۲۶ دی, ۱۴۰۳دسته‌بندی بانک زندانیان
گزارش‌ها حاکی است که مدیریت زندان خورین ورامین برای خدمات اولیه‌ای مانند آب، برق، حمام و حتی دسترسی به سرویس بهداشتی از زندانیان پول دریافت می‌کند
کانون حقوق بشر ایران، چهارشنبه ۲۶دی‌ماه ۱۴۰۳ – به گفته خانواده‌های زندانیان، زندان خورین ورامین در روزهای اخیر به دلیل شرایط نامناسب و رفتارهای ناعادلانه با زندانیان، مورد اعتراض خانواده‌ها قرار گرفته است. گزارش‌ها حاکی است که مدیریت این زندان برای خدمات اولیه‌ای مانند آب، برق، حمام و حتی دسترسی به سرویس بهداشتی از زندانیان پول دریافت می‌کند.
بر اساس اظهارات منابع مطلع، آب زندان به‌طور مکرر قطع می‌شود و حتی در مواقعی که آب وصل است، دسترسی به آن به دلایلی محدود می‌شود.
یکی از منابع می‌گوید: «برای رفتن به دستشویی یا استفاده از حمام باید هزینه پرداخت کنند. حتی بعد از پرداخت پول، ممکن است ساعت‌ها در صف منتظر بمانند و در نهایت به دلیل قطعی آب نتوانند از خدمات استفاده کنند.»
زندانیان به دلیل وجود باندهای مخدر وابسته به روسای زندان خورین ورامین با مشکلات متعددی از جمله توزیع مواد مخدر روبه‌رو هستند. گفته می‌شود مأموران زندان در توزیع مواد مخدر نقش داشته و این مواد را با قیمت‌های گزاف به فروش می‌رسانند.
زندانیان محبوس در زندان خورین ورامین و خانواده‌های آن‌ها خواهان تغییر شرایط این زندان هستند. یکی از اعضای خانواده زندانیان می‌گوید: “این زندان بیشتر شبیه یک شکنجه‌گاه است. وضعیت به حدی وخیم است که حتی ابتدایی‌ترین حقوق انسانی زندانیان رعایت نمی‌شود.”
زندان خورین ورامین در استان تهران، شهرستان ورامین و خیابان آزادگان واقع شده است. و از نظر موقعیت جغرافیایی در نزدیکی پلاستیک فروشی سید، کارخانه آجر پارسه، عطاری اورامان، فروشگاه برادران رضایی و موتور سازی قرار گرفته است. خورین ورامین، روستایی از توابع بخش مرکزی شهرستان ورامین در استان تهران ایران است.
جمعیت این زندان حدود ۲۵۰۰ نفر است که در ۴ بند نگهداری می‌شوند. تراکم جمعیت بالاست. به حدی که زندانیان اکسیژن کافی برای تنفس نداشته و بسیاری احساس خفگی می‌کنند.
روسای زندان با اخذ پول، سالن‌ها را به زندانیانی که استطاعت مالی دارند واگذار و به این ترتیب نیز تجارت می‌کنند.
فرار شاه از ایران – پایان یک دیکتاتوری ۵۰ ساله و آغاز فصلی دیگر
اعدام مخفیانه یک زندانی در زندان گچساران
وضعیت زندان‌ها در ایران به‌عنوان لکه ننگی بر پیشانی دیکتاتوری مذهبی محسوب می‌شود. گزارش‌های مختلف از زندان‌ها نشان‌دهنده وجود شکنجه‌های جسمی و روانی، رفتارهای تحقیرآمیز، عدم دسترسی به امکانات اولیه پزشکی و بهداشتی، و بی‌توجهی به حقوق ابتدایی زندانیان است. مواردی همچون بازداشت‌های خودسرانه، محرومیت از دسترسی به وکیل انتخابی و دادگاه‌های عادلانه، و حتی اعدام‌های مخفیانه بخشی از این عملکرد‌های این نظام سرکوب است.
افشای آنچه در زندان‌های دیکتاتوری حاکم می‌گذرد، مسئولیت اخلاقی و سیاسی هر شهروند است. در عصر فناوری و شبکه‌های اجتماعی، شهروندان می‌توانند با مستندسازی و انتشار اطلاعات، صدای زندانیان بی‌صدا را به گوش جهان برسانند. این اقدام نه‌تنها ابزاری برای مبارزه با این حکومت دیکتاتوری است، بلکه یک گام مؤثر در تقویت حرکت‌های بین‌المللی برای حمایت از حقوق بشر محسوب می‌شود.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر