۱۹ دی, ۱۴۰۳دسته‌بندی زنان زندانی
زندانی سیاسی پخشان عزیزی محبوس در بند زنان زندان اوین، توسط شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب به ریاست قاضی افشاری به اعدام محکوم و این حکم به او ابلاغ شده است. او در زمستان ۱۴۰۲، توسط شبعه ۵ بازپرسی دادسرای امنیت اوین به «بغی از طریق عضویت در گروه‌های مخالف» نظام متهم شد
کانون حقوق بشر ایران، چهارشنبه ۱۹ دی‌ماه ۱۴۰۳ – حکم اعدام زندانی سیاسی پخشان عزیزی توسط دیوان عالی تایید شد. امیر رئیسیان وکیل پخشان عزیزی ضمن تایید این خبر در این رابطه اظهار داشت: «به دنبال حکم اعدام صادره در شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران در مورد خانم پخشان عزیزی، ما تقاضای فرجام‌خواهی مطرح کردیم. تقاضای فرجام خواهی در شعبه ۳۹ دیوان عالی کشور مورد رسیدگی قرار گرفت و متأسفانه بدون توجه به ایرادات متعدد پرونده، فرجام‌خواهی رد و حکم اعدام تأیید شد.»
وی در رابطه با عدم پاسخگویی دیوان عالی به ایرادات این پرونده گفته است:
«به هیچ کدام از ایراداتی که در رابطه با پرونده پخشان عزیزی مطرح شده بود، از سوی دیوان عالی کشور پاسخی داده نشده و به ایرادات این پرونده من جمله ایرادات شکلی و ماهوی بی‌توجهی شده است. به نقایص در تحقیقات بی‌توجهی شده، به مدارک و مستنداتی که نشان می‌داد پرونده خانم عزیزی مستعد صدور حکم اعدام نیست و فعالیت ایشان در شمال سوریه در اردوگاه آوارگان شنگال و سایر اردوگاه‌های آوارگان جنگ داعش فعالیت مسالمت‌آمیزی بوده که اساسا سویه سیاسی نداشته و حول محور امدادرسانی به تهاجمات داعش بوده است، هیچ توجهی نشده است.»
زندانی سیاسی پخشان عزیزی در ۱۳مرداد ۱۴۰۲، در شهرک خرازی تهران، بازداشت و در بازداشتگاه اطلاعات این شهر تحت بازجویی و شکنجه قرار گرفت. وی سپس به بند ۲۰۹ زندان اوین و پس از آن به بند زنان این زندان منتقل شد.
زندانی سیاسی پخشان عزیزی، تحت شکنجه و فشارهای مقامات امنیتی قرار داشت تا مجبور به اعترافات اجباری شود. وی در زمستان ۱۴۰۲، توسط شبعه ۵ بازپرسی دادسرای امنیت اوین به «بغی از طریق عضویت در گروه‌های مخالف» نظام متهم شده است.
همچنین دو جلسه دادگاه این زندانی سیاسی در روزهای ۸ و ۲۷ خرداد ۱۴۰۳، به اتهام «بغی» در شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب اسلامی تهران به ریاست قاضی ایمان افشاری برگزار شده است.
زندانی سیـاسی پخشان عزیزی، اهل مهاباد و فارغ‌التحصیل مددکاری اجتماعی از دانشگاه علامه طباطبایی است. وی اولین بار در آبان ۱۳۸۸ در یک گردهمایی اعتراضی دانشجویان علیه اعدام‌های سیـاسی در کردستان بازداشت شد. پخشان عزیزی در ۲۸اسفند ۱۳۸۸، با قید وثیقه سنگین ۱۰۰میلیون تومانی‌آزاد شده بود. این زندانی سیاسی آخرین بار در ۱۳مرداد ۱۴۰۲، توسط نیروهای امنیتی به اتهام «عضویت در گروه‌های مخالف نظام» بازداشت شد.
زندان عادل آباد شیراز؛ روایت‌هایی از سرکوب، بیماری و محرومیت
اعدام ۳زندانی در زندان دیزل‌آباد کرمانشاه
منشور جهانی حقوق بشر به عنوان یک سند بین‌المللی مهم، حقوق اساسی و بنیادین تمامی انسان‌ها را بدون در نظر گرفتن نژاد، رنگ، جنس، زبان، دین، عقیده سیاسی یا هر نظر دیگر، اصل و نسب ملی یا اجتماعی، دارایی، تولد یا هر وضعیت دیگری، تضمین می‌کند.
ماده سوم این منشور صراحتاً بیان می‌کند: هر فرد حق حیات دارد. این حق مشمول هیچگونه محرومیتی نمی‌شود مگر به موجب حکم صادره از دادگاهی صالح در اثر ارتکاب جرمی که مطابق قانون، جرم محسوب شود.
حکم اعـدام به عنوان بالاترین مجازات، به طور مستقیم با این ماده از منشور جهانی حقوق بشر در تضاد است. چرا که:
حق حیات: حق حیات به عنوان یک حق بنیادین و غیر قابل سلب مطرح می‌شود. حکم اعـدام این حق را سلب می‌کند.
عدم برگشت‌پذیری: در صورت اجرای حکم اعـدام، امکان جبران اشتباه قضایی وجود ندارد.
شکنجه و رفتار غیرانسانی: برخی از روش‌های اجرای حکم اعـدام به عنوان شکنجه و رفتار غیرانسانی تلقی می‌شوند که این خود مغایر با مفاد منشور جهانی حقوق بشر است.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر