زندانی سیاسی منوچهر فلاح،ممانعت عمدی مقامات زندان از درمان در زندان لاکان رشت

۱۲ بهمن, ۱۴۰۳دسته‌بندی حقوق بشر

علی‌رغم درخواست‌های مکرر زندانی سیاسی منوچهر فلاح برای مراجعه به پزشک متخصص، رئیس و مسئول حفاظت زندان از اعزام او بطور عمدی ممانعت بعمل می آورند

کانون حقوق بشر ایران، جمعه ۱۲ بهمن ۱۴۰۳ – زندانی سیاسی منوچهر فلاح، که در زندان لاکان رشت محبوس است، با مشکلات جدی سلامتی، روبرو است و با بیماری از ناحیه معده، دست و پنجه نرم می‌کند. این زندانی چند ماه است که شب‌ها از درد شدید معده بیدار می‌شود، اما تنها اقدام از سوی بهداری زندان، دادن چند قرص است که تأثیر چندانی بر بهبود وضعیت او ندارد.

علی‌رغم درخواست‌های مکرر زندانی سیاسی منوچهر فلاح برای مراجعه به پزشک متخصص، رئیس و مسئول حفاظت زندان از اعزام او بطور عمدی ممانعت بعمل می آورند و با بهانه‌تراشی‌های مستمر از ارائه خدمات پزشکی و درمانی مناسب به منوچهر فلاح خودداری می‌کنند.

ممانعت عمدی از رسیدگی به وضعیت پزشکی زندانیان به منوچهر فلاح محدود نمی‌شود. چرا که رئیس زندان لاکان رشت از ارائه خدمات پزشکی به زندانیان ممانعت بعمل می آورد. بسیاری از زندانیان این زندان، چه از میان زندانیان سیاسی و چه زندانیان با جرایم عمومی، از بیماری‌های مختلف رنج می‌برند، اما رسیدگی پزشکی به آنها به تعویق می‌افتد و یا به‌طور کامل نادیده گرفته می‌شود. در موارد بسیاری، مسئولان زندان تا زمانی که وضعیت جسمانی زندانیان بحرانی شود، اقدام جدی نمی‌کنند، و حتی گاهی این تأخیرهای عمدی منجر به فوت زندانیان شده است.

توزیع داروهای ناشناخته و مشکوک در بهداری زندان لاکان رشت

از دیگر موارد نگران‌کننده در زندان لاکان رشت، توزیع داروهای ناشناخته به برخی از زندانیان است. داروهای اعصاب که در زندان لاکان رشت به زندانیان داده می‌شود، در بسیاری از موارد با قرص‌های مشابهی که خارج از زندان تجویز می‌شوند، تفاوت دارد و ماهیت آنها مشخص نیست. این داروها بدون بررسی‌های دقیق پزشکی و بر اساس تشخیص بهداری زندان تجویز می‌شود، که می‌تواند اثرات جبران‌ناپذیری بر سلامت جسمی و روانی زندانیان داشته باشد.

همچنین، در مواردی که زندانیان در جریان درگیری‌های داخل زندان زخمی می‌شوند، اگر زندانی دارای سوابق جرم و محکومیت‌های قبلی باشد، رسیدگی به وضعیت پزشکی او به جریان نمی افتد. به‌عنوان مثال، زندانیانی که سابقه‌دار هستند و مسئولان زندان از آنها خسته شده‌اند، در هنگام جراحات جدی، عمداً به‌قدری دیر تحت درمان قرار می‌گیرند که جان خود را از دست بدهند. این نوع رفتار غیرانسانی، نقض آشکار حقوق بشر و قوانین بین‌المللی است و نیاز به بررسی و پیگیری فوری از سوی نهادهای حقوق بشری و بین‌المللی دارد.

بی‌توجهی به وضعیت سلامتی زندانیان در زندان لاکان رشت، به ویژه در مورد زندانیان سیاسی، به یک مشکل جدی تبدیل شده است. رسیدگی به وضعیت بهداشتی و درمانی زندانیان یکی از حقوق اولیه و بنیادین هر انسان است که نباید به بهانه‌ای برای اعمال مجازات‌های بیشتر در دست دیکتاتوری تبدیل شود.

ارغوان فلاحی، بازداشت و انتقال به مکان نامعلوم

انتقال بهروز احسانی و مهدی حسنی به بند زندانیان محکوم به اعدام قزلحصار

درباره زندانی سیاسی منوچهر فلاح

زندانی سیاسی منوچهر فلاح در تاریخ ۲۷خرداد ۱۴۰۲، بازداشت شد. برای وی بعد از طی مراحل بازجویی توسط بازپرس پرونده وثیقه صادر شد. اما مقامات دادگاه و زندان لاکان رشت از ثبت نهایی وثیقه ممانعت به عمل آوردند.

منوچهر فلاح به اتهام «توهین به خامنه‌ای و تبلیغ علیه نظام»، توسط شعبه ۳ دادگاه انقلاب رشت به ریاست قاضی مهدی راسخی به ۲۲ ماه و ۱۷ روز زندان محکوم شد. بر اساس قانون تجمیع احکام، اشد مجازات او یک سال و ۳ماه بوده که به پایان رسیده است.

بر علیه این زندانی سیاسی پرونده دیگری نیز گشوده شده که با وجود گذشت ۱۴ ماه از بازداشت، همچنان در دادگاه کیفری گیلان در حال بررسی است و او در خصوص این پرونده بلاتکلیف است.

نقض حقوق بشر با انجام نشدن رسیدگی پزشکی به زندانی سیاسی منوچهر فلاح

محرومیت زندانی سیاسی منوچهر فلاح از رسیدگی پزشکی نقض چندین اصل مهم در قوانین حقوق بشری بین‌المللی است. این عمل با موارد زیر مغایرت دارد:

ماده 5 اعلامیه جهانی حقوق بشر: که به صراحت بیان می‌کند هیچ‌کس نباید تحت شکنجه یا رفتار یا مجازات‌های بی‌رحمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز قرار گیرد. عدم ارائه مراقبت‌های پزشکی می‌تواند نوعی رفتار غیرانسانی و تحقیرآمیز تلقی شود.

ماده 10 میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی: این ماده تأکید می‌کند که با تمامی افرادی که از آزادی‌شان محروم شده‌اند، باید به صورت انسانی و با احترام به کرامت ذاتی آنها رفتار شود. محرومیت از مراقبت پزشکی، مغایر با این ماده است.

قوانین استاندارد حداقل رفتار با زندانیان (قوانین نلسون ماندلا):

این قوانین که توسط سازمان ملل متحد تدوین شده‌اند، به صراحت بیان می‌کنند که زندانیان باید به خدمات درمانی مناسب دسترسی داشته باشند و شرایط بهداشتی و درمانی زندان‌ها باید استانداردهای لازم را داشته باشد.

محرومیت از خدمات پزشکی به عنوان شکلی از شکنجه یا رفتار غیرانسانی در بسیاری از اسناد حقوق بشری محکوم شده و نقض کرامت انسانی افراد به شمار می‌رود.

کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک

اشتراک: