و شایسته برخورداری از حقوقی اولیه‌اند. اگر ما به‌عنوان شهروندان این کشور در برابر این شرایط سکوت کنیم، نه‌تنها به تداوم این بی‌عدالتی کمک کرده‌ایم، بلکه در برابر وجدان انسانی خود نیز مسئول خواهیم بود. این وظیفه هر ایرانی است که با افشای حقیقت، چراغی در تاریکی روشن کند.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر