۲۳ اردیبهشت, ۱۴۰۴دسته‌بندی حقوق بشر
به گفته خانواده، پرونده پرهام پروری مجدداً به شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب ارجاع شده است، اما امید به تحقق عدالت در شرایطی که یکی از اتهامات اصلی او هنوز بررسی مجدد نشده، کمرنگ به نظر می‌رسد
کانون حقوق بشر ایران، سه‌شنبه ۲۳ اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۴ – زندانی سیاسی پرهام پروری، از بازداشت‌شدگان اعتراضات سراسری ۱۴۰۱، با وجود پیگیری‌های قضایی، همچنان با احکام سنگین تبعید و زندان روبه‌رو است. به گفته مادر او، سروه سوزنی، درخواست اعاده دادرسی تنها برای یکی از اتهامات جزئی او پذیرفته شده و اتهام سنگین «محاربه» همچنان پابرجاست. این موضوع می‌تواند ادامه اجرای حکم تبعید ۱۰ ساله و حبس ۵ ساله او را تثبیت کند.
بازداشت خشونت‌آمیز و آغاز مسیر پرچالش قضایی
پرهام پروری، فارغ‌التحصیل مهندسی مکانیک از دانشگاه صنعتی ارومیه و ورزشکار دارای مدال در رشته شنا، در تاریخ ۱۱ مهر ۱۴۰۱ در تهران، هنگام بازگشت از محل کار به منزل، با خشونت توسط نیروهای امنیتی بازداشت شد. او ابتدا به زندان تهران بزرگ منتقل شد و در فروردین ۱۴۰۲ همراه با ۲۰ زندانی سیاسی دیگر به‌صورت ناگهانی به زندان اوین انتقال یافت.
در دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی عموزاد، پروری به اتهام «محاربه از طریق اقدام علیه امنیت ملی» و «اجتماع و تبانی» به پنج سال حبس تعزیری و ده سال تبعید به زندان جاسک محکوم شد. این حکم در آذر ۱۴۰۲، توسط شعبه ۹ دیوان عالی کشور تأیید شد و زمینه‌ساز تبعید او به زندان‌های دورافتاده گردید.
در دی‌ماه ۱۴۰۲، پرهام پروری بدون اطلاع خانواده‌اش از زندان اوین به زندان ایرانشهر تبعید شد. دوری شدید این زندان از محل سکونت خانواده در سقز، امکان ملاقات‌های حضوری را عملاً از میان برد. پس از مدتی کوتاه، وی به زندان زاهدان منتقل شد و سپس مجدداً به ایرانشهر بازگردانده شد.
در مهرماه ۱۴۰۳، او در زندان ایرانشهر توسط چند زندانی اجیرشده مورد حمله فیزیکی قرار گرفت. مهاجمان با پرتاب فلاسک آب جوش به صورت او، موجب شکستگی استخوان بالای چشم، پارگی و سوختگی شدید در صورت و قسمت‌هایی از بدنش شدند. با وجود این جراحت‌ها، پرهام به جای درمان، به سلول انفرادی منتقل شد. این حمله و انتقال تنبیهی، بخشی از سیاست فشار علیه او و دیگر زندانیان سیاسی در این زندان‌هاست.
پرهام پروری در زندان ایرانشهر، برخلاف اصل تفکیک جرائم، در میان زندانیان با جرائم سنگین نگهداری می‌شود. در حالی که درخواست‌های مکرر او و خانواده‌اش برای انتقال به زندانی در نزدیکی محل سکونت رد شده‌اند، آن‌ها ناچارند مسافتی بیش از ۲۰۰۰ کیلومتر را برای ملاقات کوتاه با فرزندشان طی کنند.
پیمان فرح آور؛ وخامت وضعیت جسمی در زندان لاکان رشت
شصت و هشتمین هفته کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» در ۴۱ زندان کشور
مورد پرهام پروری مصداق بارز نقض حقوق بشر و بی‌توجهی به اصول دادرسی عادلانه است. از جمله مواد نقض‌شده می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
ماده ۱۰ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی: که بر ضرورت رفتار انسانی با زندانیان و جداسازی آن‌ها بر اساس نوع جرم تأکید دارد. نگهداری پرهام در میان زندانیان خطرناک، نقض مستقیم این اصل است.
ماده ۱۴ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی: که تصریح دارد هر متهمی حق برخورداری از دادرسی عادلانه و حضور وکیل در تمامی مراحل قضایی را دارد. در حالی که بخش بزرگی از روند دادرسی پروری در غیاب وکیل و تحت فشار امنیتی صورت گرفته است.
ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر: که رفتار بی‌رحمانه و غیرانسانی را منع می‌کند، اما حمله با آب جوش و ممانعت از درمان نمونه‌ای از چنین رفتارهایی است.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر