--> محرومیت مجدد زندانیان سیاسی زن در زندان اوین از ملاقات و تماس تلفنی ~ کانون حقوق بشر ایران

کانون حقوق بشر ایران، بازتاب خبرها و صدای کلیه زندانیان با هر عقیده و مرام و مسلک از ترک و لر و بلوچ و عرب و کرد و فارس

محرومیت مجدد زندانیان سیاسی زن در زندان اوین از ملاقات و تماس تلفنی

۲۸ دی, ۱۴۰۳دسته‌بندی زنان زندانی


۹ تن از زندانیان سیاسی زن در زندان اوین از جمله وریشه مرادی و پخشان عزیزی از ملاقات با خانواده و وکیلان خود منع شده‌اند

کانون حقوق بشر ایران، جمعه ۲۸ دی‌ماه ۱۴۰۳ – گروهی از زندانیان سیاسی بند زنان زندان اوین، از جمله دو زندانی محکوم به اعدام، بار دیگر از حقوق اولیه خود محروم شده‌اند. به گزارش منابع مطلع، ۹ تن از زندانیان سیاسی از جمله وریشه مرادی و پخشان عزیزی از ملاقات با خانواده و وکیلان خود منع شده‌اند. همچنین، دو زندانی دیگر نیز حق تماس تلفنی با خانواده‌هایشان را از دست داده‌اند.

زندانیان محروم‌شده از ملاقات عبارتند از:

آنیشا (مریم) اسداللهی، گلرخ ایرایی، ویدا (وحیده) ربانی، زهرا صفایی، پخشان عزیزی، الهه فولادی، مطهره گونه‌ای، وریشه مرادی، و مریم یحیوی.

این زندانیان پیش‌تر در تابستان سال جاری به دلیل اعتراض به احکام اعدام، ممنوع‌الملاقات شده بودند و پس از اعلام رفع این محرومیت، بار دیگر از تاریخ ۲۳ دی‌ماه از ملاقات با خانواده‌هایشان محروم شده‌اند.

در این میان، مریم یحیوی و سکینه پروانه، دیگر زندانی سیاسی محبوس در بند زنان، علاوه بر محرومیت از حق ملاقات، از امکان تماس تلفنی با خانواده نیز محروم شده‌اند.

قطع ملاقات و تماس تلفنی زنان زندان اوین پس از تحصن و اعتراض به اعدام

قطع ملاقات و تماس تلفنی زنان زندان اوین

قطع تماس در مردادماه ۱۴۰۳

پیش از این در پی ۲حرکت اعتراضی و تحصن بند زنان زندان اوین در روزهای دوم و شانزدهم مرداد ۱۴۰۳، که در اعتراض به صدور حکم اعدام پخشان عزیزی و اعدام رضا رسایی انجام شده بود، ۱۷تن از زندانیان سیاسی زن در زندان اوین به قطع تماس تلفنی و ملاقات حضوری به مدت یک تا ۳ماه محکوم شدند.

اسامی این زندانیان سیاسی محبوس در زندان اوین: الهه فولادی، پخشان عزیزی، نرگس محمدی، زهرا صفایی، مریم اسداللهی، اعظم خضری جوادی، سارینا جهانی، محبوبه رضایی، ریحانه انصاری، سکینه پروانه، وریشه مرادی، گلرخ ایرایی، پریوش مسلمی، سمانه اصغری، حورا نیکبخت، مریم یحیوی و ساناز یکتا بود.

در بین این زندانیان سیاسی الهه فولادی بیشترین میزان محرومیت از تماس و ملاقات را دارد. او طی ابلاغیه ای به ۳ماه محرومیت از تماس و ملاقات حضوری، از ۲۷مرداد ۱۴۰۳، به بعد محکوم شده بود.

پخشان عزیزی، ریحانه انصاری، نرگس محمدی، محبوبه رضایی و گلرخ ایرایی، به ۲ماه محرومیت و دیگر زنان زندانی سیاسی به یک ماه محرومیت محکوم شده‌ بودند.

الناز احمدی، بازداشت و بلاتکلیفی سه ماهه در زندان اوین

بیانیه سازمان عفو بین الملل، توقف اجرای حکم اعدام زندانیان سیاسی بهروز احسانی و مهدی حسنی






محرومیت از تماس تلفنی و ملاقات حضوری زندانیان سیاسی زن در زندان اوین نقض قوانین بین‌المللی بشردوستانه

محرومیت زندانیان سیاسی زن در زندان اوین از تماس تلفنی و ملاقات حضوری با خانواده‌اش، مغایر با چندین ماده از قوانین و اسناد حقوق بشری بین‌المللی است. این موارد به شرح زیر هستند:

ماده 10 میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی (ICCPR)

رفتار انسانی با زندانیان: این ماده تأکید می‌کند که تمامی افرادی که از آزادی‌شان محروم شده‌اند، باید با انسانیت و احترام به حیثیت ذاتی انسانی خود رفتار شود. ارتباط زندانیان با خانواده و دنیای بیرون یکی از موارد اساسی برای تضمین رفتار انسانی با آنهاست.

قوانین حداقل استاندارد رفتار با زندانیان سازمان ملل متحد (قوانین نلسون ماندلا)

قاعده ۵۸: این قاعده تأکید می‌کند که زندانیان باید حق ارتباط با خانواده و دوستانشان را از طریق نامه‌نگاری و تماس‌های تلفنی منظم داشته باشند. همچنین، تماس حضوری با خانواده‌ها باید تا حد ممکن تسهیل شود. محرومیت از این حقوق نقض صریح این قواعد است.

قاعده ۴۳: این قاعده تصریح می‌کند که انزوای انضباطی نباید شامل ممنوعیت کامل از تماس با خانواده باشد.

ماده ۳۷ کنوانسیون حقوق کودک (CRC)

حفظ ارتباط با خانواده: این ماده که درباره رفتار با کودکان در بازداشت است، تصریح می‌کند که هر کودک محروم از آزادی باید بتواند به‌طور منظم با خانواده‌اش، چه از طریق ملاقات و چه از طریق مکاتبه، در تماس باشد. این اصل را می‌توان به زندانیان بالغ نیز تعمیم داد، زیرا اصول انسانی در برخورد با افراد در حبس باید رعایت شود.

ماده ۱۷ اعلامیه جهانی حقوق بشر (UDHR)

حق حریم خصوصی، خانوادگی: این ماده از UDHR به حق حریم خصوصی، خانوادگی و مکاتبات اشاره دارد و هرگونه دخالت خودسرانه در این موارد را ممنوع می‌کند. محرومیت زندانی از ارتباط با خانواده نقض این حق است.

ماده ۷ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی (ICCPR)

ممنوعیت شکنجه و رفتارهای غیرانسانی: هر نوع رفتار یا مجازات غیرانسانی یا تحقیرآمیز ممنوع است. عدم دسترسی به تماس و ملاقات با خانواده می‌تواند نوعی شکنجه روانی تلقی شود.

این مقررات حقوق بشری بر لزوم احترام به کرامت انسانی و حق زندانیان برای حفظ ارتباط با خانواده و دوستانشان تأکید دارد. محرومیت زندانیان از این حقوق، نقض آشکار این اصول اساسی است. 

کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک




اشتراک:

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

نوشته‌های پر بیننده

بایگانی وبلاگ

بازدید وبلاگ