--> زندان عادل آباد شیراز؛ روایت‌هایی از سرکوب، بیماری و محرومیت ~ کانون حقوق بشر ایران

کانون حقوق بشر ایران، بازتاب خبرها و صدای کلیه زندانیان با هر عقیده و مرام و مسلک از ترک و لر و بلوچ و عرب و کرد و فارس

زندان عادل آباد شیراز؛ روایت‌هایی از سرکوب، بیماری و محرومیت

۱۹ دی, ۱۴۰۳دسته‌بندی زنان زندانی


وضعیت زندان عادل آباد شیراز، ازجمله بند زنان، بازتابی از نقض گسترده و سیستماتیک حقوق بشر در دیکتاتوری حاکم است

زندان عادل آباد شیراز، یکی از مخوف‌ترین زندان‌های دیکتاتوری حاکم است. این زندان، سال‌هاست که به نمادی از سرکوب، شکنجه، و نقض گسترده حقوق بشر تبدیل شده است. زندان عادل آباد شیراز، محل نگهداری زندانیان سیاسی، عقیدتی و عمومی است. این زندان در شرایطی اداره می‌شود که حقوق ابتدایی انسان‌ها به‌طور سیستماتیک نادیده گرفته می‌شود. وضعیت بند زنان این زندان، به‌ویژه، نشان‌دهنده ابعاد فاجعه‌بار این بی‌عدالتی است. در این گزارش، که توسط زندانیان آزاد شده ارسال شده است، ضمن بررسی شرایط دهشتناک بند زنان زندان عادل آباد ، به گزارش‌های مربوط به شکنجه و سرکوب زندانیان نیز پرداخته می‌شود.

بند زنان زندان عادل آباد شیراز

بند زنان زندان عادل آباد شیراز شامل ۸ اتاق است. یکی از این اتاق‌ها به زندانیان سیاسی و مالی اختصاص دارد و با فاصله‌ای از سایر اتاق‌ها قرار گرفته است. در حال حاضر، سه زن زندانی سیاسی به نام‌های هدی مهرگان، مرسم دریس و حکیمه هنرمند در این بند محبوس هستند. این زندانیان نه تنها به دلیل عقاید و فعالیت‌هایشان در برابر رژیم مورد هدف قرار گرفته‌اند، بلکه اکنون در شرایطی غیرانسانی زندگی می‌کنند:

هدی مهرگان، که همراه با پدرش محمدعلی مهرگان بازداشت شده، حدود ۴۰ تا ۵۰ روز را در سلول انفرادی سپری کرده است.

حکیمه هنرمند، زندانی سیاسی دهه ۶۰، نیز همراه با پسرش دستگیر شده و سال‌ها تجربه فشارهای امنیتی و زندان را در کارنامه خود دارد.

مریم دریس، ساکن شهرستان کازرون از توابع استان فارس، دانشجوی مقطع کارشناسی ارشد در دانشگاه ساوه و از بازداشت شدگان اعتراضات سراسری ۱۴۰۱ می‌باشد.

شرایط این بند به‌شدت غیربهداشتی و خطرناک است. حمام و دستشویی‌ها داخل اتاق‌ها قرار گرفته‌اند و بوی نامطبوع آن‌ها هوای اتاق‌ها را به‌شدت آلوده کرده است. ازدحام جمعیت در این بند چنان شدید است که زندانیان مجبور به خوابیدن به‌صورت “کتابی” هستند و بسیاری از آنان روی کف سرد و بدون امکانات گرمایشی مناسب شب را به صبح می‌رسانند. این در حالی است که هوای سرد زندان و نبود وسایل گرمایشی، شرایط را غیرقابل‌تحمل‌تر کرده است.

مشکلات بهداشتی و درمانی

زندانیان بند زنان در زندان عادل آباد شیراز از دسترسی به امکانات بهداشتی و درمانی محروم‌اند. بیماری‌های پوستی به دلیل نبود امکانات بهداشتی و تراکم بالای جمعیت به‌شدت شیوع پیدا کرده است. همچنین، زنان معتاد تزریقی در این بند فراوان‌اند و به‌جای درمان مناسب، با داروهای خواب‌آور و آرام‌بخش به حال خود رها می‌شوند. این وضعیت نه تنها سلامت جسمی زندانیان را به خطر انداخته، بلکه آثار مخربی بر سلامت روانی آنان نیز داشته است.

اعدام ۳زندانی در زندان دیزل‌آباد کرمانشاه

زندانیان سیاسی بهروز احسانی و مهدی حسنی، تایید حکم اعدام توسط دیوان عالی کشور


سوابق تاریخی زندان عادل آباد شیراز

زندان عادل آباد شیراز، در دوران دیکتاتوری سلطنتی ساخته شد اما در دهه‌های اخیر به محلی برای اجرای سیاست‌های سرکوبگرانه دیکتاتوری حاکم تبدیل شده است. این زندان همواره محلی برای نگهداری مخالفان سیاسی، روزنامه‌نگاران، فعالان حقوق بشر و زنان معترض بوده است.

گزارش‌های متعددی از شکنجه‌های فیزیکی و روانی در این زندان منتشر شده که نشان‌دهنده بی‌توجهی مطلق به حقوق زندانیان است.

در دهه ۶۰، این زندان یکی از مراکز اصلی نگهداری و شکنجه زندانیان سیاسی بود. بسیاری از بازداشت‌شدگان در این دوران، که به‌خاطر فعالیت‌های سیاسی یا عقیدتی خود دستگیر شده بودند، تحت شدیدترین شکنجه‌ها قرار گرفتند. شهادت‌های بازماندگان از آن دوران، حکایت از رفتارهای غیرانسانی مأموران زندان و استفاده از ابزارهای مختلف شکنجه دارد. زندانیانی که از این دوران جان سالم به در بردند، همچنان از اثرات جسمی و روانی آن رنج می‌برند.

نقض سیستماتیک حقوق بشر

وضعیت زندان عادل آباد شیراز، ازجمله بند زنان، بازتابی از نقض گسترده و سیستماتیک حقوق بشر در دیکتاتوری حاکم است. نبود حداقل امکانات رفاهی، بهداشتی و درمانی در کنار استفاده از شکنجه‌های فیزیکی و روانی، سیاستی آشکار برای شکستن روحیه و اراده زندانیان است. گزارش‌های بین‌المللی بارها به شرایط دهشتناک این زندان اشاره کرده‌اند، اما سران حکومت به‌رغم محکومیت‌های متعدد، همچنان به نقض آشکار حقوق بشر ادامه می‌دهد.

بخشی کوچک از تصویری بزرگ

شرایط غیرانسانی بند زنان زندان عادل آباد شیراز تنها بخشی از تصویری بزرگ‌تر از سرکوب و بی‌عدالتی در ایران است. زندانیان سیاسی و عمومی در این زندان، نه تنها به دلیل محدودیت‌های فیزیکی، بلکه به دلیل محرومیت از ابتدایی‌ترین حقوق انسانی، به‌طور مضاعف تحت فشار قرار دارند. جامعه جهانی و نهادهای حقوق بشری باید به این وضعیت واکنش نشان دهند و صدای این زندانیان را به گوش جهانیان برسانند. سکوت در برابر این بی‌عدالتی، تنها به استمرار این چرخه سرکوب و نقض حقوق بشر کمک می‌کند.

کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک




اشتراک:

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

نوشته‌های پر بیننده

بایگانی وبلاگ

بازدید وبلاگ