۱۳ مرداد, ۱۴۰۴دسته‌بندی حقوق بشر
روح الله کاووسی، زندانی سیاسی اهل ایذه، نزدیک به ۲۴ ماه است که در شرایط وخیم جسمانی و حقوقی در زندان شیبان اهواز به‌سر می‌برد. این شهروند که پس از بازداشت خشونت‌بار دچار آسیب‌های جدی جسمی شد، همچنان در بلاتکلیفی مطلق و بدون رسیدگی پزشکی نگهداری می‌شود
کانون حقوق بشر ایران، دوشنبه ۱۳ مردادماه ۱۴۰۴ – براساس اطلاعات رسیده از منابع مطلع، روح الله کاووسی، که در پاییز ۱۴۰۲ بازداشت شده بود، هم‌اکنون در بند ۸ زندان شیبان اهواز محبوس است. او پیش از این در بند ۵ نگهداری می‌شد، اما بدون ارائه دلیل مشخص، به بند دیگری منتقل شده است. این انتقال در حالی انجام شده که شرایط جسمی او به دلیل جراحات وارده و نبود درمان، وخیم‌تر شده است.
سقوط از پشت‌بام در زمان بازداشت
به گفته یکی از منابع نزدیک به خانواده، روح الله کاووسی در زمان بازداشت توسط نیروهای امنیتی، از پشت‌بام سقوط کرده و دچار شکستگی‌های شدید در ناحیه پا، لگن و کمر شده است. با وجود این حادثه جدی، نه‌تنها درمانی تخصصی برای او صورت نگرفت، بلکه بلافاصله به زندان منتقل شد و اکنون، دو سال پس از آن حادثه، همچنان از عوارض این جراحات رنج می‌برد.
این منبع افزوده است: «تا امروز، جراحات پای چپ او همچنان ترمیم نشده و راه رفتن برایش بسیار دشوار است. حتی برای حرکت روزمره در بند نیز به کمک دیگران نیاز دارد. اما مسئولان زندان از اعزام وی به بیمارستان خارج از زندان خودداری کرده‌اند.»
علاوه بر آسیب‌های ناشی از بازداشت، روح الله کاووسی در مدت حبس در زندان شیبان به بیماری‌های کلیوی و کبدی دچار شده است. شرایط غیربهداشتی زندان، کیفیت بسیار پایین آب آشامیدنی و نبود تغذیه مناسب، از دلایل اصلی وخامت جسمی اوست. اما با وجود مراجعات مکرر خانواده به مراجع قضایی، همچنان با اعزام او به مراکز درمانی مخالفت می‌شود.
منابع محلی می‌گویند که آب مصرفی در زندان شیبان از چاه تأمین می‌شود و فاقد کیفیت بهداشتی لازم است. پیش از این نیز گزارش‌هایی مبنی بر شیوع بیماری‌های عفونی، گوارشی و کلیوی در میان زندانیان این زندان منتشر شده بود.
بلاتکلیفی حقوقی: دو سال بازداشت بدون دادگاه
از منظر حقوقی نیز وضعیت روح الله کاووسی نگران‌کننده است. با وجود گذشت نزدیک به دو سال از بازداشت، هنوز هیچ دادگاهی برای بررسی اتهامات او برگزار نشده است. گفته می‌شود پرونده او در اختیار شعبه دوم بازپرسی دادسرای ایذه قرار دارد، اما روند رسیدگی عملاً متوقف مانده است.
اتهامات عنوان‌شده علیه او شامل «اجتماع و تبانی علیه امنیت ملی» و «تبلیغ علیه نظام» است؛ اتهاماتی کلی و بدون سند مشخص که در بسیاری از پرونده‌های سیاسی در ایران برای سرکوب مخالفان استفاده می‌شود.
خانواده او بارها برای تعیین تکلیف پرونده به مراجع قضایی مراجعه کرده‌اند، اما تنها پاسخی که دریافت کرده‌اند این است که «پرونده در اختیار نهادهای فرادست مانند اطلاعات سپاه قرار دارد» و تصمیم‌گیری از حیطه دادگستری خارج شده است.
پرونده روح الله کاووسی نمادی از روند سرکوب سازمان‌یافته مخالفان سیاسی در ایران است؛ جایی که افراد نه‌تنها بدون محاکمه، بلکه در شرایطی بی‌رحمانه و ضد انسانی در بازداشتگاه‌ها نگهداری می‌شوند. محرومیت از درمان، نگهداری در بندهای نامناسب، فشارهای جسمی و روانی و بی‌پاسخ ماندن شکایات قانونی، بخشی از شیوه‌های سرکوب خاموش در زندان‌هاست.
زندان شیبان اهواز که در سال‌های اخیر محل نگهداری ده‌ها زندانی سیاسی و عقیدتی بوده، بارها به دلیل شرایط اسفبار بهداشتی، شکنجه و نقض گسترده حقوق بشر مورد انتقاد نهادهای داخلی و بین‌المللی قرار گرفته است. بسیاری از زندانیان این زندان، مانند روح الله کاووسی، دچار آسیب‌های جسمی جبران‌ناپذیر شده‌اند.
تحولات مشکوک در زندان دیزل آباد کرمانشاه؛ تعطیلی کارخانه‌ها و وعده آزادی‌های ناگهانی
زندان خورین ورامین در بحران آب، بهداشت و سلامت
واکنش فعالان حقوق بشر و سکوت مسئولان
فعالان حقوق بشر و سازمان‌های مدافع آزادی بیان بارها خواستار رسیدگی فوری به وضعیت زندانیان سیاسی شده‌اند. آنها می‌گویند ادامه بازداشت این شهروندان بدون محاکمه، آن‌هم با وجود وضعیت وخیم جسمی، مصداق بارز شکنجه و نقض حقوق انسانی است.
با این‌حال، مقامات قضایی و امنیتی نه‌تنها واکنشی به این درخواست‌ها نشان نداده‌اند، بلکه با ادامه بازداشت او بدون درمان، عملاً بر نقض حقوق اولیه‌اش صحه گذاشته‌اند
پرونده روح الله کاووسی، نمونه‌ای آشکار از نقض مکرر حقوق بنیادین بشر توسط نهادهای امنیتی و قضایی ایران است. در این پرونده، چندین ماده از اعلامیه جهانی حقوق بشر و میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی نقض شده‌اند:
ماده ۵ (اعلامیه جهانی): منع شکنجه و رفتار غیرانسانی
بازداشت خشونت‌آمیز، ضرب و جرح شدید هنگام دستگیری و عدم درمان جراحات، مصداق بارز شکنجه و رفتار غیرانسانی با زندانی است.
ماده ۹: حق آزادی و امنیت شخصی
نگهداری بیش از دو سال بدون محاکمه، نقض اصل «آزادی از بازداشت خودسرانه» و «لزوم رسیدگی قضایی فوری» است.
ماده ۱۰: حق دادرسی عادلانه
عدم دسترسی به وکیل، عدم برگزاری دادگاه علنی و شفاف، و بلاتکلیفی قضایی، به‌وضوح مغایر با حق محاکمه منصفانه است.
ماده ۲۵ (میثاق حقوق مدنی): حق بهره‌مندی از مراقبت پزشکی در بازداشت
محرومیت مستمر از درمان تخصصی با وجود جراحات شدید و بیماری‌های جدی، نقض فاحش حقوق سلامت زندانیان است.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر