۲۵ دی, ۱۴۰۳دسته‌بندی زنان زندانی
زن زندانی به نام فاطمه لطفی، که به اتهام مرتبط با مواد مخدر در زندان لنگرود قم زندانی است، روز جمعه ۲۱ دی ۱۴۰۳، در اعتراض به بلاتکلیفی خود اقدام به خودسوزی کرد
کانون حقوق بشر ایران، سه‌شنبه ۲۵ دی‌ماه ۱۴۰۳ – یک زن زندانی به نام فاطمه لطفی در زندان لنگرود قم، پس از خودسوزی به جای انتقال به بیمارستان به بیمارستان روانی منتقل و پس از یک روز به سلول انفرادی منتقل شد.
به گزارش منبع مطلع، او در یک تماس تلفنی به نزدیکانش گفت: «زخم و جراحات و عفونت ها آنقدر زیاد شده که دارم از درد و سوزش و عفونت می میرم.»
به گفته منبع مطلع، فاطمه لطفی، زن زندانی ۴۲ ساله‌ای است که به اتهام مرتبط با مواد مخدر در زندان لنگرود قم زندانی است. وی روز جمعه ۲۱ دی ۱۴۰۳، در اعتراض به بلاتکلیفی خود اقدام به خودسوزی کرد.
بر اساس گزارش‌ها، وضعیت این زن زندانی بسیار وخیم بود با این حال پرسنل زندان، او را با بدن سوخته، پر از تاول و عفونت به بیمارستان روانی منتقل کردند. تنها یک روز بعد، بدون ارائه درمان مناسب و با وجود زخم‌های عمیق، وی با دست و پاهای زنجیر شده به زندان بازگردانده شده و در سلول انفرادی رها کردند.
این منبع می افزاید: پرسنل زندان در برخوردی غیرانسانی به او گفتند: «خودت تاول هایت را بکن.» در حالی که او هیچ دارویی در اختیار ندارد.
زن زندانی فاطمه لطفی در یک تماس تلفنی، با صدایی ضعیف ناشی از شدت درد گفت: «زخم و جراحات و عفونت ها آنقدر زیاد شده که دارم از درد و سوزش و عفونت می میرم.»
این منبع درباره سرنوشت این زن زندانی فاطمه لطفی می گوید: «فاطمه لطفی، از کودکی در زندان بزرگ شده و بی کس و بی سرپرست است. او مادر یک پسر جوان زندانی است. قاضی و ماموران زندان با دوختن پاپوش او را متهم کردند که مواد مخدر برای فرزندش در زندان برده. در حالیکه رییس و زندانبانان مواد مخدر به بندها منتقل کرده و توزیع می کنند. این اتهام را او هیچگاه نپذیرفته و قبول نکرده است. به همین دلیل مدت‌ها است در زندان بلاتکلیف است. او هم طاقتش طاق شده و در آشپزخانه زندان با گاز خودسوزی کرد.»
کانون حقوق بشر ایران عدم رسیدگی و شکنجه این زن زندانی و دیگر زنان بی صدا را محکوم کرده و خواهان رسیدگی فوری به این وضعیت و تأمین درمان مناسب برای فاطمه لطفی شده‌اند.
لازم به ذکر است که در زندان لنگرود قم دستکم ۲۵۰۰ زندانی محبوس هستند. در هر بند ۱۰ سرویس بهداشتی و ۶ حمام وجود دارد. آب گرم بطور معمول هر روز بین ساعت ۲ تا ۵ بعدازظهر باز است و در بقیه ساعتها، زندانیان از آب گرم محروم هستند.
در هر اتاق بیشتر از ۲۰ زندانی محبوس هستند که فقط ۱۵ نفر آنان تخت دارند و بقیه به صورت کف خواب باید شب را به روز برسانند.
نامه ۶زندانی سیاسی اهل سنت از زندان وکیل‌آباد مشهد، افشای خشونت و درخواست واکنش بین‌المللی
حمایت از وکلای مستقل، گامی در مسیر تحقق حقوق بشر – قسمت پنجم: تاریخچه پیدایش کانون وکلا در ایران
محرومیت زن زندانی فاطمه لطفی از رسیدگی پزشکی نقض چندین اصل مهم در قوانین حقوق بشری بین‌المللی است. این عمل با موارد زیر مغایرت دارد:
ماده 5 اعلامیه جهانی حقوق بشر: که به صراحت بیان می‌کند هیچ‌کس نباید تحت شکنجه یا رفتار یا مجازات‌های بی‌رحمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز قرار گیرد. عدم ارائه مراقبت‌های پزشکی می‌تواند نوعی رفتار غیرانسانی و تحقیرآمیز تلقی شود.
ماده 10 میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی: این ماده تأکید می‌کند که با تمامی افرادی که از آزادی‌شان محروم شده‌اند، باید به صورت انسانی و با احترام به کرامت ذاتی آنها رفتار شود. محرومیت از مراقبت پزشکی، مغایر با این ماده است.
قوانین استاندارد حداقل رفتار با زندانیان (قوانین نلسون ماندلا): این قوانین که توسط سازمان ملل متحد تدوین شده‌اند، به صراحت بیان می‌کنند که زندانیان باید به خدمات درمانی مناسب دسترسی داشته باشند و شرایط بهداشتی و درمانی زندان‌ها باید استانداردهای لازم را داشته باشد.
محرومیت از خدمات پزشکی به عنوان شکلی از شکنجه یا رفتار غیرانسانی در بسیاری از اسناد حقوق بشری محکوم شده و نقض کرامت انسانی افراد به شمار می‌رود.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر