۳۱ مرداد, ۱۴۰۴دسته‌بندی حقوق بشر
به همراه شهاب سرخوش پور، محمدحسین حیدری، حسین آسمانی‌نژاد، ابراهیم نظری و مسعود ملک‌پور هم با اتهام بغی در خطر جدی اعدام یا زندان‌های طولانی قرار دارند
کانون حقوق بشر ایران، جمعه ۳۱ مردادماه ۱۴۰۴ – گزارش‌های رسیده از زندان لاکان رشت حکایت از شرایط نگران‌کننده پنج زندانی سیاسی از جمله شهاب سرخوش پور دارد که با اتهام «بغی» در بلاتکلیفی کامل به‌سر می‌برند. نبود روند قضایی شفاف، فقدان رسیدگی پزشکی، محرومیت از حقوق اولیه زندانیان و خطر صدور احکام سنگین، موجب افزایش نگرانی‌ها نسبت به وضعیت آنان شده است.
شهاب سرخوش پور، زندانی سیاسی ۴۶ ساله و ساکن رشت، در تیرماه ۱۴۰۴ مقابل منزل شخصی خود بازداشت شد. او که به شغل توزیع مواد غذایی مشغول بود، پس از بازداشت به‌شدت تحت فشار قرار گرفت و کلیه وسایل الکترونیکی‌اش توسط نیروهای امنیتی ضبط گردید.
این زندانی سیاسی بیش از یک ماه در بازداشتگاه شماره ۲ زندان لاکان رشت نگهداری شد و سپس در نیمه‌های مردادماه به بند موسوم به «میثاق» در همان زندان منتقل گردید. او متأهل و دارای یک دختر ۱۵ ساله است که از زمان بازداشت پدرش با بحران‌های روحی و روانی جدی روبه‌رو شده است.
اتهام «بغی» علیه سرخوش پور مطرح شده اما تاکنون هیچ روند قضایی شفاف، دسترسی به وکیل مستقل یا دادرسی عادلانه برای او فراهم نشده است.
همراهان در پرونده
علاوه بر شهاب سرخوش پور، چهار شهروند دیگر به نام‌های محمدحسین حیدری، حسین آسمانی‌نژاد، ابراهیم نظری و مسعود ملک‌پور نیز با اتهامات مشابه در همان زندان محبوس هستند. منابع آگاه می‌گویند وضعیت این افراد نیز همانند شهاب سرخوش پور با ابهام و فشار شدید همراه است و هیچ‌یک از آنان به دادرسی عادلانه دسترسی ندارند.
شرایط غیرانسانی در زندان لاکان
زندان لاکان رشت یکی از مراکز پرجمعیت زندانیان سیاسی است که بنا بر گزارش‌ها، بیش از ۲۶ زندانی سیاسی در آن نگهداری می‌شوند. از میان آنان، دست‌کم چهار نفر شامل شریفه محمدی، منوچهر فلاح، پیمان فرح‌آور و یعقوب درخشان با حکم اعدام روبه‌رو هستند.
زندانیان این مرکز از فقدان دسترسی به هواخوری، محرومیت از ورزش، کمبود امکانات درمانی و بهداشتی، محدودیت در تماس با خانواده و نبود امکان ملاقات حضوری رنج می‌برند. این وضعیت به‌ویژه برای افراد بیمار یا دارای نیازهای پزشکی خاص، شرایطی بحرانی ایجاد کرده است.
فشار مضاعف و بلاتکلیفی قضایی
یکی از نکات نگران‌کننده در خصوص پرونده شهاب سرخوش پور و همراهانش، بلاتکلیفی قضایی است. این افراد نه امکان تودیع وثیقه دارند و نه روند رسیدگی به پرونده‌شان به‌طور رسمی آغاز شده است.
کارشناسان حقوق بشری معتقدند چنین وضعیتی مصداق حبس خودسرانه و نقض آشکار اصول دادرسی عادلانه است. خانواده‌های زندانیان نیز بارها نسبت به نبود پاسخگویی مسئولان اعتراض کرده و گفته‌اند که حتی مراجعه‌های مکرر آنان به دادسرا و مراجع قضایی بدون نتیجه مانده است.
اعدام ۹ زندانی در کردکوی، اهواز، قزوین، تبریز، قروه، اصفهان و اردبیل
شرایط غیرانسانی در بند ۷ زندان اوین؛ نقض گسترده حقوق زندانیان و بی‌توجهی به اصل تفکیک جرائم
وضعیت شهاب سرخوش پور و سایر زندانیان سیاسی در زندان لاکان، نمونه روشنی از نقض حقوق بنیادین بشر در ایران است. برخی از مهم‌ترین موارد نقض‌شده عبارت‌اند از:
ماده ۹ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی: منع بازداشت و حبس خودسرانه. نگهداری طولانی‌مدت این افراد بدون دادرسی عادلانه نقض مستقیم این ماده است.
ماده ۱۰ همان میثاق: تأکید بر رفتار انسانی و رعایت کرامت ذاتی زندانیان. شرایط بهداشتی و محرومیت از درمان در زندان لاکان با این اصل در تضاد کامل است.
ماده ۱۴ میثاق: حق برخورداری از محاکمه عادلانه و دسترسی به وکیل مستقل. در حالی‌که هیچ‌کدام از این زندانیان به وکیل انتخابی و روند قضایی شفاف دسترسی ندارند.
کنوانسیون منع شکنجه: رفتارهای غیرانسانی، محرومیت از هواخوری و درمان، و اعمال فشارهای روانی می‌تواند مصداق «شکنجه سفید» تلقی شود.
پیامدهای اجتماعی و خانوادگی
بازداشت و بلاتکلیفی شهاب سرخوش پور نه‌تنها زندگی شخصی او بلکه وضعیت خانواده‌اش را نیز تحت تأثیر قرار داده است. دختر ۱۵ ساله او در غیاب پدر دچار آسیب‌های روحی جدی شده و خانواده برای تأمین هزینه‌های روزمره و پیگیری‌های قضایی با مشکلات شدید مالی مواجه هستند.
این فشارهای مضاعف نشان می‌دهد که نقض حقوق بشر تنها به زندانی محدود نمی‌شود بلکه خانواده و اطرافیان او نیز قربانی سیاست‌های سرکوبگرانه می‌شوند.
نهادهای حقوق بشری با ابراز نگرانی عمیق نسبت به وضعیت شهاب سرخوش پور و چهار زندانی دیگر در زندان لاکان رشت، خواستار اقدامات فوری شده‌اند. برخی از درخواست‌های کلیدی این نهادها عبارت‌اند از:
آزادی فوری یا برگزاری دادگاه عادلانه با حضور وکیل مستقل و رعایت تمامی استانداردهای بین‌المللی.
انتقال زندانیان بیمار به مراکز درمانی مجهز و ارائه خدمات پزشکی مناسب.
تضمین حق ملاقات و تماس منظم با خانواده‌ها به‌عنوان بخشی از حقوق اساسی زندانیان.
نظارت بین‌المللی بر شرایط زندان لاکان رشت به‌ویژه بخش سیاسی آن.
پرونده شهاب سرخوش پور و سایر زندانیان سیاسی در زندان لاکان رشت بار دیگر توجه افکار عمومی را به نقض سیستماتیک حقوق بشر در ایران جلب کرده است. محرومیت از دادرسی عادلانه، نگهداری در شرایط غیرانسانی، فشارهای روحی و جسمی و بلاتکلیفی قضایی، همگی نشان‌دهنده سیاست‌های سرکوبگرانه‌ای است که نه‌تنها آزادی فردی را هدف قرار می‌دهد بلکه خانواده‌ها و جامعه را نیز با آسیب‌های جدی مواجه می‌سازد.
جامعه جهانی و نهادهای حقوق بشری موظف‌اند که با حساسیت بیشتری این موارد را پیگیری کرده و برای پایان دادن به چنین نقض‌های فاحشی از همه ابزارهای موجود استفاده کنند.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر