۱۷ دی, ۱۴۰۳دسته‌بندی حقوق بشر
زندانی سیاسی ذوالفقار یزدان پرست که به اتهام «اخلال در نظم و آسایش عمومی» به یک سال زندان و ۷۴ ضربه شلاق محکوم شده بود، روز جمعه ۱۴ دی، ۳۵ ضربه شلاق را تحمل کرد
کانون حقوق بشر ایران، دوشنبه ۱۷ دی‌ماه ۱۴۰۳ – در یک اقدام وحشیانه و غیرانسانی، روز پنجشنبه ۱۳ دی ۱۴۰۳، حکم شلاق زندانی سیاسی ذوالفقار یزدان پرست در زندان گنبدکاووس اجرا شد. این زندانی سیاسی که به اتهام «اخلال در نظم و آسایش عمومی» به یک سال زندان و ۷۴ ضربه شلاق محکوم شده بود، روز جمعه ۱۴ دی، ۳۵ ضربه شلاق را تحمل کرد.
حکم شلاق توسط دادگاه گلستان بر علیه این زندانی سیاسی صادر شده است.
بر اساس گزارش‌های یک منبع مطلع، بهداری حتی از ارائه یک مسکن ساده به زندانی سیاسی ذوالفقار یزدان پرست برای تخفیف درد ناشی از ضربات شلاق خودداری کرده است و با بی‌تفاوتی گفته است: «دارویی برای شلاق وجود ندارد.»
اجرای چنین حکمی به طور خاص علیه زندانی سیاسی ذوالفقار یزدان پرست ، نه تنها ناقض ابتدایی‌ترین حقوق انسانی است، بلکه نمادی از بربریت و سرکوب سیستماتیک است که در قلب سیستم قضایی ایران ریشه دارد.
این اقدام، بار دیگر چهره خشن و غیرقابل‌انکار قوه قضاییه را در سرکوب مردم آشکار می‌سازد.
زندان قزلحصار، قطعی آب و بحران وضعیت بهداشتی در این زندان
اعدام ۷زندانی در زندان‌های تایباد، شیراز، کرمانشاه و همدان
شکنجه و شلاق زدن ذوالفقار یزدان پرست مغایر با تعدادی از قوانین و معاهدات بین‌المللی حقوق بشر است که بر منع مطلق شکنجه و رفتارهای غیرانسانی تأکید دارند. برخی از مهم‌ترین این قوانین عبارتند از:
اعلامیه جهانی حقوق بشر (۱۹۴۸): ماده 5 این اعلامیه صریحاً می‌گوید: «هیچ‌کس نباید تحت شکنجه، یا مجازات‌ها و رفتارهای بی‌رحمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز قرار گیرد.»
کنوانسیون ضد شکنجه و سایر مجازات‌ها یا رفتارهای ظالمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز (۱۹۸۴): این کنوانسیون که توسط بسیاری از کشورها از جمله ایران تصویب نشده، به وضوح شکنجه را ممنوع می‌کند و کشورها را موظف می‌دارد تا هرگونه اعمال شکنجه را تحقیق و مجازات کنند.
میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی (۱۹۶۶):
ماده 7 این میثاق بیان می‌کند که «هیچ‌کس نباید تحت شکنجه یا مجازات یا رفتارهای بی‌رحمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز قرار گیرد.» ایران یکی از امضاکنندگان این میثاق است و به آن متعهد است.
قوانین بین‌المللی حقوق بشر: ممنوعیت شکنجه یک اصل اساسی حقوق بین‌الملل عرفی است که کشورها باید آن را رعایت کنند، حتی اگر به معاهدات خاصی نپیوسته باشند.
کنوانسیون ژنو (۱۹۴۹): در زمینه جنگ‌ها و درگیری‌های مسلحانه، این کنوانسیون‌ها تضمین می‌کنند که اسیران جنگی و غیرنظامیان نباید تحت شکنجه یا رفتارهای غیرانسانی قرار بگیرند.
این قوانین به‌وضوح شکنجه را به عنوان نقض حقوق اساسی انسان‌ها شناسایی می‌کنند و کشورها را ملزم به جلوگیری و پاسخگویی به چنین رفتارهایی می‌نمایند.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر