۸ بهمن, ۱۴۰۳دسته‌بندی گزارش ویژه
کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام»: نماد مقاومت زندانیان در برابر ماشین اعدام دیکتاتوری ولایت فقیه
کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» یک حرکت اعتراضی منحصربه‌فرد است که توسط گروهی از زندانیان سیاسی در ایران آغاز شد. این حرکت که با هدف لغو مجازات اعدام شکل گرفت، از بهمن ۱۴۰۲ در زندان قزلحصار کرج شکل گرفت. در حال حاضر این اقدام به نمادی از مقاومت زندانیان در برابر ماشین اعدام دیکتاتوری ولایت فقیه تبدیل شده است.
آغاز کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام»
روز هشتم بهمن ۱۴۰۲، گروهی از زندانیان سیاسی در واحد ۴ زندان قزلحصار، در پاسخ به افزایش اعدام‌ها تصمیم گرفتند که هر سه‌شنبه با اعتصاب غذا، صدای اعتراض خود را به گوش جهانیان برسانند. انتخاب روز سه‌شنبه به این دلیل بود که در زندان قزلحصار معمولاً زندانیان محکوم به اعدام در روزهای دوشنبه به سلول‌های انفرادی منتقل و در روز سه‌شنبه اعدام می‌شدند.
زندانیان سیاسی که کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» را پایه‌گذاری کردند، اهدافی روشن و مشخص را دنبال می کردند. این اهداف عبارتند از:
لغو مجازات اعدام: زندانیان اعدام را شکلی از خشونت دولتی و غیرقابل قبول می‌دانند و خواستار لغو این مجازات در ایران هستند.
ایجاد همبستگی: یکی از اهداف مهم این حرکت، ایجاد یک شبکه همبستگی میان زندانیان در سراسر کشور به منظور مقابله با اقدامات سرکوبگرانه ایادی حکومت می‌باشد.
گسترش کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام»
پس از آغاز اولیه کارزار در زندان قزلحصار، این حرکت به سایر زندان‌های ایران نیز گسترش یافت.
در ابتدا شماری از زندانیان سیاسی در بندهای۴ و ۸ و بند زنان زندان اوین و زندان مرکزی کرج به کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» پیوستند.
زندانیان هر هفته، با انتشار بیانیه‌هایی به تعداد اعدام‌ها اشاره کرده و دیگر زندانیان را به پیوستن به این حرکت و مقاومت در برابر ماشین کشتار و سرکوب حکومت تشویق و ترغیب می‌کردند. این بیانیه‌ها نه‌تنها گزارشگر وضعیت اعدام‌ها بوده است، بلکه از مردم ایران و وجدانهای بیدار جهان می‌خواستند تا با حمایت از این کارزار، علیه مجازات اعدام اعتراض کنند.
دستاوردهای کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام»
کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» اکنون تبدیل به اصلی ترین محور جنبش مقاومت علیه اعدام، در بیشتر زندان‌های کشور شده است. در حال حاضر زندانیان در ۳۴زندان کشور به این کارزار پیوسته و هر هفته رسانه‌های فارسی زبان بیانیه این کارزار را منتشر می‌کنند. حمایت‌های بین‌المللی از کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» هم چنان ادامه دارد.
جلب حمایت بین‌المللی
کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» توانست توجه بسیاری از سازمان‌های حقوق بشری، فعالان سیاسی و شخصیت‌های جهانی را جلب کند. حمایت‌های بین‌المللی از این حرکت، فشارهای سیاسی و حقوقی بیشتری را بر حکومت ایران وارد کرد. از جمله حمایت‌های بین‌المللی می‌توان موارد زیر اشاره کرد:
ـ حمایت ۹ تن از برندگان جایزه صلح نوبل، که در بیانیه خود خواستار پایان دادن به این مجازات غیر انسانی شدند.
ـ بیش از ۱۰۰ تن از نمایندگان مجلسین بلژیک در چهل و هفتمین هفته کارزار، در بیانیه حمایت خود از کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» اعلام کردند: «نه به اعدام روزانه جوانان، نه به اعدام زنان، و نه به حکومت طناب دار.» در ۴۷هفته، زندانیان سیاسی در ۲۵زندان، هر سه‌شنبه با اعتصاب غذا علیه اعدام ها اعتراض کرده‌اند. روز ۱۳نوامبر۲۰۲۴، زندانیان اوین و قزلحصار یکصدا اعلام کردند: «با یک صدا و اراده متحد، تا لغو مجازات اعدام خواهیم ایستاد».
ـ خانم الیزابتا زامپاروتی ضمن اعلام حمایت از کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» درحساب اینستاگرام خود نوشت:
«زندانیان سیاسی یک اعتصاب غذای غیرخشونت آمیز را آغاز کرده اند که هر سه شنبه آن را انجام می دهند و آن را «سه شنبه ها علیه اعدام» می نامند. آنها به وجدانهای همه متوسل شده اند. من تصمیم گرفتم به این درخواست پاسخ دهم، بنابراین از سه شنبه آینده نیز در اعتصاب غذا، هر سه شنبه، علیه اعدام ها خواهم بود. هر کس که میخواهد به این کمپین بپیوندد در همین جا اعلان کند.»
ـ سناتور رامپی از سنای ایتالیا نیز ضمن اعلام حمایت از کارزار، پیوستگی خود به اعتصاب غذا در کارزار«سه‌شنبه‌های نه به اعدام» را اعلام کرد.
ـ اظهار نگرانی خانم مای‌ساتو از افزایش اعدام‌ها
خانم مای‌ساتو نیز در رابطه با افزایش آمار اعدام‌ها ابراز نگرانی کرد.
ایجاد آگاهی عمومی
این حرکت اعتراضی موفق شد که بحث اعدام را به موضوعی مهم در جامعه ایران تبدیل کند. بسیاری از افراد، چه در داخل و چه در خارج از کشور، با مفهوم غیرانسانی بودن اعدام آشنا شدند و علیه آن موضع‌گیری کردند.
بسیاری از خانواده جان‌باختگان اعتراضات با کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» اعلام همبستگی کرده و خواهان پایان دادن به این حکم غیرانسانی شدند.
دانشجویان دانشگاه علامه تهران ضمن حمایت از کارزار خواهان پایان دادن به این مجازات غیرانسانی شدند.
خانواده زندانیان محکوم به اعدام نیز در مقابل مجلس تظاهرات و راهپیمایی کرده و با شعار اعدام نکنید خواستار لغو حکم اعدام عزیزانشان شدند.
گسترش همبستگی میان زندانیان
کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» توانست زندانیان در نقاط مختلف کشور را به هم پیوند دهد و حس همبستگی میان آنان را تقویت کند. یکی از موارد قابل‌توجه، پیوستن امیرحسین مرادی و علی یونسی، دو دانشجوی نخبه زندانی، به این کارزار بود. آنها در بیانیه‌ای از دانشجویان و جوانان خواستند که به این حرکت بپیوندند.
در یک ماه اخیر پیوستن زندانیان به این کارزار سرعت گرفته و شمار زندان‌های شرکت کننده در این کارزار به ۳۴ زندان رسیده است.
اسامی زندان‌های شرکت کننده در کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» به شرح زیر است:
زندان اوین (بند زنان، بند ۴ و ۸)، زندان قزلحصار (واحد ۳ و ۴)، زندان مرکزی کرج، زندان تهران بزرگ، زندان خورین ورامین، زندان اراک، زندان خرم‌آباد، زندان اسدآباد اصفهان، زندان دستگرد اصفهان، زندان شیبان اهواز، زندان نظام شیراز، زندان بم، زندان کهنوج، زندان طبس، زندان مشهد، زندان قائم‌شهر، زندان رشت (بند مردان و زنان)، زندان رودسر، زندان اردبیل، زندان تبریز، زندان ارومیه، زندان سلماس، زندان خوی، زندان نقده، زندان سقز، زندان بانه، زندان مریوان، زندان کامیاران، زندان حویق تالش، زندان عادل‌آباد شیراز (بند زنان)، زندان جوین در استان خراسان رضوی، زندان برازجان و زندان عادل‌آباد شیراز.
اقدامات سرکوبگرانه حکومت در مقابله با کارزار
افزایش فشار و سرکوب زندانیان: زندانیان شرکت کننده در کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» با فشارهای بیشتری توسط مقامات حکومتی مواجه شده‌اند. انتقال به سلول انفرادی، ممنوعیت ملاقات و تشدید رفتارهای غیرانسانی از جمله این فشارهاست. مقامات در زندان ارومیه زندانیان شرکت کننده در اعتصاب غذا را تهدید به مرگ خود و خانواده‌شان کردند.
قضاییه حکومت به منظور تحت فشار قرار دادن زندانیان شرکت کننده در این کارزار اجرای احکام اعدام آنها را در دستور کار خود قرار داد و این موضوع را به زندانیان نیز ابلاغ کرده تا آنها را تحت فشار روانی جهت خارج شدن از کارزار قرار دهند.
محدودیت‌های رسانه‌ای: حکومت ایران با سانسور گسترده، تلاش کرده است که صدای این زندانیان را خاموش کند.
با این حال، پیامدهای مثبت این کارزار، از جمله جلب حمایت عمومی و بین‌المللی، همچنان ادامه دارد و امید به تغییر و لغو حکم اعدام در ایران را زنده نگه داشته است.
کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» نمادی از مقاومت
کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» به نمادی از مقاومت در برابر سرکوب حکومتی دولتی تبدیل شده است. این حرکت نه‌تنها به موضوع اعدام، بلکه به مشکلات گسترده‌تری چون ناعدالتی در نظام قضایی و نقض حقوق بشر در ایران اشاره دارد.
با گذشت بیش از یک سال از آغاز این کارزار، زندانیان سیاسی همچنان به اعتراضات خود ادامه می‌دهند و از مردم ایران و جامعه جهانی می‌خواهند که در برابر سیاست اعدام بایستند. این کارزار یک پیام ساده اما عمیق دارد: زندگی انسان‌ها نباید قربانی قدرت و سرکوب شود. امروز، این کارزار به یک جنبش ملی و بین‌المللی تبدیل شده است که همبستگی زندانیان، خانواده‌ها، فعالان حقوق بشر و جامعه جهانی را به نمایش می‌گذارد.
این حرکت که از یک بند کوچک در قزلحصار آغاز شد، اکنون به نمادی جهانی برای اعتراض به اعدام و دفاع از حقوق بشر تبدیل شده است.
کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» بر اساس آگاهی عمیق از ماهیت غیرانسانی و سرکوبگرانه مجازات اعدام شکل گرفته است. اعدام در ایران نه تنها به عنوان ابزاری برای مجازات، بلکه به‌عنوان ابزاری سیاسی برای سرکوب مخالفان، ایجاد رعب و وحشت در جامعه، و خاموش کردن صدای اعتراضات استفاده می‌شود. زندانیان سیاسی با آغاز این حرکت، نشان دادند که حتی در سخت‌ترین شرایط می‌توان علیه این سیاست مرگ ایستادگی کرد و صدای خود را به گوش جهانیان رساند.
این حرکت نه تنها اعتراض به مجازات اعدام، بلکه اعتراض به نظام ناعادلانه قضایی، نقض حقوق بشر، و سیاست‌های سرکوبگرانه‌ای است که مردم ایران را هدف قرار داده است.
با گذشت بیش از یک سال از آغاز این حرکت، زندانیان سیاسی همچنان با اراده‌ای قوی و محکم به اعتراض خود ادامه می‌دهند. پیام آنان روشن است: «زندگی ارزشمند است و هیچ قدرتی حق گرفتن آن را ندارد». این حرکت نه تنها امید به تغییر را زنده نگه داشته، بلکه راه را برای آینده‌ای بدون اعدام و سرکوب هموار کرده است.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر