--> مهدی وفایی ثانی؛ بی‌توجهی پزشکی و نقض تفکیک جرایم در بند ۸ زندان اوین ~ کانون حقوق بشر ایران

کانون حقوق بشر ایران، بازتاب خبرها و صدای کلیه زندانیان با هر عقیده و مرام و مسلک از ترک و لر و بلوچ و عرب و کرد و فارس

مهدی وفایی ثانی؛ بی‌توجهی پزشکی و نقض تفکیک جرایم در بند ۸ زندان اوین

۲۲ اردیبهشت, ۱۴۰۴دسته‌بندی حقوق بشر


مهدی وفایی ثانی با درد شدید و آسیب‌دیدگی آشکار، در شرایطی رها شد که نیاز به معاینه تخصصی و درمان فوری داشت

کانون حقوق بشر  ایران، دوشنبه ۲۲ اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۴ – در تازه‌ترین گزارش‌های دریافتی از زندان اوین، نقض فاحش حقوق زندانیان سیاسی در بند ۸ این زندان بار دیگر مورد توجه قرار گرفته است. روز ۱۶ اردیبهشت ۱۴۰۴، مهدی وفایی ثانی، زندانی سیاسی محبوس در بند ۸ اوین، هنگام ورزش در هواخوری، دچار آسیب جدی در انگشتان دست شد. این آسیب در جریان بازی والیبال رخ داد و منجر به درد شدید و کاهش عملکرد دست راست او شد. با وجود مراجعه فوری به بهداری زندان، هیچ‌گونه رسیدگی پزشکی به او صورت نگرفت.

بی‌توجهی به وضعیت پزشکی؛ روندی سیستماتیک

مهدی وفایی ثانی با درد شدید و آسیب‌دیدگی آشکار، در شرایطی رها شد که نیاز به معاینه تخصصی و درمان فوری داشت. بهداری زندان نه‌تنها از ارائه خدمات اولیه درمانی خودداری کرد، بلکه او را بدون دارو، پانسمان یا ارجاع به بیمارستان به بند بازگرداند. این برخورد نشان‌دهنده بی‌تفاوتی آشکار مسئولان زندان نسبت به سلامت زندانیان و نقض ماده ۲۲ آیین‌نامه سازمان زندان‌ها مبنی بر ضرورت ارائه خدمات درمانی به زندانیان است.

تجربه گذشته از بی‌هوشی تا بدرفتاری

این نخستین‌بار نیست که وضعیت جسمی مهدی وفایی ثانی مورد بی‌توجهی قرار می‌گیرد. در اسفندماه ۱۴۰۱، این زندانی سیاسی به دلیل مشکلات جسمی ناگهانی، به مدت دو ساعت در بند ۸ بیهوش شد. هم‌بندان او با نگرانی وی را به بهداری منتقل کردند. با این حال، مسئولان زندان نه‌تنها او را بدون رسیدگی درمانی مناسب رها کردند، بلکه در حالی که هنوز در شرایط وخیم جسمی قرار داشت، به او دستبند و پابند زدند.

خانواده مهدی وفایی ثانی با اطلاع از وخامت وضعیت او به بیمارستان مراجعه کردند، اما به‌رغم نگرانی شدید، از ملاقات با فرزندشان محروم شدند. این اقدام نه‌تنها غیرانسانی بلکه در تضاد با اصول کرامت انسانی و مقررات داخلی زندان‌ها است.

نقض اصل تفکیک جرایم در بند ۸ زندان اوین

بند ۸ زندان اوین در حال حاضر به محلی برای نگهداری هم‌زمان زندانیان سیاسی و زندانیان جرایم عمومی تبدیل شده است. اصل تفکیک جرایم، که در ماده ۶۹ آیین‌نامه اجرایی سازمان زندان‌ها تصریح شده، در این بند به‌طور کامل نادیده گرفته شده است. در نتیجه، زندانیان سیاسی با خطرات روانی و امنیتی متعددی روبه‌رو هستند؛ از جمله تهدید به خشونت، تخریب وسایل شخصی، و آزارهای کلامی مکرر.

بر اساس شهادت منابع مطلع، برخی زندانیان سیاسی در بند ۸ بارها مورد تهدید جانی از سوی زندانیان جرایم خشن قرار گرفته‌اند. عدم وجود مراقبت و نظارت کافی از سوی مسئولان زندان، زمینه‌ساز بروز درگیری و تکرار خشونت‌های فیزیکی شده است.

پرونده‌سازی برای خانواده: سه نسل در زنجیر

مهدی وفایی ثانی متولد ۱۳۶۳، اهل تهران است و در ۱۸ خرداد ۱۴۰۱ بازداشت شد. وی به اتهام «تبلیغ علیه نظام» و «اجتماع و تبانی به قصد اقدام علیه امنیت ملی» به دلیل ارتباط با سازمان مجاهدین خلق به شش سال حبس تعزیری محکوم شده است.

اما شرایط خانواده او نیز کم از یک فاجعه حقوقی ندارد. مادر او، خانم شیوا اسماعیلی، که اکنون ۶۰ سال دارد، در تاریخ ۲۰ اسفندماه ۱۴۰۱ توسط نیروهای امنیتی بازداشت و به بند ۲۰۹ زندان اوین منتقل شد. وی نیز پس از بازجویی‌های سنگین و شکنجه‌های روحی، در خردادماه ۱۴۰۲ به اتهام «اجتماع و تبانی» به ده سال حبس محکوم گردید.

همچنین محمدجواد وفایی ثانی، یکی دیگر از بستگان این خانواده، هم‌اکنون در زندان وکیل‌آباد مشهد زندانی است و با حکم اعدام روبه‌روست. سه عضو یک خانواده در سه زندان مختلف، با احکام سنگین و بعضاً غیرقابل برگشت، تصویر روشنی از سیاست فشار سیستماتیک بر خانواده‌های فعالان سیاسی را نشان می‌دهد.

قلم در زنجیر – ۱۰۰ سال نویسندگی در ایران زیر سایه استبداد – ۱

آرمین خدایاری در مرخصی هم صدای نه به اعدام است، شجاعتی که در زندان تکثیر می‌شود

نقض حقوق بشر و بی‌توجهی به استانداردهای بین‌المللی

مواردی مانند نگهداری زندانیان سیاسی در کنار زندانیان خطرناک، بی‌توجهی به وضعیت درمانی، عدم رسیدگی‌های پزشکی فوری، و پرونده‌سازی‌های خانوادگی، مصادیق روشن نقض میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی هستند. این اسناد بین‌المللی دولت‌ها را موظف می‌سازند که حقوق انسانی زندانیان را فارغ از نوع جرم رعایت کنند.

با این حال، گزارش‌های مربوط به وضعیت بند ۸ زندان اوین نشان می‌دهند که سیاست‌های سرکوب، بی‌تفاوتی سیستماتیک نسبت به جان زندانیان، و استفاده از ابزارهای روانی مانند محرومیت از درمان، همچنان در دستور کار قرار دارد.

صدای دربندها را باید شنید

مهدی وفایی ثانی تنها یک نمونه از ده‌ها زندانی سیاسی در ایران است که نه‌تنها از حق آزادی، بلکه از ابتدایی‌ترین حقوق انسانی محروم مانده است. برخوردهای غیرانسانی با او و خانواده‌اش، نمونه‌ای از فشارهایی است که با هدف ساکت‌کردن صدای اعتراض و مقاومت در جامعه اعمال می‌شود.

کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک


اشتراک:

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

نوشته‌های پر بیننده

بایگانی وبلاگ

بازدید وبلاگ