--> گزارش وضعیت زندان ایرانشهر: شرایط وخیم و نقض گسترده حقوق بشر ~ کانون حقوق بشر ایران

کانون حقوق بشر ایران، بازتاب خبرها و صدای کلیه زندانیان با هر عقیده و مرام و مسلک از ترک و لر و بلوچ و عرب و کرد و فارس

گزارش وضعیت زندان ایرانشهر: شرایط وخیم و نقض گسترده حقوق بشر

۹ بهمن, ۱۴۰۳دسته‌بندی گزارش ویژه


فهرست مطالب

1. زندان مرکزی ایرانشهر

2. زندان دوم (نوک‌آباد)

3. شرایط بهداشتی و امکانات اولیه

4. ازدحام و شرایط نامناسب اسکان

5. کیفیت غذا و تغذیه در زندان ایرانشهر

6. رشوه و انتقال زندانیان

7. نتیجه‌گیری

8. افشای وضعیت غیر انسانی زندان‌های وظیفه اخلاقی و ملی هر ایرانی

گزارش وضعیت زندان ایرانشهر: شرایط وخیم و نقض گسترده حقوق بشر

کانون حقوق بشر ایران، شنبه ۶ بهمن ۱۴۰۳ – زندان ایرانشهر، یکی از بدترین زندان‌های ایران، به دلیل کمبود امکانات، شرایط اسفبار بهداشتی و رفتارهای غیرانسانی با زندانیان، به نمادی از نقض گسترده حقوق بشر در سیستان و بلوچستان تبدیل شده است.

این زندان که از سال ۱۳۹۸ به سه بخش تقسیم شده است، شامل دو زندان در داخل و اطراف شهر ایرانشهر و یک زندان جدید در حال ساخت با گنجایش ۵۰۰۰ نفر است.

بخش‌های مختلف زندان ایرانشهر

زندان مرکزی ایرانشهر

این زندان، که در داخل شهر و دیوار به دیوار دادگستری واقع شده است، از طریق تونلی به ساختمان دادگستری متصل است و محل نگهداری زندانیان با احکام سنگین مانند اعدام و حبس ابد است.


زندان دوم (نوک‌آباد)

این زندان در روستای نوک‌آباد سرهنگ، پنج کیلومتری ایرانشهر، واقع شده و شرایط آن به‌ویژه برای زندانیان زیر ۱۵ سال زندان، به‌شدت غیرانسانی است. ساختمان زندان تنها یک سوله آهنی ۱۰۰ متری است که در گرمای سوزان بلوچستان و هوای شرجی فاقد کولر، آبسردکن یا حتی حداقل امکانات بهداشتی است.

شرایط بهداشتی و امکانات اولیه

بهداری ناکارآمد:

بهداری زندان ایرانشهر تحت نظارت فردی به نام «پودینه» است که خود به‌شدت معتاد بوده و در این بهداری چیزی جز استامینوفن و متادون وجود ندارد. گزارش‌ها حاکی از آن است که متادون زندانیان سرقت شده و به‌جای آن آب ریخته می‌شود.

وضعیت بهداشتی: به ازای هر ۵۰ زندانی تنها یک سرویس بهداشتی وجود دارد. سوءتغذیه گسترده باعث شیوع بیماری‌هایی نظیر یبوست در بین زندانیان شده است. کمبود شدید وسایل بهداشتی باعث شده زندانیان برای خرید اقلام ضروری به فروشگاه زندان وابسته باشند.

ازدحام و شرایط نامناسب اسکان

ازدحام شدید:

سوله آهنی زندان ایرانشهر که تنها ۱۰۰ متر مربع مساحت دارد، محل نگهداری ۵۰۰ زندانی است. فضای داخل سوله با استفاده از تخت‌ها به ۱۰ اتاق ۴۰ نفره تقسیم شده است، اما حتی کف این اتاق‌ها نیز جای کافی برای خوابیدن ندارد.

شیوع بیماری‌ها:

در صورت سرماخوردگی یک زندانی، به دلیل فضای محدود و نبود تهویه مناسب، بیماری به سرعت بین سایرین شیوع پیدا می‌کند.

کیفیت غذا و تغذیه در زندان ایرانشهر

غذاهای ارائه شده به زندانیان از کیفیت بسیار پایین برخوردار است. میوه و دسر به‌طور کامل حذف شده و کمبود مواد غذایی باعث گرسنگی و سوءتغذیه زندانیان شده است.

رشوه و انتقال زندانیان

زندانیانی که توان مالی دارند، می‌توانند با پرداخت رشوه به افراد زابلی در مدیریت زندان ایرانشهر، به زندان مرکزی داخل شهر منتقل شوند که از شرایط کمی بهتر برخوردار است.

نتیجه‌گیری

شرایط زندان ایرانشهر، به‌ویژه در زندان نوک‌آباد، مصداق آشکار نقض حقوق اولیه انسانی زندانیان است. نبود امکانات بهداشتی، تغذیه ناکافی، ازدحام شدید و برخوردهای غیرانسانی، زندان ایرانشهر را به یکی از بدترین زندان‌های ایران تبدیل کرده است.

افشای وضعیت غیر انسانی زندان‌های وظیفه اخلاقی و ملی هر ایرانی

افشای شرایط غیرانسانی زندان‌ها در ایران، وظیفه‌ای اخلاقی و ملی هر ایرانی است. زندان‌های کشور، به‌ویژه در مناطق محروم مانند بلوچستان، به مکانی برای نقض آشکار حقوق بشر تبدیل شده‌اند. کمبود امکانات اولیه، شرایط غیربهداشتی، تغذیه ناکافی، و برخوردهای تحقیرآمیز با زندانیان، زندگی هزاران انسان را در این مراکز به جهنمی بی‌پایان تبدیل کرده است.

سکوت در برابر این وضعیت، تنها به تداوم این بی‌عدالتی‌ها کمک می‌کند. هر ایرانی، فارغ از گرایش‌های سیاسی یا اجتماعی خود، باید به اهمیت شفاف‌سازی و افشای این حقایق تلخ پی ببرد.

آگاهی‌بخشی درباره وضعیت زندان‌ها، نه‌تنها قدمی در جهت دفاع از حقوق زندانیان، بلکه تلاشی برای اصلاح ساختارهای معیوب و جلوگیری از گسترش این بحران انسانی است.

وظیفه ماست که صدای زندانیانی باشیم که در پشت دیوارهای سکوت و ظلم، از ابتدایی‌ترین حقوق انسانی خود محروم شده‌اند. اگر هر ایرانی، حتی در سطحی کوچک، تلاش کند این واقعیات را به گوش دیگران برساند، جامعه به سمتی حرکت خواهد کرد که ظلم دیگر قابل پنهان‌کردن نباشد. تنها با اتحاد و آگاهی‌بخشی، می‌توانیم مسئولان را به پاسخگویی وادار کرده و امیدی برای تغییر شرایط ایجاد کنیم.

زندانیان، هرچند محکوم، انسان هستند و شایسته برخورداری از حقوقی اولیه‌اند. اگر ما به‌عنوان شهروندان این کشور در برابر این شرایط سکوت کنیم، نه‌تنها به تداوم این بی‌عدالتی کمک کرده‌ایم، بلکه در برابر وجدان انسانی خود نیز مسئول خواهیم بود. این وظیفه هر ایرانی است که با افشای حقیقت، چراغی در تاریکی روشن کند.

کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک




اشتراک:

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

نوشته‌های پر بیننده

بایگانی وبلاگ

بازدید وبلاگ