۲۸ دی, ۱۴۰۳دستهبندی حقوق بشر
زندانی سیاسی سید مالک موسوی، اهل شهر شاوور در شهرستان کرخه، در اردیبهشتماه ۱۴۰۰ به همراه یکی از دوستانش به نام عباس خسرجی بازداشت و به زندان منتقل شد
کانون حقوق بشر ایران، جمعه ۲۸ دیماه ۱۴۰۳ – زندانی سیاسی سید مالک موسوی، زندانی ۲۶ ساله محبوس در زندان شیبان اهواز، به اتهام «محاربه» و «بغی» از سوی شعبه دوم دادگاه انقلاب دزفول به اعدام محکوم شد. اتهام وی حمله و آتش زدن مرکز بسیج شاوور عنوان شده است.
زندانی سیاسی سید مالک موسوی، اهل شهر شاوور در شهرستان کرخه، در اردیبهشتماه ۱۴۰۰ به همراه یکی از دوستانش به نام عباس خسرجی بازداشت و به زندان منتقل شد. او پس از ماهها شکنجه جسمی و روحی در سلول انفرادی، مجبور به اعتراف اجباری علیه خود شد. این اعترافات مبنای صدور حکم اعدام او قرار گرفت.عباس خسرجی، همپروندهای موسوی، به اتهام «مشارکت در اخلال در نظم» به ۱۰ سال زندان محکوم شده است.
زندانی سیاسی سید مالک موسوی در جلسات دادگاه اعترافات خود مبنی بر حمله و آتش زدن مرکز بسیج شاوور را رد کرده و اعلام کرده است که این اعترافات تحت فشار و شکنجه از او گرفته شده است. وی همچنین به حکم اعدام صادره اعتراض کرده است.
این زندانی جوان در حال حاضر در بند ۵ زندان شیبان اهواز نگهداری میشود. وضعیت پرونده و درخواست تجدیدنظر وی همچنان در انتظار بررسی است.
سید مالک موسوی، آخرین وضعیت زندانی سیاسی محکوم به اعدام
محرومیت مجدد زندانیان سیاسی زن در زندان اوین از ملاقات و تماس تلفنی
مغایرت شکنجه کردن سید مالک موسوی با قوانین جهانی حقوق بشریشکنجه سید مالک موسوی جهت گرفتن اعتراف، مغایر با تعدادی از قوانین و معاهدات بینالمللی حقوق بشر است که بر منع مطلق شکنجه و رفتارهای غیرانسانی تأکید دارند. برخی از مهمترین این قوانین عبارتند از:
اعلامیه جهانی حقوق بشر (۱۹۴۸): ماده 5 این اعلامیه صریحاً میگوید: «هیچکس نباید تحت شکنجه، یا مجازاتها و رفتارهای بیرحمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز قرار گیرد.»
کنوانسیون ضد شکنجه و سایر مجازاتها یا رفتارهای ظالمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز (۱۹۸۴):
این کنوانسیون که توسط بسیاری از کشورها از جمله ایران تصویب نشده، به وضوح شکنجه را ممنوع میکند و کشورها را موظف میدارد تا هرگونه اعمال شکنجه را تحقیق و مجازات کنند.
میثاق بینالمللی حقوق مدنی و سیاسی (۱۹۶۶): ماده 7 این میثاق بیان میکند که «هیچکس نباید تحت شکنجه یا مجازات یا رفتارهای بیرحمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز قرار گیرد.» ایران یکی از امضاکنندگان این میثاق است و به آن متعهد است.
قوانین بینالمللی حقوق بشر: ممنوعیت شکنجه یک اصل اساسی حقوق بینالملل عرفی است که کشورها باید آن را رعایت کنند، حتی اگر به معاهدات خاصی نپیوسته باشند.
کنوانسیون ژنو (۱۹۴۹): در زمینه جنگها و درگیریهای مسلحانه، این کنوانسیونها تضمین میکنند که اسیران جنگی و غیرنظامیان نباید تحت شکنجه یا رفتارهای غیرانسانی قرار بگیرند.
این قوانین بهوضوح شکنجه را به عنوان نقض حقوق اساسی انسانها شناسایی میکنند و کشورها را ملزم به جلوگیری و پاسخگویی به چنین رفتارهایی مینمایند.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر